Σύμφωνα με την Ινδουιστική αντίληψη, ο αισθητός κόσμος με όλα του τα φαινόμενα ισοδυναμεί με μια αυταπάτη, με ένα παιχνίδι, με ένα όνειρο, με μια επινόηση του Βράχμα. Ο κόσμος είναι Maya, μια φαντασίωση χωρίς νόημα και σκοπό, και συνεπώς άξιος περιφρόνησης.
Το Maya δεν αξίζει την προσκόλληση και την προσαρμογή του ανθρώπου σε αυτό, για αυτό ο σοφός αποσύρεται από τον κόσμο. Η ύπαρξη της πολλαπλότητας του κόσμου οφείλεται στη «Μάγια» τη μεγάλη πλάνη, που οφείλεται στην περιορισμένη μας αντίληψη η οποία μας εμποδίζει να διακρίνουμε την ενότητα πίσω από την πολλαπλότητα. Ο ΒΙΒΕΚΑΝΑΝΤΑ εξηγεί σχετικά:
«Τι σημαίνει όταν λέμε ότι ο κόσμος υπάρχει; Πραγματικά, σημαίνει ότι ο κόσμος δεν υπάρχει. Τι σημαίνει πάλι όταν λέμε ότι ο κόσμος δεν υπάρχει; Σημαίνει πως δεν έχει απόλυτη ύπαρξη. Υπάρχει μόνο σε σχέση με το νου μου, το νου σας και το νου του καθενός. Με τις πέντε αισθήσεις μας, βλέπουμε τούτο τον κόσμο, μα εάν είχαμε μια επιπλέον αίσθηση, θα βλέπαμε κάτι ακόμα μέσα του. Κι αν είχαμε ακόμη μια αίσθηση θα μας εμφανιζόταν σαν κάτι ακόμα πιο διαφορετικό. Γι’ αυτό λοιπόν ο κόσμος δεν έχει πραγματική ύπαρξη. Ούτε και μπορούμε να τον πούμε μη-υπαρκτό, αφού υπάρχει και πρέπει διαμέσου του να εργαστούμε. Είναι ένα κράμα ύπαρξης και μη-ύπαρξης.»
ΓΝΑΝΑ ΓΙΟΓΚΑ, σ. 50
