Η γνώση για την ύπαρξη των οντοτήτων εκείνων που αποκαλούνται Διδάσκαλοι Σοφίας, ήρθε στη Δύση τον περασμένο αιώνα, από την Έλενα Π. Μπλαβάτσκυ, μέσα από το τεράστιο έργο της, την συλλογή κορυφαίων γνώσεων της ανθρωπότητας, περί Κοσμογέννεσης, Ανθρωπο-γέννεσης, Θρησκείας, Φιλοσοφίας και Αποκρυφισμού. Η συγκριτική της μελέτη προέρχεται από μία βεντάλια γραπτών ιστορικών κειμένων του παρελθόντος και διαποτίζεται από τις πηγές των απόκρυφων γνώσεων των μυστηρίων του Θιβέτ.
Όπως όλες οι μεγάλες προσωπικότητες, έτσι και η Μπλαβάτσκυ, απέκτησε πολλούς φίλους, μαθητές, καθώς και επικριτές. Δεν είναι το θέμα μου να υπερασπίσω την Ε.Π.Μ, αλλά μετά απο προσωπική έρευνα και μελέτη πάνω στα έργα της, μπορώ να πω, ότι η προσπάθεια να καταφερθεί κανείς ενάντια στις γνώσεις της, μοιάζει με το να πυροβολείς με μπιζέλια ενάντια σε ορεινή πυροβολαρχία. Αφ΄ ενός, λοιπόν, οι γνώσεις και αφ΄ ετέρου η χρήση τους μας δείχνουν μια δασκάλα να ιδρύει την εσωτερική σχολή της Θεοσοφικής Εταιρείας, ένα δρόμο μαθητείας γι΄ αυτούς που πραγματικά ήθελαν να βρουν τον εαυτό τους, να γνωρίσουν τα ελαττώματα και να τα μεταλλάξουν σε αρετές, να βρουν το Θεό μέσα τους. Δεν είμαι σε θέση να κρίνω αν έκανε λάθη, αλλά στο πρόσωπο της δασκάλας αυτής, διακρίνω τις τρεις αρχαίες αρετές του μαθητή, την Αφοσίωση σε ιδεώδη, αξίες, ιδανικά, την Ερευνά των γραφών και την Υπηρεσία στην ανθρωπότητα, που κάποια στιγμή πρέπει να καταλάβει ότι κουβαλάει το βάρος της εξέλιξης της και να σταματήσει να περιμένει θεούς να τη σώσουν από την οκνηρία, την νοητική κωφότητα και την απληστία της.
Περί των Διδασκάλων της Σοφίας μπορεί ο ερευνητής να μάθει από τα έργα της Ε.Π.Μ, των μαθητριών της, Μπέζαντ και Μπέιλυ, των λεξικών του Γκράββιγκερ και αλλού.
Ο Διδάσκαλος Μόρυα, με το λόγο του οποίου ασχολείται αυτή η εργασία, είναι ο Τσοχάν της πρώτης ακτίνας, της Βούλησης και ο λόγος του δονεί στην ανάλογη συχνότητα του κέντρου της βούλησης μέσα στον άνθρωπο, με σκοπό τον συντονισμό και την αφύπνιση αυτής της δύναμης. Έδρα της βούλησης είναι η καρδιά, που σαν όργανο εκδηλώνει την έννοια του καθήκοντος προς τη ζωή, την σταθερότητα και την ανιδιοτέλεια. Στο δικαστήριο του Όσιρη, για τους αρχαίους Αιγυπτίους, είναι η καρδιά που ζυγίζεται σε αναλογία με ένα φτερό, για να αποδείξει το βάρος των ενοχών για αυτά που δεν έκανε, για το σκοπό της που δεν εκπλήρωσε.
Ο Μόρυα είναι γνωστός ιστορικά, από τις ενσαρκώσεις του σαν Βασιλιάς Αρθούρος, σαν ο Μεγάλος Μογγόλος Αυτοκράτορας του Ινδοστάν, Ακμπάρ και σαν Θωμάς Μορ, Καγκελάριος του Ερρίκου του Η΄ της Αγγλίας. Το δόγμα της μετενσάρκωσης σήμερα είναι ταμπού, όπως ταμπού ήταν στο μεσαίωνα η κίνηση της Γης. Όπως τώρα γελάμε και μας φαίνεται ανόητη η μεσαιωνική προκατάληψη, που οδήγησε κάποιους στη πυρά σαν αιρετικούς, ίσως μετά από τετρακόσια χρόνια κάποιοι γελούν με τη σημερινή αντίληψη της μίας ζωής, δόγμα μουσουλμανικό και χριστιανικό από την 5η Οικουμενική Σύνοδο. Πέραν τούτου, όμως, τα ορθά λόγια και οι σωστές αντιλήψεις μπορούν να βοηθήσουν, άσχετα αν προέρχονται από ένα σοφό ή ένα παιδί. Άλλωστε η ορθότητα τους βασίζεται στην υποκειμενική μας συνείδηση.
Ο λόγος του είναι παρμένος από τη σειρά βιβλίων “Φύλλα από τον κήπο του Μόρυα” της Agni Yoga Society, τυπωμένα από τις εκδόσεις Πύρινος Κόσμος.
Ο Κόσμος είναι σε αναταραχή - αγωνιστείτε για τη σωτηρία!
Την εποχή που γράφτηκαν αυτά τα λόγια, το 1924, τα πράγματα ήταν διαφορετικά και η οπτική γωνία μέσα από την οποία οι άνθρωποι τα έβλεπαν ήταν επίσης αλλιώτικη από τη σημερινή, αλλά μπορεί κανείς να ισχυριστεί, ότι τα λόγια αυτά δεν είναι επίκαιρα; Ζούμε μέσα στη μήτρα του χρόνου που οι οδύνες τοκετού ετοιμάζουν τη γέννηση ενός χιλιόχρονου βρέφους, τη γέννηση της τρίτης χιλιετίας. Όπως συνέβη πάντοτε στο παρελθόν, στο τέλος κάθε αιώνα και στο τέλος κάθε χιλιετίας δημιουργήθηκαν αναταραχές, σαν νερά ποταμού που έφθασαν σε κόμβο ή καταρράκτη και ετοιμάζονται να αλλάξουν τη ροή τους. Νέα αυλάκια, νέα πορεία, ανασχηματίζουν τα μέχρι τότε κατεστημένα, δημιουργούν άλλες μορφές που θα προσαρμοστούν στο νέο κόσμο που γεννιέται.
Η δημιουργία ημερολογίου δεν είναι μια τυχαία διαίρεση του χρόνου, που ανταποκρίνεται στην αισθητική άποψη ή το προσωπικό συμφέρον μιας πολιτικής σκοπιμότητας, αλλά μια επιστημονική, ισομετρική αντανάκλαση, στην ανθρώπινη ιστορία, των κινήσεων των άστρων. Σήμερα χρησιμοποιούμε το ηλιακό ημερολόγιο, υποδιαίρεση μοιρών της γήινης περιστροφής γύρω από τον ήλιο και γνωρίζουμε ότι άλλοι λαοί χρησιμοποίησαν το σεληνιακό ημερολόγιο των 28 ημερών (Ινδιάνοι Β. Αμερικής), ή το ημερολόγιο της Αφροδίτης (Μάγια) και άλλων αστερισμών, μέσα και έξω από το ηλιακό σύστημα.
Η δημιουργία του ημερολογίου ήταν έργο του ιερατείου των λαών αυτών και αποτελεί απόδειξη για το πνευματικό επίπεδο των γνώσεων τους. Αν εμβαθύνει κανείς σ΄ αυτόν τον συσχετισμό των άστρων και των ανθρώπων, θα αντιληφθεί τις βάσεις κάθε προφητείας, όπως και το φαεινές γεγονός ότι αποτελούμε, σαν ανθρωπότητα, αναπόσπαστο κομμάτι του σύμπαντος με αλληλοσχέτιση και αλληλεξάρτηση, όπου δεν έχουμε εμείς το “πάνω χέρι”, αλλά την υποχρέωση να υπακούμε σ΄ ένα ανώτερο ρυθμό και αυτό καθορίζει την ελευθερία μας, όπως έλεγε μαζί με άλλους φιλοσόφους, ο Καζαντζάκης. Με την ίδια λογική, ο κυβερνήτης ενός πλοίου δεν εξουσιάζει τη φουρτούνα και χωρίς να την αντιστρατεύεται, προσαρμόζει τη πορεία του σαν δείγμα ωριμότητας.
Οι άνθρωποι χρειάζονται τους σοφούς για να τους επαναλαμβάνουν τα ίδια, επειδή ξεχνούν την ιστορία τους ή δεν την μελετούν. Αν ένας άνθρωπος πάθαινε αμνησία, θα έπρεπε να μάθει από την αρχή, κάνοντας τα ίδια κουραστικά λάθη και αντίστοιχα, όταν πιστεύουμε ότι είμαστε πνευματικά ανεξάρτητοι από το παρελθόν, θυμίζουμε παιδιά που κάνουν μάθημα στους γονείς τους. Ξεχνάμε ότι, όσα γνωρίζει η σημερινή ανθρωπότητα της τα δίδαξαν τα πνεύματα περασμένων εποχών και το χειρότερο, δεν συνειδητοποιούμε ότι δεν τους έχουμε ξεπεράσει ακόμα. Μπορεί να πει κανείς ότι ο Πλάτωνας, ο Σωκράτης, ο Πυθαγόρας, ο Κομφούκιος, ο Πτα-Χοτέπ, ο Κικέρωνας και οι άλλοι, είναι χίλια χρόνια πίσω από εμάς; Επειδή έχουμε κινητά τηλέφωνα, κομπιούτερς και ψηφιακή τηλεόραση, βελτιώσαμε τη βλακεία μας;
Ο σοφός Μόρυα, με το δικό του τρόπο, προειδοποιεί μπροστά στις επερχόμενες αναταραχές που θα φέρουν οι συναστρίες και καλεί αυτούς που έχουν μέσα τους μια σπίθα φωτιάς, να αγωνιστούν για τη σωτηρία του ανθρώπινου κόσμου. Δεν είναι ο μόνος που το κάνει, απλά, κατά την προσωπική μου άποψη, αξίζει να παρατηρήσουμε το τρόπο του, να αφήσουμε τα λόγια του να ηχήσουν μέσα μας, να δονήσουν τις κοιμισμένες μας αρετές, να μας εμπνεύσουν και να μας φέρουν σε επαφή με τη ψυχή μας.
Απαραίτητη προϋπόθεση για να μπορέσουν πνευματικά λόγια ν΄ ανθίσουν μέσα μας, είναι η απαλλαγή μας από κάθε φανατισμό και προσωπολατρία, που μειώνουν το πνευματικό ήθος σε μορφή αγώνα ποδοσφαίρου, όπου η ομάδα μου είναι καλύτερη από τη δική σου. Όπως λέει και ο Μορυα, βάλτε στην άκρη κάθε προκατάληψη - σκεφτείτε λεύτερα. Ένας Ναός για όλους, για όλους ένας Θεός. Οι διάφορες θρησκείες είναι κλαδιά του ίδιου δένδρου, της Σοφίας και διαφοροποιούνται λόγω κουλτούρας, χωροχρονικής στιγμής και εσωτερικού μηνύματος.
Το μεγάλο δώρο της αγάπης ζει μέσα στο μοναδικό όραμα το δοσμένο στην άφοβη ψυχή...
Ω εσύ, που έχεις δει!
Η Αγάπη, μια μεγάλη λέξη, τόσες φορές προδομένη από τα πάθη μας, είναι μια ιδιότητα του τρισυπόστατου πνεύματος μαζί με την Βούληση και τη Διάνοια, μια ιδιότητα που τα βάθη της ψηλάφισαν οι εραστές, εγκωμίασαν οι ποιητές και στεφανώθηκαν πάνω στο βωμό της αυτοθυσίας, οι μεγάλες ψυχές που πάτησαν αυτή τη γη.
Το μοναδικό όραμα είναι αυτό που ονομάζουμε φώτιση ή επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος και αποκαλείται μοναδικό γιατί είναι ένα και το ίδιο για όλους, όπως μία είναι η αλήθεια, που με αυτό το τρόπο αποκαλύπτεται. Έτσι, ο μαθητής της ατραπού γίνεται άξιος να ενδυθεί το φωτοστέφανο, εκδήλωση του ακτινοβόλου πνεύματος. Εύλογα σκέπτεται κανείς πως οι πύλες αυτού του οράματος ανοίγουν για κάθε καθαρό πνεύμα, χωρίς διακρίσεις φύλλου, φυλής, εθνικότητας ή θρησκείας.
Για ένα φιλόσοφο είναι φανερό, πως το χαρακτηριστικό της παρθενίας αρμόζει περισσότερο στην έννοια της Αγάπης - Αλήθειας - Σοφίας. Έτσι καταγράφεται στα πάνθεα όλων των θρησκειών, αλλά για λόγους συντομίας, ας δούμε δύο προσιτά στη νοοτροπία μας σύμβολα, την παρθένο Μαρία, μητέρα του Χριστού, του καθαρού φωτός και την Αθηνά, θεά της σοφίας για τους αρχαίους Έλληνες. Τα δύο αυτά σύμβολα μας διδάσκουν, αν ξεπεράσουμε το νεκρό γράμμα της βίβλου, πως η Αλήθεια δεν μπορεί να κατακτηθεί, δεν μπορεί κανείς να την οικειοποιηθεί ή να την εξουσιάσει. Η μεγάλη Θεά, η μεγάλη Μητέρα, γαλουχεί τα παιδιά της με αυτές τις τρεις συνώνυμες έννοιες, χωρίς διακρίσεις και χωρίς να δίνει λόγο σε κανένα θνητό.
“Ουδέν Αληθείας Μείζον”, για τους Έλληνες και “Η Αλήθεια βρίσκεται πάνω από τον Νόμο” για τη σοφία της Ινδίας.
Υπάρχουν, λοιπόν, πολλοί δρόμοι, πολλά μονοπάτια για να βαδίσει κανείς προς το φως και να λάβει το μεγάλο δώρο της αγάπης. Η δοκιμασία, όμως, της φράσης αυτής του Μορυα βρίσκεται στο τέλος, ...στο δώρο και το όραμα έχει δικαίωμα μόνο η άφοβη ψυχή. Όλα μένουν λόγια και άσκοπες θεωρίες περί της φύσης του Ουρανού, αν εμείς, τα παιδιά της Γης δεν νικήσουμε το φόβο και δεν αποδώσουμε στη ψυχή τη δύναμη της. Αυτή είναι η δοκιμασία του μαθητή που γνωρίζει πως, τα σπαθιά ατσαλώνονται στη φωτιά και οι ψυχές στα βάσανα.
Φίλοι μου ! Η ευτυχία βρίσκεται στην υπηρεσία για τη σωτηρία της Ανθρωπότητας...
Τα βάσανα που λέγαμε. Γεμάτη από δοκιμασίες είναι η σωτηρία της Ανθρωπότητας, αλλά η υπηρεσία είναι αρετή και προϋπόθεση μαθητείας. Απαραίτητη για τη νίκη του εγωισμού, που χαρίζει την ευτυχία αποτέλεσμα δόξας της νίκης επί του εαυτού παρά την ευτυχία της νωθρότητας των όντων που σέρνονται. Όλα αυτά βέβαια δεν γίνονται με καταναγκασμό και στέρηση ελευθερίας, αλλά από εθελοντές χαλκέντερους, που δέχονται περήφανα τη πρόκληση, γι΄ αυτό ο σοφός καλεί τους φίλους του. Μελλοντικοί ιππότες και ντάμες δέχονται τη τιμή, για να ενσαρκώσουν ιδεώδη για δυνατούς ανθρώπους.
Οι αρετές του μαθητή, στην φιλοσοφία, είναι η Αφοσίωση, η Έρευνα και η Υπηρεσία στην Ανθρωπότητα. Είναι αυτή η τρίτη που ενσαρκώνει το πνεύμα στη πράξη και στεφανώνει τον μαθητή για τη νίκη του πάνω στον εγωισμό, επαναλαμβάνοντας τον αρχέγονο μύθο του Ήρωα Ιππότη, που σκοτώνει τον Δράκο της ύλης, όπως βλέπει κανείς και στην εικόνα του Αγ. Γεωργίου. Ο Άγιος κτυπά το τέρας, ενώ στο βάθος στέκεται η ντάμα, σύμβολο της ψυχής του και οι συνάνθρωποι του τον παρακολουθούν από τα τείχη της πόλης. Το έργο του Θεού αφορά το σύνολο της φύσης και ένας άγιος με αξίες και ικανότητες, που δεν εκτελεί το έργο, ουσιαστικά θα ήταν άχρηστος, χωρίς χρησιμότητα. Προς το παρόν όμως, εμείς κοιτάμε το προσωπικό μας συμφέρον και την εκπλήρωση των χαμηλών ικανοποιήσεων του πάθους μας. Η στάση μας αυτή, αν το καλοεξετάσουμε, οφείλεται σε μια έλλειψη θρησκευτικότητας, σε μια κλονισμένη πίστη απέναντι στη Θεία Δικαιοσύνη και τις ουράνιες αξίες των αόρατων κόσμων.
Στρέψτε την ασχήμια προς την ομορφιά!
“Ω καιροί, ώ ήθη”, λέει ένα ρητό της Ρώμης, που σίγουρα μαζί με τις λαμπρές σελίδες που πρόσθεσε στην ιστορία της ανθρωπότητας, γνώρισε τι σημαίνει παρακμή και εκφυλισμός. Η αίσθηση της ομορφιάς βασίζεται στις υποκειμενικές αντιλήψεις, αλλά η εσωτερική δομή του ωραίου βασίζεται σε αντικειμενικούς κανόνες, νόμους και αριθμούς. Όμορφο είναι αυτό που έχει μορφή, αφ΄ ενός και αφ΄ ετέρου είναι δομημένο με τέτοιο τρόπο ώστε να προκαλεί την έλξη της ψυχής. Ο μεγάλος έρωτας μιας ψυχής αφορά το πνεύμα, οπότε κατ΄ επέκταση, το πιο όμορφο πρέπει να είναι δομημένο με τέτοιο τρόπο ώστε να ακτινοβολεί το φως. Ένα παράδειγμα είναι το διαμάντι, μια κρυστάλλινη διαύγεια, χρωματισμένη από ιριδισμούς. Ξεφεύγοντας από τη βιτρίνα του κοσμηματοπωλείου, θα μάθουμε ότι το διαμάντι λέγεται “λευκός άνθρακας” και είναι αδέλφια με το κάρβουνο. Η διαφορά τους βρίσκεται στο ότι τα άτομα του άνθρακα στο κάρβουνο ενώνονται άτακτα, ενώ στο διαμάντι έχουν τάξη και συγκεκριμένα εξαγωνικού τύπου. Το αποτέλεσμα είναι να μπορεί το φως να διοχετεύεται και να διέρχεται χωρίς να σταματά.
Πόσο όμορφος θα ήταν ένας άνθρωπος που τον διαπερνά το πνευματικό φως ! Βέβαια η τάξη των ατόμων στο διαμάντι είναι αποτέλεσμα υψηλών πιέσεων και θερμοκρασιών και αντίστοιχα η σοφία σ΄ έναν άνθρωπο είναι αποτέλεσμα δοκιμασιών. Το ζητούμενο και στις δύο περιπτώσεις και βαθύτερη αιτία είναι η τάξη, η κατάλληλη τοποθέτηση πραγμάτων σύμφωνα με ένα νόμο, μέσω των οποίων θα εκφραστεί και θα λάμψει η ανάλογη δικαιοσύνη.
Μετά τη προτροπή του Μορυα να στρέψουμε την ασχήμια προς την ομορφιά, ακολουθεί η φράση : "Όπως το δέντρο ανανεώνει τα φύλλα του, έτσι και οι άνθρωποι θ΄ αυξάνονται πάνω στο μονοπάτι της δικαιοσύνης. Να κατευθύνεις τους φίλους σου στη δικαιοσύνη.
Απαραίτητη προϋπόθεση ομορφιάς η δικαιοσύνη και αυτήν επιτυγχάνουμε βάζοντας σε τάξη τον εαυτό μας, το περιβάλλον και κατ΄ επέκταση τους φίλους μας. Χρειάζεται, όμως, ο μαθητής να καταλάβει τι είδους δικαιοσύνη θα δεχτεί σαν σκοπιμότητα των έργων του. Θα πρέπει να μελετήσει τους νόμους που απευθύνονται και αρμόζουν στους ανθρώπους και όχι αυτούς των φυτών ή των ζώων ή του εμπορίου ή του πολέμου....... Τον πολύμορφο κόσμο του σύμπαντος διοικεί ένας Θείος Νόμος, ο οποίος διαφοροποιείται σε κάθε επίπεδο ζωής, χωρίς να χάνει φυσικά την ομοιογένεια του. Έτσι, δίκαια κρίση είναι αυτή που γίνεται σύμφωνα με το νόμο του επιπέδου που κρίνουμε και φυσικά ο Θεός θα μας κρίνει σαν ανθρώπους και όχι σαν ζώα ούτε σαν πλανήτες. Ούτε τον ενδιαφέρει αν είμαστε καλοί έμποροι ή καλλιτέχνες πετυχημένοι ή ζωόφιλοι. Αποδώστε τα του Καίσαρος τω καίσαρι και τα του θεού τω Θεώ. Την ανθρωπιά μας θα μετρήσει, την εξέλιξη μας, το πνεύμα μας. Όλα τα άλλα είναι αποτελέσματα και όχι ουσία. Ένας σωστός άνθρωπος ηθικός και δίκαιος θα εμπορεύεται όπως πρέπει, θα εργάζεται όπως πρέπει, θα πολεμάει όταν πρέπει, θα αγαπάει τα ζώα και τα φυτά και θα συνυπάρχει αρμονικά με όλα τα όντα της Δημιουργίας. Θα είναι Ευγενής και με ταπεινότητα θα εκφράζει τον φυσικό του ρόλο, πέρα από συναισθήματα και κακώς χειριζόμενη νοημοσύνη.
Πρέπει να μάθουμε πόθος είναι ο σκοπός μας και αυτό το δρόμο να ακολουθήσουμε, γιατί η ευδαιμονία βρίσκεται στην εκπλήρωση του σκοπού που έχει οριστεί για σένα πριν ακόμα υπάρξεις. Όπως ο αγγειοπλάστης δεν μπορεί να φτιάξει μια κανάτα που δεν έχει σκεφτεί και αυτή η κανάτα δεν μπορεί να ξεφύγει από τις αρχές που τη δημιούργησαν, ακόμα κι αν νομίζει ότι είναι πιάτο, έτσι και ο άνθρωπος δημιουργήθηκε βάσει μέτρων και νόμων του παγκόσμιου Νου. Τελικά αυτό που μας ταλαιπωρεί είναι το δώρο της ελεύθερης βούλησης, που από αχαριστία το στρέφουμε ενάντια σ΄αυτόν που μας το δώρισε.
Εκείνοι που με όλη τους την καρδιά εκπληρώνουν τις απαιτήσεις μας, θα συντονίσουν την ακοή τους με την αρμονία του Σύμπαντος. Φέρνοντας την ευτυχία σε σένα, δείχνουμε την εμπιστοσύνη μας στην έρευνα σου για τη δικαιοσύνη.
Η Αλήθεια είναι μαζί σου - να 'σαι έτοιμος να τη δεχτείς!
