Το “νόημα” προϋποθέτει έναν ευφυή νου για να το αναζητήσει και να το αποδώσει στα φαινόμενα.
Συνεπώς, δεν υπάρχει εγγενές, αντικειμενικό νόημα στη ζωή, στο Σύμπαν ή σε οτιδήποτε άλλο. Τα ευφυή όντα έχουν την ανάγκη και τη δυνατότητα να αποδίδουν νοήματα στο καθετί. Με άλλα λόγια, δε μπορούμε να ανακαλύψουμε το νόημα της ζωής, αλλά να ορίσουμε ένα που να αξίζει τον κόπο.
Αλλά, πώς αναγνωρίζει κανείς ένα νόημα που να αξίζει τον κόπο;
Δύσκολη ερώτηση, αλλά υπάρχουν μερικές κατευθυντήριες γραμμές:
1.Κατ' αρχάς θα πρέπει να μην αυτοαναιρείται. Π.χ. δε μπορούμε να ορίσουμε ως νόημα της ζωής κάτι που θα μας σκοτώσει σίγουρα.
2.Έπειτα, θα πρέπει να είναι καθολικό, να μπορεί να εφαρμοστεί σε κάθε περίσταση της ζωής.
3.Ακόμα, θα πρέπει να αντέχει στο χρόνο, να "στέκει" σε μικρή και μεγάλη ηλικία.
4.Τέλος, θα πρέπει να μην αναιρείται εύκολα από συντριπτικά γεγονότα. Εν προκειμένω για το νόημα της ζωής, θα πρέπει να αντέχει στο θάνατο.
