Οι κακές ειδήσεις είναι όλο αυτό τον καιρό κατακλυσμικές. Συγκρούσεις, καταστροφές, δυστυχήματα, συμφορές παντός είδους διατρέχουν συνεχώς το πληροφοριακό μας πεδίο. Μέσα σε όλον αυτόν τον ορυμαγδό υπάρχει κάτι που σοκάρει ιδιαίτερα: η τρομοκρατική νοοτροπία και δράση. Δεν υπάρχουν λόγια να εκφράσει κανείς την τερατώδη συμπεριφορά αυτών των ατόμων που ξεπερνά σε φανατισμό και αγριότητα εκείνην του Μεσαίωνα. Ο φανατισμός είναι από τα χειρότερα -ίσως το χειρότερο- από τα ανθρώπινα ελαττώματα. Αν κοιτάξει κανείς πίσω απ΄αυτό το συναίσθημα, θα δει πρωτίστως ένα σύμπλεγμα κατωτερότητας που κρύβεται πίσω από ένα φαινομενικό σύμπλεγμα ανωτερότητας. Αυτό το σύμπλεγμα γεννάει το μίσος για τη διαφορετικότητα, και το μίσος με τη σειρά του γεννάει σκληρότητα και απανθρωπιά.
Όταν φουντώσει αυτή η μαύρη φλόγα, τότε το άτομο είναι ικανό για τις πλέον αποτρόπαιες πράξεις.
Ασφαλώς, ο φανατισμός έχει διαβαθμίσεις, αλλά η σκάλα του κακού κατεβαίνεται εύκολα, και, σε κάθε περίπτωση, ο φανατισμός συνιστά περιορισμό, ακαρδία, σκληρότητα. Ο φανατισμός θέλει το κακό του άλλου. Ο φανατισμός τρέφεται με το μίσος του για τον άλλο. Ο φανατισμός είναι σκοτάδι.
Βέβαια, μερικές φορές χρησιμοποιούμε τη λέξη «φανατικός» κάπως επιπόλαια, δηλώνοντας μια άκαμπτη στάση ζωής απέναντι σε κάποιο πράγμα. Π.χ ακούμε: «Είμαι φανατικός φυσιολάτρης» ή «είμαι φανατικός φυτοφάγος» κ.τ.λ. Αυτός ο «φανατισμός» εκφράζει μια σταθερή πεποίθηση, αλλά δεν στρέφεται εναντίον κανενός, αντίθετα είναι υπέρ κάποιου πράγματος, όντος, κ.τ.λ.
Δεν μιλάμε γι΄αυτόν. Μιλάμε για τον πραγματικό φανατισμό, της μισαλλοδοξίας και της μικροψυχίας. Τον φανατισμό που είναι καθαρή παραφροσύνη, που μπορεί να οδηγήσει στα μεγαλύτερα κακουργήματα. Μιλάμε για το μίσος που βρίσκει την υπέρτατη ικανοποίησή του στον πόνο του άλλου.
Φυσικά, υπάρχει και ο φανατισμός της πολιτικής, των γηπέδων, του κυνηγιού, φανατισμός που δεν είναι απλώς τρόπος του λέγειν, είναι ουσιαστικός και είναι ικανός για πράξεις αγριότητας, γι΄αυτό υπάγεται επίσης στην επικράτεια του σκότους.
Στη Διδασκαλία της Άγκνι Γιόγκα λέγονται πολλά γι΄αυτή την ηθική εκτροπή, και τονίζεται πόσο ασυμβίβαστος είναι ο φανατισμός με την πύρινη Ηθική της ανεκτικότητας, της σύνθεσης και της περιεκτικότητας.
Ο φανατισμός είναι μίσος και παραφροσύνη, και βρίσκεται στον αντίποδα του Φωτός.
Μερικά αποσπάσματα της Ζωντανής Ηθικής:
«Ο φανατισμός είναι απαράδεκτος. Δεν περιέχει ούτε αφοσίωση, ούτε αγάπη, ούτε μεγαλοψυχία, αλλά είναι μια επαναφορά στη ζωώδη κατάσταση. Ο φανατισμός γεννά προδοσία, εχθρότητα και σκληρότητα. Ο φανατισμός δεν φτάνει στον Πύρινο Κόσμο γιατί το κλειδί σ΄αυτόν είναι η αγάπη... Ο φανατισμός γνωρίζει μόνο τον εγωισμό που λέει με θράσος: " Όλα ή τίποτε". Κι αφού το " όλα" είναι αδύνατον, απομένει το τίποτε... Ακριβώς ο φανατισμός έχει κλονίσει τις πιο ωραίες Διδασκαλίες κι έχει διαβρώσει τους σπόρους της αγάπης...»
[ΠΥΡΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ, Ι, 661]
«... Είναι δύσκολο να πούμε ποιοι είναι πιο βλαβεροί, οι σκοτεινοί ή οι φανατικοί. Συχνά η καρδιά αυτών των τελευταίων είναι ακόμη πιο απροσπέλαστη. Οικειοποιούμενοι την παράδοση άλλων, έχουν εκστομίσει τις πιο ανηλεείς απειλές προς όλη την ανθρωπότητα. Μη σας εκπλήσσει το ότι αρπάζουν τα καλύτερα σύμβολα και τα διαστρέφουν. Δεν είναι χωρίς λόγο το ότι οι φανατικοί έχουν αποκληθεί ακρωτηριαστές. Μια από τις χαρακτηριστικές ιδιότητές τους είναι η έλλειψη αίσθησης της ομορφιάς. Πραγματικά, τέτοια ελαττώματα δημιουργούν μια σκοτεινή στρωμάτωση, αλλά υπάρχουν πολλοί φανατικοί και δυσκολεύουν την ατραπό της γνώσης.»
[ΠΥΡΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ, ΙΙ, 254]
«Η Ουρουσβάτι γνωρίζει ότι το μίσος μπορεί να μετατραπεί στις πιο καταστρεπτικές μορφές τρέλας. Ευτυχώς, ένα οριακό, καταλυτικό μίσος δεν συναντιέται συχνά. Εντούτοις, η δύναμη του μίσους εξαπλώνεται και προσελκύει πονηρούς, αόρατους συμμάχους. Η τρέλα αυτή μπορεί να αποβεί άκρως επικίνδυνη, και το κάρμα που γεννιέται από το μίσος είναι τρομερό. Οι κατειλημμένοι από το μίσος πάνω στη Γη μεταφέρουν την τρέλα τους στον Υπεργήινο Κόσμο. Το κάρμα τους μπορεί να ονομαστεί σατανικό, γιατί οι σκέψεις τους κατευθύνονται μόνο προς τη μοχθηρή ικανοποίηση του κακού... Αυτός που μισεί είναι αδύνατον να συνεχίσει την εξέλιξή του. Μπορείτε να φανταστείτε ότι το πεπρωμένο εκείνου που διαχωρίζει τον εαυτό του από την εξέλιξη είναι τρομερό... ... Μόνο ένα ανάξιο άτομο, επηρμένο και γεμάτο περιφρόνηση για όλα όσα δεν γνωρίζει, μπορεί να πέσει θύμα στη δίνη του μίσους. Αλλά το μίσος αυτό δεν αναπτύσσεται αμέσως. Συσσωρεύει πολλές σταγόνες ολετήρα, αντί για σταγόνες θεραπευτικού ιδρώτα του μόχθου...
Η εξέλιξη απαιτεί να θεωρηθεί το μίσος όνειδος της ανθρωπότητας, και όταν αυτή η απαίτηση θα έχει ικανοποιηθεί, θα καταλυθούν πολλά φράγματα που έχουν υψωθεί από την άγνοια. Το μίσος είναι ένα ιδιαίτερο είδος άγνοιας. Ένα φωτισμένο άτομο γνωρίζει ότι το μίσος στέκει στο δρόμο της προόδου.
Μη νομίζετε ότι ο μισών είναι ένας γίγαντας του κακού, γιατί υπάρχουν και ασήμαντοι μισούντες. Κι αυτοί επίσης φέρουν το κάρμα του μίσους τους, και σ’ αυτό το θέμα μια γήινη κλίμακα είναι αταίριαστη... Ακόμη και μικρές πέτρες μπορούν να συσσωρευτούν και να σχηματίσουν μεγάλα φράγματα.
Ο Στοχαστής έλεγε: «Προσεύχομαι στην Ειμαρμένη να προφυλάξει την ανθρωπότητα από την τρέλα του μίσους.»
Φανατισμός - μίσος - βία είναι το τρικέφαλο τέρας που όχι μόνο σταματάει την προσωπική εξέλιξη, όχι μόνο οδηγεί καρμικά σε βασανιστικές κολάσεις, αλλά και ναρκωθετούν το οικοδόμημα της Ειρήνης.
Το πιο σπουδαίο πράγμα απ’ όλα είναι η σαφής και ακριβής σκέψη, και, επακόλουθα, η ορθή κρίση. Η ορθή σκέψη και κρίση λοιπόν υπαγορεύει την αξία ή απαξία των πραγμάτων, και ευελπιστούμε ότι δεν συγχέει τον φανατισμό με την ιδιαίτερη προτίμηση και αγάπη προς κάποια συγκεκριμένη φιλοσοφία ή πρακτική, εφόσον βέβαια αυτή υπηρετεί το Γενικό Καλό και προάγει την πρόοδο του ατόμου. Η ιδιαίτερη έλξη μας προς μια ορισμένη γραμμή πνευματικής πλεύσης έχει να κάνει με βαθιές ψυχο-πνευματικές συγγένειες και κλίσεις, αλλά και με ισχυρούς καρμικούς δεσμούς. Γι’ αυτό το λόγο είναι ιερή και σεβαστή, και η οποιαδήποτε προσπάθεια παραβίασής της συνιστά απαράδεκτη έως και εγκληματική συμπεριφορά.
Όπως όμως ο φανατισμός είναι απεχθής και καταστρεπτικός, από την άλλη η ανεύρεση του δικού μας πνευματικού Δρόμου είναι απόλυτη αναγκαιότητα αν θέλουμε να φτάσουμε κάπου, να λύσουμε τους γόρδιους υπαρξιακούς δεσμούς μας και ν’ ατενίσουμε το Φως. Αλλά, από τη στιγμή της επιλογής, η πορεία πρέπει να είναι απαρέγκλιτη, γιατί, αν και βλέπεις με συμπάθεια τις άλλες βάρκες, γνωρίζεις ότι σαλτάροντας από τη μία στην άλλη το μόνο που θα καταφέρεις είναι σύγχυση και κούραση. Ούτε και μπορείς να πατάς σε δύο ή περισσότερες βάρκες. Η δική σου βάρκα, αργά ή γρήγορα, με ευκολίες ή με δυσκολίες, θα σε οδηγήσει στον προορισμό σου.
AGNI YOGA HELLAS
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου