Μ’ αυτά τα λόγια ο Ιησούς έθεσε την υπογραφή του σε μια μοναδική ζωή που τον ενθρόνισε ανά τους αιώνες στο ιερό κάθε ευλαβικής καρδιάς ως την ενσάρκωση της γεμάτης αγάπη συμπόνιας του Θεού. Ο Καλός Ποιμένας των ψυχών άνοιξε την αγκαλιά του σε όλους, χωρίς να απορρίπτει κανέναν, και με οικουμενική αγάπη έπεισε τον κόσμο να τον ακολουθήσει στο μονοπάτι της λύτρωσης μέσα από το παράδειγμά του της θυσίας, της απάρνησης, της συγχώρεσης, της αγάπης για τους φίλους και της ίδιας αγάπης για τους εχθρούς, και πάνω απ’ όλα της υπέρτατης αγάπης για τον Θεό. Ως μικρό μωρό στη φάτνη της Βηθλεέμ, καθώς και ως ο σωτήρας που γιάτρεψε τους αρρώστους και ανέστησε τους νεκρούς και απέθεσε το βάλσαμο της αγάπης στις πληγές των λαθών, ο Χριστός μέσα στον Ιησού έζησε μεταξύ των ανθρώπων ως ένας απ’ αυτούς, ώστε κι αυτοί να μάθουν να ζουν σαν θεοί.
Το έλεος είναι ένα είδος πατρικού πόνου για τα ελαττώματα ενός παραστρατημένου παιδιού. Είναι μια εγγενής ιδιότητα της Θεϊκής Φύσης. Η ιστορία της ζωής του Ιησού είναι γεμάτη με περιστατικά ελέους που εκδηλώθηκε με ανυπέρβλητο τρόπο στις πράξεις του και στην προσωπικότητά του. Στους τέλειους θεϊκούς γιους του Θεού βλέπουμε να αποκαλύπτεται ο κρυμμένος υπερβατικός Πατέρας όπως ακριβώς είναι.
Υποκύπτοντας στα υπέροχα θέλγητρα του υλικού κόσμου, ο παραπλανημένος άνθρωπος παραμένει φυλακισμένος από τον Σατανά πίσω από τις μπάρες της σάρκας. Ταυτόχρονα όμως, ο Θεός ανοίγει τη μία πόρτα μετά την άλλη της καλοσύνης και της δικαιοσύνης, προσελκύοντας τις ψυχές να εισέλθουν στο γενέθλιο βασίλειό τους της πανταχού παρουσίας μέσα στο Πνεύμα. Η ζωή του Ιησού έδειξε τις αδιάκοπες επιλογές που θα πρέπει ο άνθρωπος να κάνει ανάμεσα στο καλό και το κακό. Όπως όταν αναθεματίστηκε και κακοποιήθηκε άσπλαχνα από αχρεία άτομα, δεν χρησιμοποίησε τη θεϊκή του δύναμη για να τους καταστρέψει. Αντίθετα, επιστράτευσε την αγάπη του και την απέραντη θεϊκή συμπόνιά του λέγοντας: «Πατέρα, συγχώρησέ τους διότι δεν ξέρουν τι κάνουν».
«Συγχώρησέ τους» σημαίνει: «Ουράνιε Πατέρα, καθώς είσαι Παντοδύναμος, μόνο Εσύ μπορείς να αναχαιτίσεις τον συμπαντικό νόμο Σου και να συγχωρήσεις τους διώκτες μου για να μην υποστούν τις συνέπειες των τρομερών αμαρτιών τους που διέπραξαν εναντίον μου».
«Διότι δεν ξέρουν τι κάνουν» σημαίνει ότι όλες οι αμαρτίες, είτε εκτελούνται συνειδητά είτε υποσυνείδητα, διαπράττονται κάτω από την επιρροή της έμφυτης ανθρώπινης άγνοιας. Κάθε ψυχή που έχει αποκτήσει θεϊκή σοφία δεν διαπράττει καμία φαυλότητα.
Στην πράξη αυτή της έκφρασης θεϊκής συγχώρησης κάτω από την πιο σφοδρή πρόκληση εγκληματικής μεταχείρισης, ο Ιησούς ύψωσε τον εαυτό του τόσο πολύ πάνω από τη μέση ανθρώπινη φύση που αισθανόταν μέσα του πατρικά αισθήματα προς όλη την ανθρωπότητα.
Έτσι, όταν κάποια ενήλικα μεν αλλά με νηπιακή σοφία ανθρώπινα παιδιά τον σταύρωναν, το μόνο που μπορούσε να νιώσει γι’ αυτούς ήταν οίκτος για την άγνοιά τους. Κατανοώντας το μέγεθος της μοιραίας και δημιουργημένης από τους ίδιους δυστυχίας τους, αγνόησε τη δική του. Αντί να προσεύχεται να τερματιστεί το δικό του μαρτύριο, αυτός με άπειρη συμπόνια μεσολάβησε στον Ουράνιο Πατέρα για χάρη των δολοφόνων του.
Είναι εύλογα σίγουρο ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θα διέπρατταν αμαρτία αν μπορούσαν να φανταστούν με ακρίβεια τις συνέπειες της φαύλης πράξης τους. Μια φαύλη συμπεριφορά όμως είναι συχνά αποτελεσματική και συνήθως ευχάριστη επειδή η άγνοια εμποδίζει την προφανή σύνδεση μεταξύ των αιτίων και των συνεπειών. Τα ολέθρια συμβάντα προκαλούν την παροιμιώδη κραυγή «Γιατί?». Επομένως ο συνετός άνθρωπος ποτέ δεν επιθυμεί να απομακρυνθεί από τον συντονισμό του με την αγάπη του Θεού και τους νόμους Του.
– Παραμαχάνσα Γιογκανάντα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου