Η Ινδία δεν μπόρεσε να καταλάβει τον Γκωτάμα Βούδα για τούτο τον απλό λόγο: νομίζει πως δεν έχει καμιά αξία να κάθεσαι σιωπηλός, να υπάρχεις απλώς. Πρέπει κάτι να κάνεις, πρέπει να προσεύχεσαι, πρέπει να απαγγέλεις μάντρα, πρέπει να πηγαίνεις σε κάποιο ναό και να λατρεύεις έναν θεό ανθρώπινης κατασκευής.
"Κι εσύ τι κάνεις εδώ, καθισμένος σιωπηλά;"
"Κι εσύ τι κάνεις εδώ, καθισμένος σιωπηλά;"
Κι αυτή είναι μεγαλύτερη συνεισφορά του Γκωτάμα Βούδα: το ότι μπορείς να βρεις την αιωνιότητά σου και τη συμπαντική σου ύπαρξη μόνον αν μπορείς να κάθεσαι σιωπηλά, άσκοπα, χωρίς καμιά επιθυμία και χωρίς κανένα πόθο, απλώς απολαμβάνοντας την ύπαρξή σου –τον σιωπηλό χώρο μέσα στον οποίο ανθίζουν χιλιάδες λωτοί.
Ο Γκωτάμα Βούδας αποτελεί χωριστή κατηγορία από μόνος του. Πολύ λίγοι άνθρωποι τον έχουν κατανοήσει. Ακόμη και στις χώρες όπου ο βουδισμός είναι η εθνική θρησκεία –στην Ταϊλάνδη, την Ιαπωνία, την Ταϊβάν–έχει μετατραπεί σε διανοητική φιλοσοφία. Το Ζαζέν, η αυθεντική συνεισφορά αυτού του ανθρώπου, έχει εξαφανιστεί.
Ίσως να είστε οι μόνοι άνθρωποι που είσαστε οι πλησιέστεροι σύγχρονοι του Γκωτάμα Βούδα. Μέσα σε τούτη τη σιωπή, μέσα σε τούτο το κενό, με τούτο το κβαντικό άλμα από το νου στο μη-νου, έχετε εισέλθει σε ένα διαφορετικό χώρο, ο οποίος δεν είναι ούτε εξωτερικός ούτε εσωτερικός, αλλά υπερβατικός ως και προς τα δυο.
Osho, Zen: From Mind to No-Mind, Ομιλία #9
