ΓΙΑΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ;

Η τρομοκρατία βρίσκεται στο ασυνείδητό σου

Όσσο,

Έχουν περάσει πολλά χρόνια μετά από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τούτη την ΄΄ειρήνη΄΄ μοιάζει να την απειλεί τώρα η τρομοκρατία. Θα ήθελες να μιλήσεις για τον λόγο που συμβαίνει τώρα η τρομοκρατία;

΄΄Το κάθε τι σχετίζεται βαθιά με το κάθε τι άλλο που συμβαίνει. Το γεγονός της τρομοκρατίας σχετίζεται ασφαλώς με ό,τι συμβαίνει στην κοινωνία. Η κοινωνία αποσυντίθεται. Η παλιά της τάξη, η πειθαρχία, η ηθική, η θρησκεία, τα πάντα έχει διαπιστωθεί ότι έχουν λάθος βάση. Έχει χάσει τη δύναμή της πάνω στη συνείδηση των ανθρώπων.

΄΄Η τρομοκρατία συμβολίζει απλώς το ότι δεν έχει σημασία αν καταστρέφεις ανθρώπους, ότι δεν υπάρχει μέσα στον άνθρωπο κάτι που είναι αδύνατο να καταστραφεί, ότι όλα είναι ύλη – και την ύλη δεν μπορείς να τη σκοτώσεις, μπορείς μόνο να αλλάξεις τη μορφή της. Εφόσον θεωρούν ότι ο άνθρωπος είναι μόνον ένας συνδυασμός της ύλης και δεν αφήνουν κανένα χώρο για την πνευματική ύπαρξη μέσα του, τότε ο φόνος γίνεται απλώς ένα παιχνίδι.

΄΄Τα έθνη δεν έχουν καμιά σχέση, λόγω των πυρηνικών όπλων. Αφού μπορεί να καταστραφεί ο κόσμος ολόκληρος μέσα σε λίγα λεπτά, η εναλλακτική εκδοχή μπορεί μόνο να είναι ότι ολόκληρος ο κόσμος θα πρέπει να βρίσκεται μαζί. Δεν μπορεί τώρα να παραμένει διαιρεμένος΄ η διαίρεσή του είναι επικίνδυνη, διότι η διαίρεση μπορεί να μετατραπεί σε πόλεμο ανά πάσα στιγμή. Δεν μπορούμε να ανεχθούμε τη διαίρεση. Ένας και μόνο πόλεμος είναι αρκετός για να καταστρέψει τα πάντα και δεν έχει απομείνει πολύς χρόνος στον άνθρωπο προκειμένου να καταλάβει ότι θα πρέπει να δημιουργήσουμε έναν κόσμο όπου η ίδια η δυνατότητα του πολέμου δεν θα υφίσταται.

΄΄Η τρομοκρατία έχει πολλά υπόγεια ρεύματα. Το ένα είναι ότι εξαιτίας των πυρηνικών όπλων, τα έθνη βάζουν την ενέργειά τους σε εκείνο τον τομέα σκεπτόμενα ότι είναι παρωχημένα πια τα παλιά όπλα. Είναι παρωχημένα, αλλά μπορεί να αρχίσουν να τα χρησιμοποιούν μεμονωμένα άτομα. Και δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις πυρηνικά όπλα εναντίον μεμονωμένων ατόμων – θα ήταν απλούστατα ανόητο αυτό. Ένας τρομοκράτης πετάει μια βόμβα – αυτό δεν δικαιώνει την αποστολή ενός πυρηνικού βλήματος.

΄΄Εκείνο που θέλω να τονίσω είναι ότι τα πυρηνικά όπλα έδωσαν σε ορισμένα άτομα μια ορισμένη ελευθερία να χρησιμοποιήσουν παλιά όπλα, ελευθερία η οποία δεν ήταν δυνατό να υπάρχει σε παλιότερη εποχή, διότι οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούσαν κι αυτές τα ίδια όπλα.

΄΄Τώρα οι κυβερνήσεις συγκεντρώνουν την προσοχή τους στην καταστροφή των παλιών όπλων, πετώντας τα στη θάλασσα, πουλώντας τα σε χώρες που είναι φτωχές και δεν έχουν χρήματα για πυρηνικά όπλα. Όλοι οι τρομοκράτες προέρχονται από εκείνες τις φτωχές χώρες, έχουν τα ίδια όπλα που πουλήθηκαν στις χώρες τους. Κι έχουν μια παράξενη προστασία: δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις πυρηνικά όπλα εναντίον τους, δεν μπορείς να ρίξεις ατομικές βόμβες πάνω τους.

΄΄Εκείνοι μπορούν να σου πετάξουν βόμβες και ξαφνικά είσαι ανίσχυρος. Έχεις τεράστιο αριθμό από ατομικές βόμβες, πυρηνικές βόμβες στα χέρια σου – αλλά μερικές φορές εκεί που είναι χρήσιμη μια βελόνα, ίσως να είναι άχρηστο το ξίφος. Μπορεί εσύ να έχεις ένα ξίφος΄ αυτό δεν σημαίνει ότι κατ΄ανάγκην είσαι σε ανώτερη θέση από τον άνθρωπο που έχει μια βελόνα, διότι υπάρχουν στόχοι για τους οποίους μόνο μια βελόνα μπορεί να λειτουργήσει – το ξίφος θα είναι άχρηστο.

΄΄Εκείνα τα μικρά όπλα από τις παλιότερες εποχές συσσωρεύονταν και οι μεγάλες δυνάμεις έπρεπε να τα πετάξουν – είτε ρίχνοντάς τα στη θάλασσα… Αυτό σήμαινε ότι είχαν πάει χαμένα πάρα πολλά χρήματα, πάρα πολλή ανθρώπινη ενέργεια, πάρα πολλή ενέργεια΄ από οικονομική άποψη ήταν καταστροφικό. Αλλά να τα συσσωρεύεις συνεχώς ήταν επίσης αδύνατο από οικονομική άποψη. Πόσα όπλα μπορείς να μαζέψεις; Υπάρχει κάποιο όριο. Κι όταν βρεις ένα νέο τρόπο για να σκοτώνεις τον κόσμο πιο αποτελεσματικά, τότε πρέπει να απαλλαχθείς από τον παλιό τρόπο.

΄΄Σκέφτηκαν ότι θα ήταν καλύτερα να τα πουλήσουν στις φτωχές χώρες. Οι φτωχές χώρες δεν μπορούν να δημιουργήσουν πυρηνικά όπλα – το κόστος είναι υπερβολικό. Και τα όπλα αυτά έρχονταν φτηνά – ως βοήθεια΄ την αποδέχτηκαν, αλλά τα όπλα εκείνα δεν μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν σε ένα πόλεμο. Σε ένα πόλεμο, τα όπλα αυτά είναι ήδη άχρηστα. Κανείς όμως δεν είδε τη δυνατότητα ότι αυτά τα όπλα μπορούν να χρησιμοποιηθούν μεμονωμένα κι ότι ένα νέο φαινόμενο – η τρομοκρατία – μπορεί να προέλθει από εκεί.

΄΄Τώρα, ο τρομοκράτης έχει παράξενη εξουσία, ακόμη και πάνω στις μεγαλύτερες δυνάμεις. Μπορεί να ρίξει βόμβες στον Λευκό Οίκο χωρίς κανένα φόβο, γιατί εκείνο που έχεις εσύ είναι υπερβολικά μεγάλο και δεν μπορείς να το ρίξεις εναντίον του. Και πρόκειται για όπλα που εσύ έχεις πουλήσει! Δεν είχαμε όμως διανοηθεί αυτό το φαινόμενο, επειδή δεν κατανοούμε την ανθρώπινη ψυχολογία.

΄΄Η δική μου αντίληψη είναι, ότι με τον τρόπο που έχει ζήσει ο άνθρωπος, χρειάζεται κάθε δέκα με δώδεκα χρόνια έναν πόλεμο. Συσσωρεύει τόσο πολύ θυμό, τόση οργή, τόση βία, που δεν μπορεί να του προσφέρει εκτόνωση τίποτε πιο μικρό από ένα πόλεμο. Έτσι, ανάμεσα σε δυο πολέμους υπάρχει ένα κενό δέκα ή δώδεκα μόνο χρόνων. Το κενό αυτό αποτελεί ένα είδος χαλάρωσης. Αρχίζεις όμως και πάλι να συσσωρεύεις, γιατί λειτουργεί η ίδια ψυχολογία – η ίδια ζήλεια, η ίδια βία.

΄΄Ο άνθρωπος είναι κατά βάση κυνηγός΄ δεν είναι από τη φύση του χορτοφάγος. Έγινε πρώτα κυνηγός, και επί χιλιάδες χρόνια ήταν απλώς κρεοφάγος, και επικρατούσε παντού ο κανιβαλισμός. Ήταν απολύτως μέσα στα ήθη να τρως ανθρώπους που είχες πιάσει από την αντίθετη φυλή με την οποία πολεμούσες. Όλα αυτά τα κουβαλά το ασυνείδητο της ανθρωπότητας.

΄΄Οι θρησκείες επέβαλαν στον άνθρωπο κάποια πράγματα πολύ επιφανειακά΄ το ασυνείδητο δεν συμφωνεί. Κάθε άνθρωπος ζει σε διαφωνία με τον εαυτό του. Έτσι όποτε βρει την ευκαιρία – για κάποιο όμορφο σκοπό, την ελευθερία, τη δημοκρατία, το σοσιαλισμό – οποιαδήποτε όμορφη λέξη μπορεί να γίνει ομπρέλα για να κρύψει το άσχημο ασυνείδητό του, το οποίο θέλει απλώς να καταστρέφει και απολαμβάνει την καταστροφή.

΄΄Τώρα έχει γίνει σχεδόν αδύνατο να υπάρξει παγκόσμιος πόλεμος΄ διαφορετικά δεν θα υπήρχε τρομοκρατία. Πέρασε αρκετός καιρός μετά από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο΄ ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος έπρεπε να είχε συμβεί γύρω στο 1960. Δεν συνέβη. Αυτό ήταν το συνηθισμένο πράγμα σε ολόκληρη την ιστορία και ο άνθρωπος είναι προγραμματισμένος έτσι.

΄΄Οι ψυχολόγοι έχουν παρατηρήσει ότι σε εποχές πολέμου οι άνθρωποι είναι πιο ευχαριστημένοι από ό,τι σε εποχές ειρήνης. Τις εποχές τού πολέμου η ζωή τους είναι κάπως συναρπαστική΄ τις εποχές τις ειρήνης φαίνονται σαν να πλήττουν. Κατά τον πόλεμο, αναζητούν νωρίς το πρωί την εφημερίδα, ακούνε το ραδιόφωνο. Κάποια πράγματα συμβαίνουν κάπου μακριά, νιώθουν όμως τη συγκίνηση. Κάτι μέσα τους νιώθει ένα είδος συγγένειας.

΄΄Ο πόλεμος που έπρεπε να είχε συμβεί κάπου μεταξύ 1955 και 1960 δεν συνέβη και τον άνθρωπο τον βαραίνει η επιθυμία να σκοτώσει, η επιθυμία να καταστρέψει. Απλώς θέλει κάποια όμορφα ονόματα γι’αυτό.

΄΄Η τρομοκρατία θα γίνει όλο και μεγαλύτερη, επειδή είναι σχεδόν αδύνατο να συμβεί ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος. Και οι ανόητοι πολιτικοί δεν έχουν άλλη εναλλακτική λύση. Η τρομοκρατία σημαίνει απλώς ότι εκείνο που γινόταν σε κοινωνική κλίμακα πρέπει τώρα να γίνει σε ατομικό επίπεδο. Θα μεγαλώσει.

΄΄Μπορούμε να την εμποδίσουμε μόνο εάν αλλάξουμε την ίδια τη βάση τής ανθρώπινης αντίληψης – πράγμα που αποτελεί γιγαντιαίο έργο΄ ακόμη περισσότερο γιατί οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι τους οποίους θέλεις να αλλάξεις θα σε πολεμήσουν΄ δεν θα σου επιτρέψουν να τους αλλάξεις εύκολα.

΄΄Για την ακρίβεια, αγαπούν την αιματοχυσία΄ δεν έχουν το θάρρος να το παραδεχτούν. Σε ένα από τα μυθιστορήματα των υπαρξιστών, υπάρχει ένα ωραίο περιστατικό που μπορούμε να πούμε ότι είναι σχεδόν αληθινό.

΄΄Όταν πεινάς, σκέφτεσαι να βρεις δουλειά, τροφή΄ δεν έχεις το χρόνο να σκεφτείς ποιο είναι το νόημα της ύπαρξης. Είναι αδύνατο: ο πεινασμένος δεν μπορεί να σκεφτεί την ομορφιά, την τέχνη, τη μουσική. Πήγαινε τον πεινασμένο άνθρωπο, ενώ λιμοκτονεί, σε ένα μουσείο γεμάτο από όμορφα έργα τέχνης – νομίζεις ότι θα μπορέσει να δει κάποια ομορφιά εκεί; Η πείνα του θα τον εμποδίζει. Είναι πολυτέλειες αυτά. Μόνον όταν έχουν καλυφθεί όλες του οι βασικές ανάγκες, αρχίζει ο άνθρωπος να αντιμετωπίζει τα πραγματικά προβλήματα της ζωής. Οι φτωχές χώρες δεν γνωρίζουν τα πραγματικά προβλήματα.

΄΄Εμφανίζεται μπροστά στο δικαστήριο ένας άνθρωπος, επειδή σκότωσε κάποιον άγνωστο που καθόταν σε μια παραλία. Δεν είχε δει τον άγνωστο ποτέ. Δεν τον σκότωσε για λεφτά. Δεν ξέρει ακόμη την όψη τού ανθρώπου, γιατί τον σκότωσε από τα πίσω, με ένα μεγάλο μαχαίρι. Δεν είχαν γνωριστεί ποτέ – δεν υπήρχε ζήτημα εχθρότητας. Δεν γνωρίζονταν καν΄ δεν είχαν δει ο ένας το πρόσωπο του άλλου.

΄΄Ο δικαστής δεν μπορούσε να καταλάβει, και ρώτησε το δολοφόνο, ΄Γιατί το έκανες;΄

΄΄Είπε εκείνος, ΄Όταν χτύπησα τον άνθρωπο με το μαχαίρι κι ένας πίδακας αίματος βγήκε από την πλάτη του, ήταν μια από τις ωραιότερες στιγμές που έχω ζήσει ποτέ. Ξέρω πως το τίμημα θα είναι ο θάνατός μου, αλλά είμαι πρόθυμος να το πληρώσω΄ άξιζε τον κόπο. Όλη μου τη ζωή έχω ζήσει μέσα στην πλήξη - τίποτα συναρπαστικό, τίποτα περιπετειώδες. Τελικά ήταν ανάγκη να αποφασίσω να κάνω κάτι. Κι η πράξη αυτή με έκανε παγκόσμια γνωστό΄ η φωτογραφία μου είναι σε κάθε εφημερίδα. Και είμαι απόλυτα ευχαριστημένος που το έκανα.΄

΄΄Δεν υπήρχε ανάγκη αποδεικτικών στοιχείων. Ο άνθρωπος δεν το αρνιόταν – αντίθετα, το μεγαλοποιούσε. Το δικαστήριο όμως έχει τη δική του ρουτίνα – πρέπει παρ’όλα αυτά να παρουσιαστούν μάρτυρες΄ δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός μόνο ο δικός του λόγος . Μπορεί να λέει ψέματα, μπορεί να μην σκότωσε τον άνθρωπο. Δεν τον είδε κανείς – δεν υπήρχε ούτε ένας αυτόπτης μάρτυρας – έπρεπε λοιπόν να παρουσιάσει η αστυνομία τις ενδείξεις.

΄΄Μια από αυτές ήταν ότι ίσως ο άνθρωπος να σκότωσε ανάλογα με την παρελθούσα ζωή του και την προϊστορία του. Όταν ήταν νέος, πέθανε η μητέρα του. Και μόλις έμαθε ότι πέθανε η μητέρα του, είπε, ΄Φτου! Αυτή η γυναίκα δεν με αφήνει ήσυχο ακόμη κι όταν πεθαίνει! Είναι Κυριακή κι έχω κλείσει εισιτήρια για το θέατρο με τη φιλενάδα μου. Αλλά το ήξερα ότι κάτι θα κάνει για να μου χαλάσει όλη μου τη μέρα – και μου τη χάλασε.΄

΄΄Πέθανε η μητέρα του κι αυτός λέει ότι του χάλασε την Κυριακή του! Θα πήγαινε στο θέατρο με τη φιλενάδα του, και τώρα πρέπει να πάει στην κηδεία. Και οι άνθρωποι που άκουσαν για την αντίδραση του έπαθαν σοκ. Είπαν, ΄Δεν είναι σωστό, τι είναι αυτά που λες;΄

΄΄Είπε, ΄Πώς; Τι είναι σωστό και τι είναι λάθος; Δεν μπορούσε να πεθάνει άλλη μέρα; Επτά ημέρες έχει η εβδομάδα – από τη Δευτέρα ως το Σάββατο, μπορούσε να πεθάνει οποιαδήποτε μέρα. Αλλά δεν την ξέρετε τη μητέρα μου – εγώ την ξέρω. Είναι σκύλα! Το έκανε επίτηδες.΄

΄΄Το δεύτερο στοιχείο ήταν ότι πήγε στην κηδεία και το βράδυ τον είδαν να χορεύει με τη φιλενάδα του σε μια ντισκοτέκ. Και ρώτησε κάποιος, Πώς; Τι είναι αυτά που κάνεις; Μόλις πέθανε η μητέρα σου.΄

΄΄Είπε, ΄Ε, και; Εννοείτε ότι τώρα δεν μπορώ πια να ξαναχορέψω; Η μητέρα μου δεν πρόκειται ποτέ να ζωντανέψει, θα παραμείνει πεθαμένη΄ τι σημασία έχει λοιπόν αν χορέψω μετά από έξι ώρες, οκτώ ώρες, οκτώ μήνες, οκτώ χρόνια; Τι σημασία έχει; - είναι πεθαμένη. Και χρειάζεται να χορέψω και χρειάζεται να ζήσω και χρειάζεται να αγαπήσω, παρά το θάνατό της. Αν σταματούσαν όλοι να ζουν με το θάνατο τής μητέρας τους, με το θάνατο τού πατέρα τους, τότε δεν θα υπήρχε χορός στον κόσμο, δεν θα υπήρχε τραγούδι στον κόσμο.΄

΄΄Αναφέρεται πως έχει πει ο Σίγκμουντ Φρόυντ, ΄Δεν έχω συναντήσει ούτε έναν άνθρωπο που να μην έχει σκεφτεί, μια τουλάχιστον φορά στη ζωή του, να αυτοκτονήσει.΄ Αλλά ο Σίγκμουντ Φρόυντ είναι τώρα πολύ παλιός, ξεπερασμένος. Μιλούσε για ανθρώπους άρρωστους ψυχολογικά΄ με κείνους ερχόταν σε επαφή.

΄΄Η λογική του είναι πολύ σωστή. Λέει, ΄Πού βάζεις τη διαχωριστική γραμμή; Μετά από πόσες ώρες μπορώ να χορέψω; - δώδεκα ώρες, δεκατέσσερις ώρες, έξι εβδομάδες; Πού θα βάλεις τη γραμμή; Με βάση τι; Με ποιο κριτήριο; Δεν έχει λοιπόν σημασία. Ένα είναι βέβαιο: όποτε κι αν χορέψω, θα χορεύω μετά το θάνατο της μητέρας μου, αποφάσισα λοιπόν να χορέψω σήμερα. Γιατί να περιμένω το αύριο;΄

΄΄Τέτοια ενδεικτικά στοιχεία παρουσιάζονται στο δικαστήριο - ότι ο άνθρωπος αυτός είναι παράξενος, μπορεί να κάνει μια τέτοια πράξη. Αν όμως κοιτάξεις προσεκτικά τον καημένο τον άνθρωπο, δεν θα νιώσεις θυμό γι’αυτόν, θα νιώσεις μεγάλη συμπόνια. Τώρα, δεν φταίει αυτός που πέθανε η μητέρα του΄ και, ούτως ή άλλως, θα πρέπει να χορέψει κάποια μέρα, δεν υπάρχει λοιπόν διαφορά. Δεν μπορείς να τον κατηγορήσεις τον άνθρωπο που λέει άσχημα πράγματα: ΄Επίτηδες πέθανε Κυριακή για να μου χαλάσει τη χαρά μου,΄ γιατί όλη του η εμπειρία από τη ζωή θα πρέπει να ήταν ότι η μητέρα τού χάλαγε όλη την ώρα κάθε δυνατότητα χαράς. Ήταν αυτή η τελική κατάληξη: ΄Ακόμη και στο θάνατο δεν με αφήνει ήσυχο.΄

΄΄Και δεν μπορείς να τον κατηγορήσεις που σκότωσε κάποιον άγνωστο ... γιατί δεν είναι κλέφτης, δεν του πήρε τίποτα. Δεν είναι εχθρός΄ δεν είδε καν ποιος ήταν ο άνθρωπος που σκότωνε. Ήταν απλώς βαριεστημένος από τη ζωή και ήθελε να κάνει κάτι που θα τον έκανε να νιώσει σημαντικός, σπουδαίος. Είναι χαρούμενος που όλες οι εφημερίδες έχουν τη φωτογραφία του. Αν είχαν δημοσιεύσει τη φωτογραφία του νωρίτερα, δεν θα είχε σκοτώσει. Αλλά περίμεναν – μέχρι να σκοτώσει δεν δημοσίευαν τη φωτογραφία του. Και ήθελε να γίνει διάσημος.... κοινές ανθρώπινες επιθυμίες. Και ήταν έτοιμος να πληρώσει με τη ζωή του για να γίνει, για μια μέρα τουλάχιστον, γνωστός σε όλο τον κόσμο, να τον αναγνωρίζουν όλοι.

΄΄Αν δεν αλλάξουμε τα βασικά θεμέλια τής ανθρωπότητας, η τρομοκρατία θα γίνεται όλο και περισσότερο μια συνηθισμένη, καθημερινή υπόθεση. Θα συμβεί στα αεροπλάνα, θα συμβεί στα λεωφορεία. Θα αρχίσει να συμβαίνει στα αυτοκίνητα. Θα αρχίσει να συμβαίνει σε αγνώστους. Κάποιος θα έρχεται ξαφνικά και θα σε πυροβολεί – όχι πως του έχεις κάνει τίποτε, απλώς έχει επιστρέψει ο κυνηγός.

΄΄Ο κυνηγός ήταν ικανοποιημένος με τον πόλεμο. Τώρα σταμάτησε ο πόλεμος και ίσως να μην υπάρχει καμιά δυνατότητα πολέμου. Έχει επιστρέψει ο κυνηγός΄ δεν μπορούμε τώρα να πολεμήσουμε συλλογικά. Κάθε ένα άτομο χρειάζεται να κάνει κάτι για να εκτονώσει τη φόρτισή του.

΄΄Τα πράγματα διασυνδέονται. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να αλλάξει είναι πως πρέπει ο άνθρωπος να είναι πιο χαρούμενος – πράγμα που το έχουν σκοτώσει όλες οι θρησκείες.

΄΄Δεν συλλαμβάνονται οι πραγματικοί εγκληματίες. Αυτοί είναι τα θύματα, οι τρομοκράτες κι οι άλλοι εγκληματίες. Οι πραγματικοί εγκληματίες είναι όλες οι θρησκείες, γιατί έχουν καταστρέψει κάθε δυνατότητα χαράς. Έχουν καταστρέψει τη δυνατότητα να απολαμβάνεις τα μικρά πράγματα της ζωής΄ έχουν καταδικάσει όλα εκείνα που σου έδωσε η φύση για να σε κάνει χαρούμενο, για να σε κάνει να νιώθεις συνεπαρμένος, να νιώθεις ευχάριστα.

΄΄Σου πήραν τα πάντα, κι αν δεν μπόρεσαν να σου πάρουν λίγα πράγματα επειδή είναι πάρα πολύ έμφυτα στη βιολογία σου – όπως το σεξ -, μπόρεσαν τουλάχιστον να τα δηλητηριάσουν.

΄΄Ίδια είναι η κατάσταση και με άλλα πράγματα: οι θρησκείες κατακρίνουν την άνετη ζωή. Τώρα, ο άνθρωπος που ζει με ανέσεις και πολυτέλεια δεν μπορεί να γίνει τρομοκράτης. Οι θρησκείες έχουν καταδικάσει τα πλούτη, έχουν επαινέσει τη φτώχεια΄ τώρα, ο άνθρωπος που είναι πλούσιος δεν μπορεί να γίνει τρομοκράτης. Μόνο οι ‘μακάριοι’ που είναι φτωχοί μπορούν να γίνουν τρομοκράτες – γιατί δεν έχουν να χάσουν τίποτα και βράζουν μέσα τους εναντίον όλης της κοινωνίας, επειδή οι άλλοι έχουν διάφορα πράγματα που οι ίδιοι δεν έχουν. Προσπαθούσαν οι θρησκείες να τους παρηγορήσουν.

΄΄Ήρθε όμως μετά ο κομμουνισμός – μια υλιστική θρησκεία – ο οποίος προκάλεσε τους ανθρώπους και τους είπε, ΄Οι παλιές σας θρησκείες είναι το όπιο τού λαού, και δεν υποφέρετε από φτώχεια εξαιτίας των κακών σας πράξεων αυτής της ζωής ή περασμένων ζωών. Υποφέρετε εξαιτίας της κακής εκμετάλλευσης των αστών, των πολύ πλούσιων.΄

΄΄Η τελευταία φράση στο ΄Κομμουνιστικό Μανιφέστο΄ του Καρλ Μαρξ είναι: Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε΄ δεν έχετε να χάσετε τίποτα κι έχετε να κερδίσετε ολόκληρο τον κόσμο. Είσαστε ήδη φτωχοί, πεινασμένοι, γυμνοί – τι μπορείτε να χάσετε λοιπόν; Ο θάνατός σας δε θα σας κάνει πιο δυστυχισμένους απ’ό,τι σας κάνει η ζωή σας. Γιατί να μην δοκιμάσετε λοιπόν να καταστρέψετε εκείνους που σας έχουν αφαιρέσει τα πάντα. Και να τα πάρετε πίσω τα πράγματα αυτά, να τα μοιράσετε.΄

΄΄Εκείνα για τα οποία κάπως παρηγορούσαν τους ανθρώπους οι θρησκείες – παρόλο που ήταν λάθος και ήταν πονηριά και ήταν ψέμα, κρατούσαν όμως τους ανθρώπους μισοκοιμισμένους -, ο κομμουνισμός τους έκανε ξαφνικά να το συνειδητοποιήσουν.

΄΄Αυτό σημαίνει ότι δεν θα είναι ποτέ πια ειρηνικός ο κόσμος, αν δεν αποσύρουμε όλες τις σάπιες ιδέες που έχουν φυτευτεί μέσα στον άνθρωπο.

΄΄Πρώτον, είναι οι θρησκείες – πρέπει να απομακρυνθούν οι αξίες τους ώστε να μπορέσει ο άνθρωπος να χαμογελάσει και πάλι, να γελάσει και πάλι , να χαρεί και πάλι, να γίνει και πάλι φυσικός.

΄΄Δεύτερον, αυτά που λέει ο κομμουνισμός πρέπει να τα δείξουμε καθαρά στους ανθρώπους – ότι είναι λάθος από ψυχολογική πλευρά. Πέφτεις από τη μια παγίδα στην άλλη. Δεν υπάρχουν ούτε δυο ίσοι άνθρωποι΄ είναι επομένως ανόητη η ιδέα της ισότητας. Κι αν αποφασίσετε να είστε ίσοι, τότε πρέπει να αποδεχτείτε τη δικτατορία τού προλεταριάτου. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να χάσετε την ελευθερία σας.

΄΄Πρώτα, η εκκλησία σού αφαίρεσε την ελευθερία σου, ο Θεός σού αφαίρεσε την ελευθερία σου. Τώρα, ο κομμουνισμός αντικαθιστά την εκκλησία και θα αφαιρέσει την ελευθερία σου. Και χωρίς ελευθερία δεν μπορείς να είσαι χαρούμενος. Ζεις μέσα στο φόβο, όχι μέσα στη χαρά. Αν μπορέσουμε να καθαρίσουμε το υπόγειο τού ασυνείδητου τού ανθρώπινου νου ... και αυτή είναι η δουλειά μου. Μπορούμε να το καθαρίσουμε.

΄΄Η τρομοκρατία δεν βρίσκεται στις βόμβες, στα χέρια σου. Η τρομοκρατία βρίσκεται μέσα στο ασυνείδητό σου.

΄΄Διαφορετικά, η κατάσταση αυτή θα γίνει όλο και πιο πικρή. Και φαίνεται ότι όλων των ειδών οι τυφλοί άνθρωποι έχουν στα χέρια τους βόμβες και τις πετάνε όπου τύχει.

΄΄Ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος θα είχε εκτονώσει τους ανθρώπους για δέκα, δεκαπέντε χρόνια. Αλλά δεν μπορεί να συμβεί ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος γιατί, αν συμβεί, δεν θα εκτονώσει τους ανθρώπους, αλλά θα τους καταστρέψει.

΄΄Θα αυξηθεί λοιπόν η βία των ατόμων – αυξάνεται ήδη. Και όλες οι κυβερνήσεις σας, και όλες οι θρησκείες σας, θα συνεχίσουν να εφαρμόζουν τις παλιές στρατηγικές χωρίς να καταλαβαίνουν τη νέα κατάσταση.

΄΄Η νέα κατάσταση είναι ότι ο κάθε ένας άνθρωπος χρειάζεται να περάσει από θεραπείες, χρειάζεται να κατανοήσει τις ασυνείδητες προθέσεις του, χρειάζεται να περάσει μέσα από διαλογισμούς, ώστε να μπορέσει να ηρεμήσει, να γίνει ψύχραιμος – και να κοιτάξει τον κόσμο από μια νέα οπτική γωνία, εκείνη της σιωπής.΄΄

Osho, Beyond Psychology, Ομιλία #18