Ο πυρηνικός πόλεμος διαφαίνεται στον ορίζοντα, η θανατηφόρα ασθένεια AIDS εξαπλώνεται γρήγορα και οι επιστήμονες λένε ότι η γη θα αλλάξει τον άξονά της έως το τέλος αυτού του αιώνα .
Αλλά γιατί δεν έχουν επίγνωση αυτών των γεγονότων οι ιερείς, οι πολιτικοί και οι κυβερνήσεις; Και γιατί δεν τους ενδιαφέρει να τα γνωστοποιήσουν στον κόσμο; Σε παρακαλούμε, σχολίασε .
Είναι μια από τις πιο σημαντικές ερωτήσεις που μπορεί να κάνει κάποιος, αλλά θα χρειαστεί να καταλάβεις κάποιες βαθύτερες επιπτώσεις, τις οποίες ίσως να μην συνειδητοποιείς .
Οι πολιτικοί και οι ιερείς έχουν επενδεδυμένο συμφέρον στη διατήρηση των ανθρώπων σε κατάσταση μη συνειδητοποίησης του μέλλοντος. Ο λόγος είναι πολύ απλός: αν συνειδητοποιήσουν οι άνθρωποι το μέλλον και το σκοτάδι που υπάρχει μπροστά, το θάνατο που έρχεται κάθε στιγμή πιο κοντά, θα υπάρξει τρομακτική αναταραχή στη συνειδητότητα του ανθρώπου παντού στον κόσμο. Και οι πολιτικοί και οι ιερείς, οι οποίοι έχουν δυναστεύσει την ανθρωπότητα επί χιλιετίες, ξέρουν πάρα πολύ καλά ότι δεν μπορούν να λύσουν κανένα πρόβλημα που πρόκειται να αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα στο μέλλον. Είναι τελείως ανίκανοι. Τα προβλήματα είναι υπερβολικά μεγάλα και εκείνοι είναι υπερβολικά μικροί. Ο μόνος τρόπος για να μην εξευτελιστούν είναι να μην επιτρέπουν στους ανθρώπους να αντιληφθούν αυτά που θα συμβούν αύριο.
Πρέπει να διευκρινήσω επίσης ότι η πολιτική προσελκύει μόνο τους πιο μέτριους στο νου ανθρώπους στον κόσμο. Δεν προσελκύει τους Αλμπερτ Αϊνστάιν, τους Μπέρτραντ Ράσελ, τους Ζαν-Πωλ Σαρτρ, τους Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ. Όχι, προσελκύει ένα ορισμένο είδος ανθρώπου. Οι ψυχολόγοι αντιλαμβάνονται το γεγονός ότι οι άνθρωποι που υποφέρουν από κάποιο σύμπλεγμα κατωτερότητας είναι οι άνθρωποι που τους προσελκύει η πολιτική, επειδή η πολιτική μπορεί να τους δώσει εξουσία. Και μέσω της εξουσίας μπορούν να πείσουν τον εαυτό τους και τους άλλους ότι δεν είναι κατώτεροι, ότι δεν αποτελούν μετριότητες.
Αλλά αν απλώς αποκτήσουν εξουσία, δεν θα φέρει αυτό κάποια διαφορά στην ευφυΐα τους. Έτσι λοιπόν ολόκληρο τον κόσμο τον κυβερνούν μέτριοι άνθρωποι, ενώ έχουμε ένα μεγάλο αριθμό ευφυών ανθρώπων –επιστήμονες, καλλιτέχνες, μουσικούς, ποιητές, χορευτές, ζωγράφους- κάθε είδους ευαίσθητους, δημιουργικούς ανθρώπους, την αφρόκρεμα της ανθρωπότητας, αλλά δεν βρίσκονται στην εξουσία. Μπορούν να αλλάξουν την όλη υφή της ανθρώπινης ιστορίας, μπορούν να αλλάξουν το σκοτάδι του μέλλοντος και να το κάνουν ένα όμορφο πρωινό, μια ανατολή του ήλιου. Η ατυχία όμως είναι ότι η εξουσία βρίσκεται στα χέρια των λάθος ανθρώπων και οι άνθρωποι που είναι ευφυείς στερούνται εξουσίας. Θα σου πω μια μικρή ιστορία για να στο δείξω καθαρά....
Ένας μεγάλος μύστης έμαθε ότι κάποιος φίλος του, παιδικός του φίλος –είχαν παίξει μαζί, πάει σχολείο μαζί- είχε γίνει πρωθυπουργός της χώρας. Για να τον συγχαρεί, ο μύστης ήρθε κάτω από τα βουνά. Ηταν μακρύ το ταξίδι, κουραστικό. Ώσπου να φτάσει στο μέγαρο του πρωθυπουργού, ο πρωθυπουργός ετοιμαζόταν να πάει κάπου.
Αναγνώρισε το μύστη, αλλά είπε, ΄΄Λυπάμαι, έχω μερικά ραντεβού. Πρέπει να πάω σε τρία μέρη και θα ήθελα πολύ να έρθεις μαζί μου, αν μπορείς. Καθοδόν μπορούμε να συζητήσουμε και να θυμηθούμε τους παλιούς χρυσούς καιρούς.΄΄
Ο μύστης είπε, ΄΄Θα ήθελα πολύ να έρθω μαζί σου, αλλά βλέπεις ότι τα κουρέλια μου είναι γεμάτα σκόνη. Δεν θα φαινόταν σωστό πράγμα να καθίσω δίπλα σου μέσα σε ένα χρυσό αμάξι.΄΄
Ο πρωθυπουργός είπε, ΄΄Μην ανησυχείς. Ο βασιλιάς μού χάρισε ένα πολύ ακριβό παλτό. Δεν το έχω χρησιμοποιήσει ποτέ΄ το κρατούσα για κάποια ειδική περίπτωση. Θα σου δώσω το παλτό. Φόρεσέ το΄ θα σκεπάσει τα ρούχα σου, τη σκόνη και τα πάντα.΄΄ Του έδωσαν το παλτό.
Εφτασαν στο πρώτο σπίτι. Μπήκαν στο σπίτι. Ο πρωθυπουργός σύστησε τον φίλο του: ΄΄Είναι ένας μεγάλος μύστης. Ζει πάνω στα βουνά.
Ό,τι έχει είναι δικό του, εκτός από το παλτό –αυτό είναι δικό μου.΄΄
Ο μύστης δεν μπορούσε να το πιστέψει: ΄΄Τι είδους ανοησία είναι αυτή;΄΄
Ακόμη και η οικογένεια σοκαρίστηκε, που πρόσβαλε τον μύστη με ένα τέτοιο τρόπο.
Εξω από το σπίτι, είπε ο μύστης, ΄΄Είναι καλύτερα να μη σε συνοδεύσω. Με πρόσβαλες. Τι λόγος υπήρχε να πεις ότι το παλτό ήταν δικό σου; Δεν σε ρώτησαν.΄΄
Εκείνος είπε, ΄΄Λυπάμαι, συγχώρεσέ με. Κι αν δεν έρθεις μαζί μου στο επόμενο ραντεβού, θα σκεφτώ ότι δεν με έχεις συγχωρέσει.΄΄
Ο μύστης ήταν άνθρωπος με απλή καρδιά. Είπε, ΄΄Εντάξει τότε, θα έρθω.΄΄
Καθώς έμπαιναν στο δεύτερο σπίτι, ο πρωθυπουργός τον σύστησε: ΄΄Είναι ένας μεγάλος μύστης που ζει πάνω στα βουνά. Τα πάντα είναι δικά του –ακόμη και το παλτό είναι δικό του!΄΄
Ο μύστης δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ο άνθρωπος αυτός είχε και την παραμικρή ευφυΐα. Όταν βγήκαν, είπε όχι: ΄΄Δεν μπορώ να πάω στο τρίτο σου ραντεβού. Πάει πολύ αυτό.΄΄
Αλλά ο πολιτικός είπε, ΄΄Είπα ότι το παλτό είναι δικό σου!΄΄ Ο μύστης είπε, ΄΄Είναι απίστευτο πόσο κουτός μπορεί να είναι ένας άνθρωπος. Η διαβεβαίωσή σου, ότι το παλτό είναι δικό μου, δημιουργεί υποψίες: κάτι υπάρχει που το κρύβεις. Ποιος λόγος υπάρχει να αναφέρεις καν το παλτό; Δεν βλέπω το νόημα, ότι σε οποιεσδήποτε συστάσεις είναι ανάγκη να συστήνει κανείς και τα παλτά.΄΄
Και ο πολιτικός είπε, ΄΄Συγχώρεσέ με, αλλά αν δεν έρθεις στο τρίτο ραντεβού, δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι σε πλήγωσα. Σε παρακαλώ, μόνο ένα ραντεβού υπάρχει ακόμα και δεν θα πω ότι το παλτό είναι δικό σου ή ότι το παλτό είναι δικό μου. Μην ανησυχείς για τούτο.΄΄
Ο απλός μύστης, ο αθώος, συμφώνησε να πάει μαζί του. Στο τρίτο σπίτι, σύστησε τον μύστη με τον ίδιο τρόπο, ΄΄Είναι ένας μεγάλος μύστης από τα βουνά. Όλα τα ρούχα είναι δικά του, αλλά σε ό,τι αφορά το παλτό, καλύτερα να μην πω τίποτε!΄΄
Οι πολιτικοί δεν είναι το πιο ευφυές τμήμα της ανθρωπότητας. Διαφορετικά δεν θα είχαν υπάρξει πέντε χιλιάδες πόλεμοι μέσα σε τρεις χιλιάδες χρόνια. Οι πολιτικοί έχουν καταστρέψει, αλλά δεν έχουν δημιουργήσει τίποτα. Ο πολιτικός είναι που δημιουργεί ατομικά όπλα, πυρηνικά βλήματα. Με τι πρόσωπο να κάνει τους ανθρώπους τού κόσμου να αντιληφθούν ότι το μέλλον είναι σκοτεινό, θλιβερό;
Ίσως να μην υπάρχει μέλλον πια, ίσως να καθόμαστε πάνω σε ένα ηφαίστειο που μπορεί να εκραγεί ανά πάσα στιγμή. Έχουμε ήδη τόσα πολλά πυρηνικά όπλα που μπορούμε να καταστρέψουμε επτακόσιους πλανήτες του μεγέθους της δικής μας γης. Με άλλα λόγια, μπορούμε να σκοτώσουμε τον κάθε ένα άνθρωπο επτακόσιες φορές.
Μπορείς να σκεφτείς την ανοησία του πράγματος; Ο καημένος ο άνθρωπος πεθαίνει μόνο μια φορά. Δεν υπάρχει λόγος να τον σκοτώσεις επτακόσιες φορές. Για ποιο πράγμα κανονίζουν όλα αυτά τα πυρηνικά;
Πίσω από τούτο υπάρχει μια ορισμένη τρέλα. Η τρέλα είναι ότι ο πολιτικός μπορεί να ζήσει μόνον αν υπάρχει πόλεμος. Στην αυτοβιογραφία του ο Αδόλφος Χίτλερ έκανε πολλές δηλώσεις με σημασία. Μια από τις δηλώσεις είναι ότι, αν θέλει ένας πολιτικός να γίνει μεγάλος ήρωας, μεγάλη ιστορική μορφή, τότε ο μόνος τρόπος είναι να δημιουργήσει έναν μεγάλο πόλεμο. Χωρίς πόλεμο δεν έχεις ήρωες.
Σκέψου όλους τους ήρωές σου, τους δημιούργησε ο πόλεμος: ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Ναπολέων Βοναπάρτης, ο Ναντίρσαχ, ο Ταμουρλάνος, ο Τζένκις Χαν, ο Ιωσήφ Στάλιν, ο Μπενίτο Μουσολίνι, ο Αδόλφος Χίτλερ, ο Γουίνστον Τσώρτσιλ… Και τι είχαν αυτοί οι άνθρωποι, πέρα από το ότι έζησαν στην εποχή κάποιου μεγάλου πολέμου; Ο πόλεμος τούς φέρνει στην κορυφή της δόξας τους. Και όλη σου η ιστορία είναι γεμάτη από αυτούς τους βλάκες.
Αν έχουμε έστω και λίγη λογική, θα πρέπει να σταματήσουμε εντελώς τη μελέτη αυτού του είδους της ιστορίας στα σχολεία και τα πανεπιστήμια. Δεν μπορείς να μελετήσεις όμορφους ανθρώπους, δημιουργικούς ανθρώπους; Εχουμε παράγει μεγάλους μουσικούς. Έχουμε παράγει μεγάλους επιστήμονες. Εχουμε παράγει μεγάλους ποιητές. Έχουμε παράγει μεγάλους ζωγράφους. Η ιστορία μας θα έπρεπε να τους θυμάται. Η ιστορία μας θα έπρεπε να μας θυμίζει ότι αυτοί είναι οι πραγματικοί μας πρόγονοι, όχι ο Τζένκις Χαν, όχι ο Ταμουρλάνος, όχι ο Ναντίρσαχ. Αυτοί αποτελούν ατύχημα και δεν θα έπρεπε να έχουν θέση ούτε καν στις υποσημειώσεις των βιβλίων της ιστορίας. Πρέπει απλώς να τους αγνοήσουμε. Ηταν τρελοί άνθρωποι και δεν υπάρχει λόγος να σπουδάζουμε συνέχεια γι΄αυτούς και να δημιουργούμε το ίδιο είδος επιθυμίας στην νέα γενιά.
Οι ιερείς βρίσκονται επίσης σε βαθιά συνωμοσία με τους πολιτικούς. Είναι μια συνωμοσία ηλικίας χιλιάδων χρόνων: ο ιερέας προστατεύει τον πολιτικό΄ ο πολιτικός προστατεύει τον ιερέα. Πρέπει να το καταλάβουμε αυτό.
Osho, The Sword and the Lotus, Ομιλία #3
