Η Άγκνι Γιόγκα θεωρεί κεφαλαιώδους σημασίας την αποδοχή του Κάρμα ως ενός από τους ισχυρότερους μοχλούς που κινούν το Σύμπαν. Ο Νόμος αυτός που διέπει ολόκληρο τον εκδηλωμένο Κόσμο, τον Κόσμο του γίγνεσθαι, συνιστά την αλληλουχία Αιτίας και Αποτελέσματος. Αυτό σημαίνει ότι καθετί που συμβαίνει έρχεται ως συνέπεια κάποιας αιτίας, και επομένως το αποτέλεσμα είναι αντίστοιχο της γενεσιουργού αιτίας. Με άλλα λόγια, μια συγκεκριμένη δράση προκαλεί ίση αντίδραση.
Αυτός ο τρόπος λειτουργίας του κοσμικού γίγνεσθαι εξασφαλίζει την κοσμική ισορροπία, καθώς αποκαθιστά κάθε διαταραχή που συνεπιφέρει ανισορροπία. Θεωρείται -και ορθά- ο Νόμος της Δικαιοσύνης, γιατί πράγματι Δικαιοσύνη δεν είναι παρά αποκατάσταση της διαταραχθείσας κοσμικής τάξης. Και το εσωτερικό αίτημα κάθε ψυχικά υγιούς ανθρώπου για απονομή δικαιοσύνης είναι ακριβώς η έμφυτη στην ψυχή του ανάγκη υποστήριξης της ισορροπίας. Η ανάγκη αυτή είναι τόσο ισχυρή ώστε ο άνθρωπος, από τα πιο πανάρχαια χρόνια, έφτιαξε δικά του συστήματα Δικαίου στο πρότυπο της Κοσμικής Δικαιοσύνης.
Είναι βεβαιωμένο γεγονός η αποδοχή της Κοσμικής Δικαιοσύνης από όλους τους ανθρώπους, όλων των εποχών και όλων των τόπων. Μπορεί αυτή η κοινή πεποίθηση να πήρε διάφορα ονόματα στις διάφορες εποχές και στους διάφορους λαούς, η ουσία όμως ήταν πάντα η ίδια. Είναι βέβαια αλήθεια ότι οι περισσότεροι άνθρωποι σκέφτονται το Νόμο ως ανταπόδοση του καλού ή του κακού, δηλαδή ως ανταμοιβή ή τιμωρία για τις ανθρώπινες πράξεις, ενώ στην πραγματικότητα ο Νόμος είναι πολύ ευρύτερος και έχει να κάνει με τη στήριξη ολόκληρου του συμπαντικού οικοδομήματος.
Γιατί ο Νόμος του Κάρμα κατέχει τόσο σημαντική θέση στη Διδασκαλία της Άγκνι Γιόγκα; Επειδή, εκτός από την ικανοποίηση του κοινού αισθήματος δικαίου, αποτελεί την εγγύηση τελεσφόρησης κάθε προσπάθειας. Πρέπει να κατανοηθεί από κάθε αγωνιζόμενο άτομο ότι κάθε του προσπάθεια έχει νομοτελειακά προδικασμένο αποτέλεσμα επιτυχίας. Αρκεί να είναι μια προσπάθεια με συνέπεια και επιμονή.
Ο Νόμος της Αιτιότητας ή του Κάρμα έχει άρρηκτη σχέση με τις κοσμικές λειτουργίες της επανάληψης ή ανακύκλωσης, της επαναγέννησης ή επανεσάρκωσης, και της εξέλιξης. Αυτές οι τέσσερις λειτουργίες αποτελούν ένα αδιαχώρητο πλέγμα σχέσεων, το οποίο διασφαλίζει τη διεκπεραίωση της τελευταίας από αυτές τις σχέσεις, της εξέλιξης. Στην πραγματικότητα η Εξέλιξη είναι ο σπουδαιότερος παράγων σ΄αυτό το πλέγμα, διότι αποτελεί σκοποθεσία του όλου κοσμικού Συστήματος. Αυτό που εννοούμε είναι ότι ολόκληρος ο Κόσμος, ολόκληρη η Φύση, και καθετί εντός αυτής αγωνίζεται, συνειδητά ή μη, να εξελιχθεί, δηλαδή να βελτιώσει τους όρους της ύπαρξής του.
Η κυκλική επανάληψη θα ήταν ένας φαύλος κύκλος τελμάτωσης αν δεν υπήρχε ο τρόπος διαφυγής. Και το τρόπος αυτός είναι το σπιράλ. Οι κυκλικές περιφορές των προσπαθειών, των ζωών, χάρη στη σπειροειδή κίνηση παρέχουν τη δυνατότητα ανόδου του επόμενου κύκλου σε λίγο υψηλότερο επίπεδο. Ασφαλώς όμως υπάρχει πάντοτε και ο κίνδυνος της καθόδου στο σπιράλ, και εδώ έγκειται όλη η προσπάθεια και ο αγώνας, αλλά και η αγωνία, του συνειδητοποιημένου όντος.
Η εμφανής και αδιαμφισβήτητη κυκλική κίνηση μέσα στον Κόσμο, συνεπαγόμενη την ανακύκλωση εποχών και καταστάσεων, είναι ο λόγος που συνεπιφέρει και την επανάληψη ζωής και θανάτου, ζωών και θανάτων, των διαφόρων δημιουργημάτων. Η επανάληψη δεν είναι μηχανική και άσκοπη, αλλά ο τρόπος της Δημιουργίας για να ωθεί όλα της τα δημιουργήματα σε διαρκή βελτίωση, σε συνεχή τελειοποίηση.
Στη διαδικασία τελειοποίησης η Φύση δεν βιάζεται καθόλου. Η βία, το βεβιασμένο είναι αντίθετο προς τις φυσικές πρακτικές.
Ο Νόμος του Κάρμα εξυπηρετείται από την επανάληψη, έτσι που από προϋπάρχουσες αιτίες, δηλαδή από προηγούμενες ενέργειες, να εξασφαλίζει αντίστοιχα αποτελέσματα, τα οποία κινητοποιούν νέες ενέργειες δημιουργώντας νέα δεδομένα. Γιατί βέβαια η αλληλουχία αιτία-αποτέλεσμα είναι συνεχής, αφού στον Κόσμο δεν υπάρχει ακινησία ούτε κενό. Με τον τρόπο αυτό προχωρούν τα πράγματα, είτε προς τα πάνω είτε προς τα κάτω. Στασιμότητα όμως δεν υπάρχει.
Η αντίληψη των αρχαίων Ελλήνων που παρουσίαζε τον Καρμικό Νόμο ως μια υπέρτατη κοσμική Δύναμη, την οποία αποκαλούσαν Ανάγκη και έθεταν όλους τους θεούς υπό την ισχύ της -«Ανάγκα και θεοί πείθονται» έλεγαν - ήταν ορθότατη και οξυδερκέστατη. Πράγματι, το Κάρμα υπηρετεί τις κοσμικές ανάγκες, γι΄αυτό κατανοήθηκε ανέκαθεν ως αναπόφευκτο: «Το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον»...
Σ΄αυτή τη σύντομη αναφορά θα ήταν εποικοδομητικό να αποσαφηνίσουμε το εξής. Γνωρίζουμε ότι στον Κόσμο υπάρχει αυτό που ονομάζουμε Εξέλιξη, δηλαδή άνοδος, πρόοδος, υπάρχει όμως και το αντίστροφο, η Ενέλιξη, δηλαδή η οπισθοδρόμηση, η πτώση. Τώρα είναι σημαντικό να κατανοηθεί ότι η ενέλιξη είναι δύο ειδών που διαφέρουν πολύ μεταξύ τους. Εκτός δηλαδή από την ενέλιξη ή πτώση που αντιλαμβανόμαστε ως συνέπεια εσφαλμένων ενεργειών και επιλογών ενός ατόμου ή αθροίσματος ατόμων -πάντοτε όμως υπεύθυνων όντων, επειδή τα μη συνειδητοποιημένα όντα, όπως τα ζώα ή τα παιδιά κάτω των επτά, δεν υπόκεινται σε καρμικές συνέπειες -υπάρχει κι ένα άλλο είδος πτώσης, δηλαδή υποβάθμισης που δεν οφείλεται σε υπαιτιότητα του όντος ή των όντων που πέφτουν, αλλά σε πραγματική κοσμική αναγκαιότητα. Αυτή η αναγκαιότητα αποσκοπεί στην υποστήριξη, τόνωση, και αναβάθμιση κάποιων άλλων όντων κατώτερης τάξης στην εξελικτική κλίμακα. Τέτοια είναι η περίπτωση των «πεπτωκότων αγγέλων», για την οποία γίνεται πολύς λόγος στη Μυστική Δοξασία, δεν μπορούμε όμως τώρα να αναλύσουμε το μεγάλο αυτό θέμα. Ας πούμε απλώς ότι πρόκειται για θυσιαστική και όχι τιμωρητική διαδικασία.
Σήμερα ακόμη και τα μικρά παιδιά γνωρίζουν τη λέξη «κάρμα». Οι περισσότεροι άνθρωποι όμως συσχετίζουν απλώς το νόμο, με τις μικροκοσμικές υποθέσεις τους. Δεν σκέφτονται τη συμπαντική του διάσταση. Επίσης δεν συνειδητοποιούν την ευθύνη που επιβάλλει παρά τη ρητή διατύπωση: «Ό,τι αν σπείρει άνθρωπος τούτο και θερίσει». Είναι ωστόσο μεγάλη ανάγκη να ενσταλαχθεί στην ανθρώπινη συνειδητότητα τούτη η μεγάλη και απλή αλήθεια. Και αυτό πρέπει να ξεκινήσει από την πιο τρυφερή ηλικία, αν θέλουμε να φτιάξουμε μια καλύτερη κοινωνία.
Θα κλείσουμε το κεφάλαιο για το Κάρμα με δύο επισημάνσεις.
Η πρώτη: Πίσω και πάνω, από το Νόμο του Κάρμα στέκει ένας ακόμα πιο ισχυρός Νόμος, της Έλξης- Άπωσης. Είναι ο μεγαλύτερος από τους Νόμους που μας είναι γνωστοί. Ακριβώς η δύναμη αυτού του Νόμου διασφαλίζει το αλάνθαστο της απονομής Δικαιοσύνης δηλαδή της αποκατάστασης της ισορροπίας, είτε σε μικρή είτε σε μεγάλη κλίμακα. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ ότι Δικαιοσύνη σημαίνει διόρθωση. Αυτός είναι ο σκοπός της.
Η δεύτερη επισήμανση: Ασφαλώς ο Νόμος του Κάρμα είναι αδυσώπητος και άφευκτος. Παρ΄όλα αυτά έχει και μια ελαστικότητα. Μπορεί να επισπευσθεί ή, αντίθετα, να επιβραδυνθεί. Το σπουδαιότερο όμως είναι ότι μπορεί να αντισταθμιστεί με ενέργειες ίσης βαρύτητας. Επίσης μπορεί να επιμεριστεί.
Όταν γνωρίζει κανείς τα παραπάνω, και στοχαστεί σοβαρά τη σημασία τους, θα κατανοήσει πολλά πράγματα που αφορούν την πνευματική Ατραπό, και επίσης διάφορες πράξεις των Μεγάλων Σωτήρων της ανθρωπότητας.
Οι μέρες που διανύουμε προσφέρονται εξαιρετικά για τέτοιους λογισμούς...
AGNI YOGA HELLAS 21.4.2105
