Θα επιχειρήσουμε να δούμε λίγο κάτω από το πέπλο αυτού του γνωστού μύθου. Αν θέλουμε να φωτίσουμε την αλήθεια του, θα πρέπει να εξετάσουμε ερμηνευτικά τα βασικά δομικά του στοιχεία, τα οποία είναι τα εξής:
Αθήνα - Κρήτη
Ευρώπη - Πασιφάη
Μίνως - Ταύρος
Δαίδαλος - Λαβύρινθος
Θησέας - Αριάδνη
Δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε ότι η μυθολογική γεωγραφία δεν έχει καμία σχέση με την πραγματική. Αντίθετα, η ετυμολογία των τοπωνυμίων και όλων των εμπλεκομένων προσώπων έχει καθοριστική σημασία στην ερμηνεία του μύθου. Πραγματικά, οι λέξεις αποτελούν καθοδηγητικούς οδοδείκτες. Ας δούμε λοιπόν τις λέξεις μας.
Αθήνα (Αθάνα, Αθήνη): πόλη της Αθηνάς -Γνώσης/Σοφίας.
Κρήτη: πόλη του Κρητός: Κρης ή Κρέως: κρέας, σάρκα.
Επομένως:
Αθή(α)να: Η Επικράτεια της Αθανασίας -Αθάνατης Γνώσης ή Σοφίας.
Κρήτη: Η Επικράτεια του φθαρτού, σάρκινου ανθρώπου.
Λέγοντας «Επικράτεια», ας συσχετίσουμε τον όρο με ψυχολογία μάλλον παρά με συγκεκριμένη γεωγραφική θέση. Οι δύο «Επικράτειες» βρίσκονται σε σύγκρουση, στην οποία η ¨Κρήτη¨ κερδίζει, αφού υποχρεώνει την αντίπαλο να πληρώνει ετήσιο βαρύ φόρο 14 νέων παιδιών. Με άλλα λόγια, ο γήινος άνθρωπος επικρατεί της σοφής και αθάνατης κατάστασης, και αυτών που την εκπροσωπούν.
Αυτή η σύγκρουση επαληθεύεται από το γεγονός ότι έχει ως αιτία το φόνο από μέρους των Αθηναίων του «Ανδρόγεω» -γήινου ανθρώπου, καθόσον ο σάρκινος άνθρωπος ¨πεθαίνει¨ όταν αθανατοποιείται μέσω της Σοφίας.
Ευρώπη: Ευρύς + ωψ (μάτι, όψη): Αυτή που βλέπει πλατιά: Η Τρίτη (Λεμούρια) Φυλή με το τρίτο της μάτι, η οποία έβλεπε περιμετρικά.
Επίσης: η Σελήνη (ευρεία όψη, πλατυπρόσωπη), όπως κάθε θηλυκή οντότητα στο μύθο. Ζευγαρώνει με τον Ταύρο (τον Δία μεταμορφωμένο).
Ταύρος: Σύμβολο της έντονης θυμικής φύσης, της ορμητικής και αχαλίνωτης επιθυμίας, επομένως σύμβολο της Τέταρτης Ανθρώπινης Φυλής, της Ατλάντειας. Αυτό επαληθεύεται και από το όνομα Ταύ-ρος: ροή του ΤΑΥ. Το ΤΑΥ (Τ) ήταν η λέξη Δύναμης των Ατλάντειων, όπως τώρα είναι το ΟΜ. (Βέβαια, αυτή είναι μία μόνο σήμανση του συμβόλου, αφού σημαίνει επίσης και το ομώνυμο Ζώδιο. Επίσης, ας μην ξεχνάμε και το Μάτι του Ταύρου -Αλντεμπαράν, το μάτι της ενόρασης, όταν η θυμική φύση χαλιναγωγηθεί και μεταλλαχθεί).
Ευρώπη + Ταύρος, δηλαδή η συνεύρεση Τρίτης και Τέταρτης Φυλής δίνουν γέννηση στην Πέμπτη -Μίνωα.
Μίνως: Μάνας -Νους. Το νοητικό στοιχείο είναι η προέχουσα ιδιότητα της Πέμπτης Φυλής. Η Κρήτη λοιπόν είναι φυλετικά η Χώρα των Ατλάντων, αλλά και Χώρα σύγ-κρασης, δηλαδή συνύπαρξης Τέταρτης και Πέμπτης Φυλής.
Πασιφάη: Πάσα-Φως: Πανσέληνος: Σεληνιακή Προσωπικότητα, ολοκληρωμένη Προσωπικότητα (με τα τρία στοιχεία: ένστικτο, θυμικό, νοητικό).
Μίνως + Πασιφάη: γεννούν την Αριάδνη.
Αλλά η Πασιφάη ζευγαρώνει κι αυτή με τον Ταύρο, μια αντικανονική σύζευξη, μια ανωμαλία, αφού η ολοκληρωμένη Προσωπικότητα, αντί να συζευχθεί το Ανώτερο, στρέφεται πίσω, στο κατώτερο -την χαμηλή επιθυμητική φύση. Η παρά φύση σύζευξη δίνει γέννηση σ΄ένα τέρας, τον είναι ο Μινώταυρος: Μίνως -Μάνας + Ταύρος ή: Νους + Επιθυμία (Κάμα Μάνας).
Σημειωτέον ότι ο Ταύρος ονομάζεται Αστέριος ή Αστερίων και παριστάνεται με σώμα διάστικτο. Αυτό συμβολίζει αφ΄ενός τον Αστερισμό, αφετέρου το Αστρικό Πεδίο, το Πεδίο της Επιθυμίας. Το Τέρας -Μινώταυρος είναι ανθρωποφάγο, γιατί όταν το νοητικό στοιχείο στρέφεται στην ιδιοτέλεια και τη φιληδονία, οδηγεί τον άνθρωπο στη θνητότητα και όχι στην Αθανασία. Στην Αθανασία οδηγεί μόνον η Σοφία.
Λαβύρινθος: Πολύπλοκο σύστημα πολυέλικτων διαδρόμων, στα υπόγεια του ανακτόρου του Μίνωα. (Ή και εντός σπηλαίου). Το κρησφύγετο του επικίνδυνου τέρατος.
Λαβύρινθος: ετυμολογικά: α)Λάβρυς: Πέλεκυς. Ο Διπλός Πέλεκυς είναι σύμβολο της Μινωικής Κρήτης. Συμβολίζει τη διπλή όψη του Νου (ανώτερη και κατώτερη. Επίσης είναι και ο Σταυρός στην εκδοχή του Τ.
β)Λάβρα: Δίοδος.
Ο Λαβύρινθος υποδηλώνει σύγχυση, αδιέξοδο, ματαιότητα, αγωνία, θανάσιμο κίνδυνο και παγίδα.
Επίσης συμβολίζει την ανθρώπινη γήινη ζωή. Γι΄αυτό είναι υπόγειο ή σπήλαιο (πρβλ. το πλατωνικό σπήλαιο).
Κυρίως όμως συμβολίζει την πολυπλοκότητα και τα αδιέξοδα του κατώτερου νου, αυτού που προσφυέστατα έχει χαρακτηριστεί ως «ο φονιάς του πραγματικού». Το πραγματικό ή Αλήθεια είναι το Αιώνιο, το Άφθαρτο, το Θεϊκό, η Αθανασία. Η δαιδαλώδης και συσκοτισμένη λειτουργία του κατώτερου νου είναι το ακριβώς αντίθετο αυτού που η Επιστήμη της Πύρινης Γιόγκα ονομάζει «Άμεση Γνώση» -της λειτουργίας της συνείδησης που αναγνωρίζει ακαριαία και χωρίς περιπλοκές την αλήθεια και την ουσία των πραγμάτων.
Φυσική αντανάκλαση αυτού του μπερδεμένου νου είναι η ελικοειδής εγκεφαλική δομή.
Τέλος, ο Λαβύρινθος συμβολίζει τις κατασκευές τεχνολογικές και επιστημονικές, αυτού του νου, ο οποίος είναι απομακρυσμένος από την Αθηνά -Σοφία. Τέτοιες κατασκευές οδηγούν εκ του ασφαλούς σε συμφορά και όλεθρο.
Δαίδαλος: Τεχνίτης.
Από το ρήμα δαιδαλόω ή δαιδάλλω: Εργάζομαι με νοημοσύνη, με τεχνική.
Ο Δαίδαλος, ο τεχνίτης, είναι ο κατασκευαστής του Λαβύρινθου.
Η καταγωγή του είναι υψηλή, αφού είναι απόγονος των μυστηριωδών Καβείρων, των Ανώτερων Όντων, που υπήρξαν Διδάσκαλοι των Τεχνών και του Πολιτισμού στις πρώτες Φυλές.
Πατρίδα του η Αθήνα -περιοχή της Αθηνάς -Σοφίας. Πατέρας του ο Μητίων (Μήτις: Γνώση, Σοφία). Μητέρα του η Ιφινόη (Ιφι -νους: ισχυρή νόηση).
Επομένως:
Είναι κληρονόμος υψηλής γνώσης και σοφίας, βέβαια υποσταθμισμένης («απόγονος»), και προικισμένος με δυνατή νοημοσύνη.
Δυστυχώς, φεύγει από την Αθήνα -Σοφία (μετά από το φόνοτου ταλαντούχου Τάλω) και πηγαίνει στη «χώρ» του Κάμα-Μάνας, του νου δεμένου στην κατώτερη επιθυμία. Αυτό είναι το σαρκοβόρο Τέρας, η οδυνηρή και επίφοβη θνητότητα.
Ο Δαίδαλος, η Νοημοσύνη και Επιστημοσύνη χωρίς Σοφία, κατασκευάζει έργα που κρύβουν και στεγάζουν θανάσιμους κινδύνους, αντί για σοφά, σωτήρια έργα, χάριν του Κοινού Καλού.
Μένει να δούμε τι συμβολίζουν ο Θησέας και η Αριάδνη και πώς μπορεί κανείς να βγει νικητής στην πάλη με το γήινο Θηρίο.
AGNI YOGA HELLAS, 11.2.2014
