Φτάνουμε πάλι στο κλείσιμο του φετινού μας κύκλου εργασιών της Ομάδας μας. Στη διαδρομή αυτού του κύκλου βιώσαμε πυκνά γεγονότα σε προσωπικό, παγκόσμιο, αλλά κυρίως εθνικό επίπεδο. Βιώσαμε αλλαγές και ανατροπές που μετέβαλαν δραματικά το σκηνικό της ζωής μας. Η ελληνική πραγματικότητα σαρώθηκε κυριολεκτικά από έναν φοβερό τυφώνα που σκόρπισε δυστυχία, πόνο, απόγνωση και οργή.
Η οξύτητα των γεγονότων, μας ανάγκασε πολλές φορές να ξεφύγουμε από αυστηρά πνευματικά πλαίσια της αρθρογραφίας αυτής, αλλά πρέπει να κατανοούμε ότι στον Κόσμο δεν υπάρχει τίποτε ανεξάρτητο και μεμονωμένο. Έτσι, και τα λεγόμενα πνευματικά και τα λεγόμενα υλικά ζητήματα είναι απολύτως αλληλένδετα και αλληλοεπηρεαζόμενα. Γι΄αυτό, η αδιαφορία για τα τεκταινόμενα επί του φυσικού πεδίου θα ήταν μια βαθύτατα αντιπνευματική στάση ζωής. Μια τέτοια στάση θα έδειχνε θλιβερή ανισορροπία και φτωχή κατανόηση της πνευματικότητας.
Εξάλλου έχει καταγραφεί στις σελίδες της Διδασκαλίας η επιτίμηση του Διδασκάλου στην τότε μαθήτρια Έλενα Ρέριχ, η οποία σε κάποια φάση είχε αποξεχαστεί συνεπαρμένη από τη μαγεία της Διδασκαλίας: «Όταν γίνεται μάχη, κανείς δεν πάει σχολείο».
Τώρα μπορεί κάποιος να παρατηρήσει πικρόχολα: «Ποια μάχη; Εδώ δεν υπάρχει ούτε μάχη, ούτε αντίσταση, ούτε και αντίδραση. Υπάρχει μόνον υποταγή, υποτέλεια και οσφυοκαμψία. Τα πάντα έχουν παραδοθεί αμαχητί -εθνική ανεξαρτησία, λαϊκή ευημερία, στοιχειώδης αξιοπρέπεια. Όλα έγιναν θυσία στο βωμό του Ευρω-Μολώχ. Αυτόν τον αδηφάγο Ευρω-Θεό προσκύνησαν κυβερνήτες και κυβερνώμενοι, εξουσία και πολίτες.
Ας χαθεί η ελευθερία, η δημοκρατία, ο εθνικός πλούτος, το μέλλον της χώρας, και η ίδια η χώρα, φτάνει να μη χάσουμε το ...ανεκτίμητο και υπέρτατο πάντων Ευρώ! Λογικό, ε; Αφού έφερε τόση ευημερία και ευτυχία στους λαούς!
Λοιπόν, είναι δύσκολο να βρεθεί τόση απάτη και τόσος εξευτελισμός, όσο σ΄αυτή την ευρω-αθλιότητα και είναι εξίσου δύσκολο να το προσπεράσεις σφυρίζοντας αδιάφορα. Κι έτσι γκρεμίστηκε το απατηλό ευρωπαϊκό όνειρο με πολύ πάταγο. Αλλά μαζί του καταρρέει και τούτη η χώρα με όλους τους θεσμούς, τις δομές και τις αξίες της.
Όμως τίποτε δεν συμβαίνει χωρίς αιτία. Η αιτία είναι μόνον οι ανάξιες ηγεσίες; Οι πολίτες είναι άμοιροι ευθυνών; Ποιος εξέλεγε χρόνια και χρόνια αυτές τις ηγεσίες; Και με τι κίνητρα; Το κίνητρο επιλογής ήταν το κοινό καλό;
Στην πραγματικότητα οι αιτίες της καχεξίας ή ακόμα και της καταστροφής μιας πολιτείας είναι πολύ βαθιές. Φαινόμενα σήψης και παρακμής συμβαίνουν όταν οι πολίτες δεν αναζωογονούνται με την άνωθεν ζωτική πνοή, αποκόβοντας τον εαυτό τους από την Ανώτερη Πηγή Ζωής. Αυτή η ζωογόνος πνοή δεν είναι παρά οι υψηλές αξίες οι οποίες έρχονται από εκείνη την Πηγή και είναι ο ομφάλιος λώρος σύνδεσης, τροφοδοσίας και προστασίας της.
Για μια πολιτεία, για κάθε πολιτεία, δεν υπάρχει υψηλότερη αρχή και αξία από εκείνη της γενικής ευημερίας. Όταν αυτή η αρχή αγνοείται και καταπατείται βάναυσα, έρχεται η ανισότητα, η αδικία, η διχόνοια, και μαζί τους η αποσύνθεση και η εξασθένηση. Μέσα στην αρχή της γενικής ευημερίας ή του κοινού καλού ενυπάρχουν πολλές άλλες αξίες που εξασφαλίζουν την ευτυχισμένη ύπαρξη και συνύπαρξη των ανθρώπων, όπως ο αμοιβαίος σεβασμός, η συνεργασία, οι κοινοί αγώνες, ο δίκαιος επιμερισμός ευθυνών και αγαθών, κ.τ.λ..
Εν μέσω του ορυμαγδού των γεγονότων σε προσωπικό και γενικότερο πλαίσιο, κρατήσαμε ακόμα μια χρονιά τη μικρή μας ομάδα, κι αυτό δεν είναι μικρό πράγμα, γιατί ακριβώς η ομάδα είναι ένα σχολείο και εκκολαπτήριο των αξιών που απαριθμήσαμε πιο πάνω.
Υπάρχουν άνθρωποι που ρωτάνε αφελώς: Πότε κάνετε γιόγκα; Ή: Τι ασκήσεις έχει αυτή η γιόγκα; Δεν καταλαβαίνουν ότι η Γιόγκα είναι τρόπος ζωής και εφαρμογή αξιών και κανόνων ζωής. Ότι η Γιόγκα είναι η διαμόρφωση συγκεκριμένης νοοτροπίας και η καλλιέργεια ορισμένου τύπου συνειδητότητας. Είναι πραγματικά αστείο να θεωρεί κανείς ότι Γιόγκα σημαίνει κάποιες ασκησούλες διαλογιστικές(;) ή σωματικές, κι ότι τέτοιες πρακτικές μπορούν να οδηγήσουν σε σοβαρό αποτέλεσμα!
Εμείς οι άνθρωποι περί πολλά τυρβάζουμε, πλην ενός εστί χρεία- η καλλιέργεια της συνειδητότητάς μας. Αυτό, και μόνον αυτό, οδηγεί στη σωτήρια μεταμόρφωση ολόκληρης της οντότητάς μας. Αυτό διακηρύσσει σε κάθε της γραμμή η Διδασκαλία του Πυρός και της Ζωντανής Ηθικής, η Άγκνι Γιόγκα. Αυτό φωνάζουν -και δόξα τω Θεώ- οι πιο φωτισμένοι σύγχρονοι επιστήμονες. Δεν υπάρχει τίποτε σπουδαιότερο, τίποτε ζωτικότερο, τίποτε πολυτιμότερο. Η συνειδητότητα είναι η μόνη πραγματικότητα, το μόνο απόκτημα, το μόνο εργαλείο, το μόνο ανεκτίμητο. Από τη συνειδητότητα εξαρτώνται τα πάντα. Αυτή γεννά, δημιουργεί το καθετί, είναι το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Είναι το Τώρα και το Πάντα, η Στιγμή και η Αιωνιότητα.
Εκεί είναι όλος ο αγώνας, όλη η προσπάθεια.
Αλλά η συνειδητότητα δεν είναι στατική. Είναι αεικίνητη και αενάως μεταβαλλόμενη. Το θέμα είναι να μεταβάλλεται αναβαθμιζόμενη, αυξανόμενη, τελειοποιούμενη. Η αντίθετη φορά θα αποτελούσε την έσχατη δυστυχία, το μέγιστο κακό. Μόνον η αναβάθμιση της ανθρώπινης συνειδητότητας εγγυάται την έξοδο από την κρίση, από κάθε κρίση, από κάθε πρόβλημα.
Αυτό είναι το έργο της Νέας Γιόγκα, της Γιόγκα του Πυρός, που ανάβοντας το πυρ της ανθρώπινης καρδιάς, μεταμορφώνει τη συνειδητότητα του ανθρώπου, και δι΄αυτής ολόκληρη την ύπαρξή του.
Η ώρα της αλλαγής έχει φτάσει. Ή τη δεχόμαστε ή την αγνοούμε. Η Άνωθεν Βοήθεια είναι εδώ, αλλά η αποδοχή της επαφίεται στην ανθρώπινη βούληση και έφεση. Οι νέες αξίες πρέπει να κάνουν κρούση στην ανθρώπινη συνειδητότητα, γιατί μόνον αυτό μπορεί να φέρει τον Νέο Κόσμο που όλοι λαχταράμε.
AGNI YOGA HELLAS, 28/5/2013.
