ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

…ΟΤΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΘΑ ΚΑΤΕΒΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΡΙΝΕΙ ΔΙΚΑΙΟΥΣ ΚΑΙ ΑΔΙΚΟΥΣ; – Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

[ΠΡΩΤΑ ΜΙΑ ΕΞΗΓΗΣΗ ΤΙ ΗΤΑΝ (ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ) Ο ΧΡΙΣΤΟΣ (Ο ΥΙΟΣ) – Η ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ]

Η συνειδητότητα του Θεού του Πατέρα ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ είναι ο «Πατέρας». Η συνειδητότητα του Θεού του Πατέρα εκδηλώθηκε ΜΕΣΑ στη δημιουργία είναι ο Υιός, δηλαδή η κατά Χριστόν Συνειδητότητα, η οποία είναι η αγνή ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΕΣΑ στη δημιουργία. Η κατά Χριστόν Συνειδητότητα είναι η μοναδική αντανακλώμενη νοημοσύνη του Θεού, ο Μονογενής Υιός.

Το Άγιο Πνεύμα είναι ο δημιουργός όλων των εκδηλώσεων της δημιουργίας. Είναι δόνηση. Η κατά Χριστόν Συνειδητότητα δεν είναι το ενεργό στοιχείο στη δημιουργία. Η ξεχωριστή, ενεργή, διαφοροποιημένη, συνειδητή νοημοσύνη η οποία φέρνει σε εκδήλωση όλα τα σωματίδια της δονητικής δημιουργίας είναι το Άγιο Πνεύμα, που είναι διαποτισμένο με τον Μονογενή Υιό. Η αδρανώς δραστήρια κατά Χριστόν Συνειδητότητα ή Υιός είναι η συνειδητή Παρουσία του νοήμονος θεϊκού σχεδίου του Θεού μέσα στη δημιουργία και ο Αιώνιος Παρατηρητής τής εργασίας του Αγίου Πνεύματος, που αποκαλείται «Άγιο» επειδή ενεργεί σύμφωνα με το θέλημα του Θεού που εκδηλώνεται στην εγγενή κατά Χριστόν Συνειδητότητα.

Ο Ιησούς εκδήλωσε ακριβώς αυτήν την κατά Χριστόν Συνειδητότητα. Σ’ αυτή τη συνειδητότητα νιώθει κάποιος όλη την πλάση όπως το σώμα του, δηλαδή οτιδήποτε συμβαίνει το καταλαβαίνει και το ξέρει, είναι πανταχού παρών και πλήρως ενωμένος με τον Θεό, με όλες τις δυνάμεις του Θεού.

Η συνειδητότητα του διαλογιζόμενου πιστού, αφού ακούσει και αισθανθεί ενότητα με τον συμπαντικό ήχο του Αγίου Πνεύματος που εκπέμπεται από κάθε τμήμα και μόριο των υλικών, των παραδείσιων και των ιδεατών σφαιρών ύπαρξης, δονείται μέσα σε όλη τη δημιουργία ως το δικό του συμπαντικό σώμα. Όταν η διευρυμένη συνειδητότητά του σταθεροποιηθεί μέσα σε ολόκληρη τη δονητική δημιουργία, συνειδητοποιεί την παρουσία της ενυπάρχουσας κατά Χριστόν Συνειδητότητας. Τότε ο πιστός γίνεται όμοιος με τον Χριστό. Η συνειδητότητά του βιώνει, μέσα από τους φορείς του διευρυμένου Εαυτού του, τη «δευτέρα παρουσία του Χριστού» – την παρουσία μέσα του της κατά Χριστόν Συνειδητότητας, όπως ο Ιησούς ένιωσε τον Οικουμενικό Χριστό εκδηλωμένο στο σώμα του και δίδαξε στους μαθητές του να πράξουν παρόμοια.

Όταν ο πιστός νιώθει τη συνειδητότητά του ένα με τον Οικουμενικό Χριστό, συνειδητοποιεί ότι η κατά Χριστόν Συνειδητότητα είναι η αντανάκλαση της Συμπαντικής Συνειδητότητας του Θεού του Πατέρα μέσα στην ψυχή του και σε όλη τη δημιουργία. Η Συμπαντική Συνειδητότητα (ο Θεός ο Πατέρας) που υπάρχει υπερβατικά πέρα απ’ όλη τη δονητική (του Αγίου Πνεύματος) δημιουργία, και η κατά Χριστόν Συνειδητότητα (η Οικουμενική Νοημοσύνη, η Κουτάστα Τσαϊτάνια) μέσα σε όλες τις δονητικές εκδηλώσεις, συνειδητοποιούνται ως ένα και το αυτό. Ο πιστός ευφραίνεται μέσα στην απόλυτη χαρά, όπως ο Ιησούς διακήρυξε: «Εγώ (η κατά Χριστόν Συνειδητότητα στη δημιουργία) και ο Πατέρας μου (η Συμπαντική Συνειδητότητα πέρα από τη δημιουργία) είμαστε ένα».

«Ευθύς δε μετά την θλίψιν των ημερών εκείνων, ο ήλιος θα σκοτισθεί, και η σελήνη δεν θα δώσει το φέγγος αυτής, και οι αστέρες θα πέσουν από του ουρανού, και αι δυνάμεις των ουρανών θα σαλευθούν. Και τότε θα φανεί το σημάδι του Υιού του ανθρώπου εν τώ ουρανώ· και τότε θα θρηνήσουν πάσαι αι φυλαί της γής, και θα δουν τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον επί των νεφελών του ουρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής» (κατά Ματθαίο ΚΔ).

Είναι εξαιρετικά λυπηρό το ότι, λόγω της παρερμηνείας των ανωτέρω εδαφίων, πολλοί θεωρούν ότι ο Ιησούς θα επανέλθει στη γη σαν αστραπή από τον ουρανό. Η κατά Χριστόν Συνειδητότητα για την οποία μίλησε ο Ιησούς μπορεί να έρθει για δεύτερη φορά στον καθένα, οποιαδήποτε στιγμή – υπό τον όρο ότι ο πιστός θα διευρύνει τη συνειδητότητά του μέχρι να μπορέσει να χωρέσει τον άπειρο ωκεανό της κατά Χριστόν Συνειδητότητας. Ακόμα κι αν στέλνονταν στη γη χίλιοι Χριστοί, δεν θα λύτρωναν τους κατοίκους της αν αυτοί οι ίδιοι δεν γίνονταν σαν τον Χριστό, με το να εξαγνίσουν και να διευρύνουν την ατομική τους συνειδητότητα ώστε να λάβουν μέσα σ’ αυτήν τον δεύτερο ερχομό (τη Δευτέρα Παρουσία) της κατά Χριστόν Συνειδητότητας όπως αυτή ήταν εκδηλωμένη στον Ιησού.

Είναι μάταιο να περιμένει κάποιος ότι ο Ιησούς θα έρθει ξανά μέσα από τα σύννεφα του ουρανού. Ο Θεός δεν θα επιτρέψει ποτέ μια τέτοια θεαματική επίδειξη της δόξας Του μπροστά στα ασεβή μάτια φαύλων ανθρώπων. Με ηθική πειθαρχία όμως, με διαρκή λατρευτική προσευχή και με βαθύ διαλογισμό, μπορεί κάποιος να έρθει σε επαφή με τον Θεό σε εσωτερική σιωπή και να Τον νιώσει σαν Πάντα Ανανεούμενη Χαρά. Αυτή η χαρά που γίνεται αισθητή στον διαλογισμό υποδηλώνει επίσης επαφή με την κατά Χριστόν Νοημοσύνη στην ουσιώδη ενότητά της με τον Θεό. 

Όταν ο πιστός νιώθει τον Θεό και τον αντανακλώμενο Χριστό-Υιό Του ως την αισθητή μακαριότητα του διαλογισμού, θα πρέπει να προσφέρει το γλυκό προσκύνημα της αγάπης του στο άδυτο αυτής της θεϊκής αντίληψης – με όλη την αφοσίωση της καρδιάς, με όλη τη διαίσθηση της ψυχής, με όλη την αδιάσπαστη συγκέντρωση του νου και με όλη τη δύναμη της ζωικής ενέργειας του σώματος. Μ’ αυτόν τον τρόπο ο πιστός εκπληρώνει την ύψιστη εντολή, τον υπέρτατο νόμο που απαιτείται για να γνωρίσει τον Θεό.

Η επαφή μ’ αυτή τη Συνειδητότητα, που βιώνεται στην πάντα ανανεούμενη χαρά του διαλογισμού, θα είναι η πραγματική δευτέρα παρουσία του Χριστού – και θα λάβει χώρα ακριβώς μέσα στην προσωπική συνειδητότητα του πιστού.

ΤΑ ΤΕΛΙΚΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΔΙΤΟΜΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΟΥ «Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ» (Αδημοσίευτο) – η Δευτέρα Παρουσία θα γίνει ΜΕΣΑ ΜΑΣ, είτε είμαστε Χριστιανοί είτε άλλης θρησκείας ΑΝ τηρούμε τα οικουμενικά λόγια του.

«Είναι δε και άλλα πολλά, όσα έκανε ο Ιησούς, τα οποία εάν γραφτούν κάθε ένα, ούτε αυτός ο κόσμος νομίζω θα χωρέσει τα γραφόμενα βιβλία». 

Έτσι τελειώνει ο αγαπημένος μαθητής Ιωάννης το Ευαγγέλιό του. Διαβάζοντας αυτά τα λόγια, χαμογελώ με συμπάθεια και κατανόηση που προέρχεται από τις δικές μου προσπάθειες να εξιστορήσω τους άθλους των όμοιων με τον Χριστό Δασκάλων. 

Όπως έγραψα στην αυτοβιογραφία μου: 

«Καταγράφοντας τη ζωή του Μπάμπατζι, του Λαχίρι Μαχασάγια και του Σρι Γιουκτέσβαρ, σκέφτηκα ότι είναι σκόπιμο να παραλείψω ορισμένες θαυματουργικές ιστορίες. Θα ήταν πολύ δύσκολο να τις συμπεριλάβω χωρίς να γράψω επίσης έναν επεξηγηματικό τόμο μιας δυσνόητης φιλοσοφίας». 

Σ’ αυτόν τον σχολιασμό της Καινής Διαθήκης, και ειδικά στην ερμηνεία μου της επιστήμης της γιόγκα που εμπεριέχεται στην Μπάγκαβαντ Γκίτα, επεδίωξα όχι μόνο να παράσχω μια πιο ολοκληρωμένη θεώρηση των μεταφυσικών νόμων που λειτουργούν στα θαύματα που εκτελέστηκαν απ’ αυτούς τους Γιόγκι-Χριστούς, αλλά κυρίως να αποσαφηνίσω τις εσωτερικές θεμελιώδεις αρχές και τεχνικές της λύτρωσης που δίδαξαν στους μαθητές τους – οι οποίες στα Ευαγγέλια και στην Γκίτα απλώς υπονοούνταν ή παρουσιάζονταν με αινιγματικό βιβλικό μεταφορικό λόγο. Η απόλυτη γνώση του Ευαγγελιστή Ιωάννη αυτής της βαθύτερης επιστήμης, προφανούς στο άκρως συμβολικό Βιβλίο του της Αποκάλυψης, αποτελούσε αναμφίβολα μέρος σε ό,τι αναφερόταν στην τελική πρόταση του Ευαγγελίου του.

Ειλικρινά μιλώντας, η Βίβλος δεν εξαντλεί το σύνολο του Χριστιανισμού, ούτε και οι Γραφές της Ινδίας εξαντλούν το σύνολο του Σάνατανα Ντάρμα του Ινδουισμού. Η ουσία της θρησκείας δεν μπορεί να κωδικοποιηθεί σε παλαιά βιβλία. Ζει μέσα σε γνωστούς και άγνωστους άνδρες και γυναίκες που θυσιάζουν τον εαυτό τους, και μέσα σε ψυχικά μεθυσμένους αγίους.

Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΜΗΝΥΜΑΤΟΣ ΤΟ ΟΠΟΙΟ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΚΗΡΥΞΟΥΝ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.

Το όνομα μιας συγκεκριμένης πίστης δίνεται στον άνθρωπο από τη γέννηση, από το γεωγραφικό μέρος, ή από το δόγμα, και αν ένα ή περισσότερα απ’ αυτά καθορίζει τη θρησκεία ενός ανθρώπου, το γεγονός αυτό έχει πολύ μικρή σημασία για να καυχιέται. Μια επιβεβλημένη κοντόφθαλμη αντίληψη απαξιώνει ως ειδωλολατρία τη χρησιμοποίηση οποιασδήποτε διαφορετικής μορφής προσευχής ή προσκυνήματος ή ορολογίας που διαφέρει από εκείνη που ενστερνίζεται κάποιος, ως προς την προσέγγιση του Θεού. Η ειδωλολατρία, μάλλον, έγκειται στην απουσία εκδήλωσης των ψυχικών ιδιοτήτων, άσχετα με την πίστη κάποιου.

Αν ο άνθρωπος έτρεφε άφθονα τον νου του με ψυχικές ιδιότητες, καλοσύνη προς τους συνανθρώπους του, δεν θα του έμενε καμία όρεξη για δυσνόητες διαφωνίες. Αυτή η συνειδητοποίηση αποτελεί τη θεμελίωση της ανεκτικότητας που αποτελεί τη βάση πάνω στην οποία έγκειται η αναγνώριση της αδελφοσύνης μεταξύ των ανθρώπων κάτω από τον έναν Πατέρα-Μητέρα-Φίλο Αγαπημένο Θεό. Αυτή είναι η διδασκαλία του Χριστού. Αυτή είναι η οικουμενική πνευματική έννοια της εντολής του Ιησού στους αποστόλους του: 

«Πηγαίνετε εις όλον τον κόσμο και κηρύξτε το μήνυμά μου εις όλη την κτίση». 

Είτε το μήνυμά του γίνεται αντιληπτό κατά έναν στοιχειώδη τρόπο ως μια οδός προς τη λύτρωση βασισμένη σε πνευματική ηθική και την αγάπη για τον Θεό και του ενός για τον άλλον, είτε γίνεται κατανοητό στην ανώτατη πρόθεσή του ως εξύμνηση της επιστήμης της ανάληψης της ψυχής, εμπεριέχεται στην έκφραση των ψυχικών ιδιοτήτων που καλλιεργούνται σε όλα τα καλά έθιμα, παραδόσεις, και θρησκευτικές πεποιθήσεις.

Όλοι οι προφήτες που εξυμνούσαν την αλήθεια μέσω της ζωής τους, σε διάφορες εποχές, ήταν σιντριβάνια της Μίας Θεϊκής Πηγής. Ήταν ο Θεός που μιλούσε μέσα από τις Βέδες και τις Ουπανισάντ, τη Βίβλο και το Κοράνι, το Dhammapada, το Ταλμούδ και το Grantha Sahib. Όποτε το σκοτάδι ερήμωνε τη γη, εκείνοι που περιφέρονταν σκοντάφτοντας απ’ αυτό εξέπεμπαν πνιχτές κραυγές. Αυτή η απόγνωση εκατομμυρίων σκοτισμένων ψυχών διαπέρασε σιωπηλά τον αιθέρα της ανθρώπινης συνειδητότητας. Οι θεϊκές ψυχές, εκείνες που έχουν αποδιώξει από μέσα τους το σκοτάδι της αυταπάτης και έχουν γίνει διάφανοι δίαυλοι ως γιοι του Θεού, εγείρονται με Θεϊκή Εντολή από τη μήτρα του χρόνου για να παράσχουν βοήθεια και να απελευθερώσουν ψυχές που είναι θαμμένες στον τάφο της άγνοιας.

Το μήνυμα ορισμένων προφητών αφορά τις ανάγκες ενός συγκεκριμένου πολιτισμού και εποχής. Οι απεσταλμένοι όμως που είναι επιφορτισμένοι με μια από τον Θεό ανατεθειμένη παγκόσμια αποστολή, μεταφέρουν οικουμενικές αλήθειες οι οποίες αντηχούν σε όλες τις εποχές άσχετα με τον χρόνο. Τέτοιο ήταν μήνυμα του Ιησού το οποίο είπε και έζησε σύμφωνα μ’ αυτό, όπως επίσης και η άχρονη επιστήμη της γιόγκα που απαθανατίστηκε σε Γραφή όπως ειπώθηκε από τον Μπάγκαβαν Κρίσνα στην Μπάγκαβαντ Γκίτα, ανοίγοντας την πόρτα για τη λύτρωση της ψυχής από αρχαιοτάτων χρόνων.

Οι απελευθερωμένες ψυχές όπως ο Ιησούς, των οποίων η αποστολή συνεχίζει και μετά την ενσάρκωσή τους, είναι ικανοί να υλοποιούν τα σώματά τους κατά βούληση οπουδήποτε, είτε στον αστρικό ουρανό είτε στον υλικό κόσμο ανά πάσα στιγμή – σήμερα και μετά από χιλιάδες χρόνια από την ανάληψή τους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Ιησούς μπορούσε να λέει αληθινά στους μαθητές του: «Εγώ είμαι μαζί σας όλες τις ημέρες, έως το τέλος του κόσμου».

«ΙΔΟΥ, ΕΙΜΑΙ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ»: ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΟΙ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΣΕ ΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΩΣ ΤΟΝ ΑΠΕΙΡΟ, ΧΩΡΙΣ ΜΟΡΦΗ ΧΡΙΣΤΟ.

Κατέστησε το σώμα του και το πνεύμα του αθάνατα. Κάθε αληθινός πιστός μπορεί να τον δει ως Ιησού Χριστό ή να τον αντιλαμβάνεται ως ένα με τον Άπειρο Χριστό. Ο Άγος Φραγκίσκος της Ασίζης που γεννήθηκε αιώνες μετά τον Ιησού, συνήθιζε να τον βλέπει κάθε βράδυ στην Ασίζη. Η Αγία Τερέζα της Άβιλα τον αντιλαμβανόταν και σε μορφή και ως τον Άμορφο Χριστό. Πολυάριθμες θεϊκά συντονισμένες ψυχές Τον έχουν δει. Και σ’ εμένα έχει έρθει πολλές, πολλές φορές – όποτε το επιθυμήσω, παρουσιάζεται σ’ εμένα, με τα θαυμάσια μάτια του στα οποία περιστρέφονται τα σύμπαντα, εκπέμποντας την αγάπη του Θεού που είναι πανταχού παρούσα στην κατά Χριστόν Συνειδητότητα. 

Κάθε πιστός του οποίου η νοητική συγκέντρωση είναι πολύ βαθιά και του οποίου η αφοσίωση είναι αγνή και επίμονη, μπορεί να τον δει διεισδύοντας το βλέμμα του μέσα στο πάνσοφο πνευματικό μάτι στο κέντρο της κατά Χριστόν Συνειδητότητας που βρίσκεται στο μέτωπο. Η ένταση και η εμμονή είναι απαραίτητες. Οι περισσότεροι πιστοί προσεύχονται για λίγο, αλλά γρήγορα αποθαρρύνονται και σταματούν. Σε μια τέτοια υποτονική προσπάθεια ο Ιησούς δεν θα ανταποκριθεί. Παρ’ όλα αυτά, ακούει κάθε προσευχή, περιμένοντας να γίνει ο πιστός δεκτικός και να καλωσορίσει την παρουσία του συνειδητά.

Δεν πρόκειται για οραματισμό του ή προσπάθειας να σχηματίσει κάποιος τη μορφή του μέσω της φαντασίας. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα μια προβολή του υποσυνείδητου νου, όπως οι εικόνες που σχηματίζονται στα νυχτερινά όνειρα – και δεν θα είναι ο Χριστός. Πρέπει κάποιος να προσεύχεται αδιάκοπα, όπως δίδαξε ο Ιησούς. Με την εξάσκηση στην Κρίγια Γιόγκα, τη μεταφορά της συνειδητότητας στο βασίλειο του Θεού μέσα του, και μετά προσευχόμενος συνεχώς να εμφανιστεί ο Χριστός, ο πιστός μπορεί να δει τον πραγματικό Χριστό ακριβώς μπροστά του. Αρχικά θα είναι ένα όραμα αντιληπτό από την αίσθηση της όρασης. Όταν αυτό το όραμα μπορεί να γίνει αντιληπτό με ανοιχτά καθώς και με κλειστά τα μάτια, τότε με μια ακόμη υψηλότερη ανάπτυξη της έντασης της αφοσίωσης και της αυτοσυγκέντρωσης, η παρουσία του Χριστού θα εκδηλωθεί ως μια υλοποιημένη μορφή. Α

Αυτό είναι το τελικό όραμα, στο οποίο ο πιστός μπορεί να αγγίξει το σώμα του Ιησού και να συνομιλήσει μαζί του, το ίδιο αληθινά αν ήταν στη γη. Η οικεία, πραγματική αίσθηση του αγγίγματος της υλοποιημένης μορφής δεν είναι η ίδια όπως η επαφή με την χονδροειδή ύλη μιας ενσαρκωμένης μορφής, αλλά είναι η συνειδητοποίηση ότι η αληθινή ουσία του σώματος είναι ένας συνδυασμός πνευματικά μαγνητισμένων δονήσεων διαποτισμένων από τις σκέψεις της Συμπαντικής Μακαριότητας του Θεού, που μεταδίδουν ένα θαυμαστό εξυψωτικό ρίγος χαράς και ευλογίας.

Ο Ιησούς γεννήθηκε σε ένα ανθρώπινο σώμα. Σταυρώθηκε. Και αναστήθηκε. Έχτισε ξανά το σώμα του, και η ψυχή του εισήλθε μέσα σ’ αυτό το αναστημένο σώμα. Δεν δημιούργησε όμως εκ νέου ένα σώμα για να παραμείνει φυλακισμένος μέσα σ’ αυτό. Αν και εμφανίστηκε σε υλική μορφή στους μαθητές του πολλές φορές μετά τη σταύρωση, διέλυσε πάλι αυτό το σώμα. Το να τον καταλαβαίνουμε μόνο ως ενσαρκωμένο σ’ ένα σώμα που σταυρώθηκε και μετά αναστήθηκε δεν είναι ο ορθός τρόπος να εκτιμήσουμε του Χριστού ως είναι. Ενσαρκωμένος ή μετά την ανάστασή του, ο Ιησούς δεν ήταν μόνο μια φυσική προσωπικότητα, αλλά ένα δοχείο της άπειρης κατά Χριστόν Συνειδητότητας (της αντανάκλασης της νοημοσύνης του Θεού ΜΕΣΑ στη δημιουργία, της νοημοσύνης του Αγίου Πνεύματος που δημιούργησε τα πάντα, το Άγιο Πνεύμα είναι ο «Λόγος»). Όταν ανέστησε τον εαυτό του στο σώμα, ανέστησε επίσης και το πνεύμα του από τον περιορισμό της υλικής μορφής στο πανταχού παρόν Πνεύμα. 

Σε ενότητα με τον Άπειρο Χριστό, ανασταίνεται σε κάθε νεογέννητο σώμα, και σ’ εσάς και σ’ εμένα, και σε όλους τους ανθρώπους της γης, και σε οτιδήποτε διαθέτει ζωή. Ανασταίνεται στα τρεμοφέγγοντα αστέρια, στους πλανήτες, και στο συμπαντικό μπλε. Ανασταίνεται σε όλα τα πράγματα που αναφύονται από τη γη – στο γρασίδι και στο τρυφερότατο τριαντάφυλλο. Αισθάνεται την ανάστασή του σε κάθε μορφή που υπάρχει. Είναι αναστημένος σε κάθε ατομικό στοιχείο και κύτταρο του απέραντου σύμπαντος. («Ο Ιησούς είπε: “Είμαι το φως που είναι πάνω απ’ όλα τα πράγματα. Είμαι τα πάντα: από μένα προήλθαν τα πάντα, και σ’ εμένα όλα επιτυγχάνονται. Κόψε ένα κομμάτι ξύλου· είμαι εκεί. Σήκωσε την πέτρα, και θα με βρεις εκεί”» (Ευαγγέλιο του Θωμά, εδάφιο 77).

Στην Μπάγκαβαντ Γκίτα (XIII:13-17), ο Κύριος Κρίσνα, από τη δική του ενότητα με την Οικουμενική Συνειδητότητα του Θεού, υμνεί αυτήν την ενυπάρχουσα-υπερβατική Πανταχού Παρουσία του Πνεύματος:

Κατοικεί στον κόσμο, περικλείοντας τα πάντα – παντού τα χέρια Του και τα πόδια Του. Παρόντα σε όλες τις πλευρές τα μάτια Του και τα αυτιά Του, τα στόματά Του και τα κεφάλια Του.

Λάμποντας σε όλες τις ικανότητες των αισθήσεων, ωστόσο υπερβαίνον τις αισθήσεις. Μη προσκολλημένο στη δημιουργία, ωστόσο ο Στυλοβάτης όλων. Ελεύθερο από τις γκούνα (τις καταστάσεις της φύσης), ωστόσο Αυτό που τις απολαμβάνει.

Είναι μέσα και έξω απ’ ό,τι υπάρχει, τα έμψυχα και τα άψυχα. Είναι κοντινό και μακρινό. Ανεπαίσθητο λόγω της λεπτοφυούς υπόστασής Του.

Αυτό, το Αόρατο, εμφανίζεται ως αναρίθμητα όντα· διατηρεί και καταστρέφει αυτές τις μορφές, μετά τις ξαναδημιουργεί.

Το Φως Όλων των Φώτων, πέρα από το σκοτάδι. Η Γνώση η ίδια, Αυτό που είναι να μαθευτεί, ο Στόχος κάθε μάθησης, βρίσκεται στην καρδιά όλων.

Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο επιθυμεί ο Ιησούς να τον γνωρίζουν οι πιστοί του: όχι να τον περιορίζουν σε μια μορφή, αλλά να κατανοούν την ανάστασή του στην πανταχού παρουσία, να τον αντιλαμβάνονται ως ένα με το Άπειρο Φως της κατά Χριστόν Συνειδητότητας. Μέσα από το πνευματικό μάτι, ο προσκυνητής μπορεί να βλέπει όχι μόνο τον Χριστό με μορφή, αλλά επίσης τον άμορφο Χριστό που είναι αισθητός μέσα στο αχανές της εσωτερικής αντίληψης, γιατί ο Χριστός είναι ήδη παρών σ’ εκείνο το θεϊκό κέντρο της συνειδητότητας μέσα σε όλες τις ανθρώπινες υπάρξεις. 

Το να βιώσει ο πιστός τον Χριστό ως τη Συμπαντική Νοημοσύνη είναι κατά πολύ πιο υπέροχο από το να δει απλώς μια εικόνα εμποτισμένη απ’ αυτόν τον Άπειρο Χριστό. Αυτός είναι ο υπερβατικός Χριστός που είναι ο «Μονογενής Υιός», η μία και μοναδική («μονογενής») αντανάκλαση της Συμπαντικής Συνειδητότητας του Ουράνιου Πατέρα σε ολόκληρη τη δημιουργία.

«Ιδού, έρχεται μετά των νεφελών (θα ξεπροβάλλει από τα σύννεφα της άγνοιας), και θα τον δει κάθε οφθαλμός (πνευματικός οφθαλμός)» [Αποκάλυψη Α:7]. Είναι το Πνεύμα πίσω από το σώμα του Χριστού αυτό με το οποίο ο άνθρωπος πρέπει να μοχθήσει για να ενωθεί – να εγερθεί από τον τάφο της άγνοιας και να συνειδητοποιήσει στην ανάληψη της ψυχής την ανάσταση του Χριστού μέσα του. 

– Παραμαχάνσα Γιογκανάντα