"ΣΑΜΑΝΤΙΚΑ" ΔΩΡΑ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ

Σκεφτείτε, μια λαμπρή, ηλιόλουστη μέρα καταμεσίς του χειμώνα! Σου δίνει πραγματικά μια ιδιαίτερη χαρά η αίσθηση μιας τέτοιας μέρας. Με την προϋπόθεση πως δεν σε κατατρέχει κάποιο μεγάλο βασανιστικό πρόβλημα, μπορείς να βυθιστείς μέσα στο πλατύ γέλιο του ουρανού, να χαθείς στην απόλαυση της ηδυσμένης ώρας. Και καθώς βουλιάζεις όλο και πιο πολύ στη γαλήνια χαρά της φύσης, και σε καταλαμβάνει μια γλυκιά μέθη, αφήνεις πίσω προβλήματα και μέριμνες, περιστάσεις και καθημερινές συνθήκες. Βγαίνεις έξω από φορτικά και επίπονα περιβλήματα, και να! Χωρίς να το καταλάβεις, έχεις αφαιρεθεί από το ίδιο σου το εγώ -τούτο το μέγιστο φορτίο όλων έχει ξεχαστεί, για λίγο έχει χαθεί!

Αυτό είναι έκσταση, είναι σαμάντι, κι έχει επιτευχθεί χωρίς ειδικές ασκήσεις και πολύχρονες διαλογιστικές απομονώσεις. Πώς έγινε; Έτσι, απλά, φυσικά, αβίαστα, με το θέαμα της ομορφιάς, του φωτός, με τη συγχώνευση και διάλυση μέσα στην αγκαλιά της φύσης.

Οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι για να μπει κανείς στην επικράτεια της έκστασης. Η ομορφιά είναι ένας από αυτούς. Χρειάζεται μόνο μια ιδιαίτερη δεκτικότητα και ευαισθησία προς το Ωραίο. Ας θυμηθούμε την πρώτη έκσταση, σε παιδική ηλικία, του μεγάλου Γιόγκι Ραμακρίσνα, που προκλήθηκε από το θέαμα των λευκών πουλιών στο φόντο του ουρανού.

Η Διδασκαλία της Άγκνι Γιόγκα τονίζει με έμφαση το ρόλο της ομορφιάς, ως μέσο επίτευξης πνευματικής ανόδου, της ομορφιάς παντού, είτε στη φύση, είτε στην τέχνη. Η Άγκνι Γιόγκα καλεί σε άμεσα αποτελέσματα, τα οποία όμως απαιτούν καλλιέργεια και εκλέπτυνση της καρδιάς. Ακριβώς, αυτή η εκλέπτυνση της καρδιάς επιφέρει την αναγκαία ευαισθησία, χωρίς την οποία τέτοιου τύπου εκστάσεις δεν είναι δυνατές.

Η ομορφιά του χρώματος, της μορφής, του ήχου, μπορεί να προκαλέσει εκστατικές καταστάσεις. Το ίδιο μπορεί να συμβεί από ισχυρές συγκινησιακές δονήσεις, ας πούμε χαράς, ενθουσιασμού, αγάπης, αλλά και -αυτό μπορεί να φανεί πολύ παράδοξο σε μερικούς- θλίψης ή πόνου. Και όμως συμβαίνει, και ο λόγος είναι απλός. Αυτές οι έντονες ψυχικές εκρήξεις δεν είναι παρά ισχυρή δραστηριοποίηση του πύρινου στοιχείου -της ψυχικής ενέργειας. Και τι άλλο είναι η έκσταση παρά εκφάνσεις και καταστάσεις της ψυχικής ενέργειας; Τα πάντα είναι ψυχική ενέργεια και δεν υπάρχει τίποτε άλλο εκτός από την πανταχού παρούσα, αείζωη και πολύμορφη πρωταρχική ενέργεια, με τις άπειρες όψεις και διαβαθμίσεις της από τις κατώτατες ως τις ύψιστες και ασύλληπτες.

Έτσι, λοιπόν, μια όμορφη μέρα μπορεί να γίνει αιτία υψηλών καταστάσεων και εμπειριών. Γι΄αυτό αποτελεί μεγάλο δώρο της φύσης, και είναι κρίμα να την αφήνουμε να πηγαίνει χαμένη. Ακόμα κι αν δεν οδηγήσει σε έκσταση, σίγουρα θα τροφοδοτήσει την ύπαρξή μας με υψηλούς κραδασμούς, θα μας δώσει χαρά, θα φορτίσει τις ψυχικές μας μπαταρίες. Αυτή, δηλαδή τα υπέροχα φωτεινά χαμόγελα της φύσης μέσα στο καταχείμωνο, είναι μια από τις ευλογίες της χώρας, στην οποία έχουμε την καλή τύχη να ζούμε. Και πρέπει να είμαστε ευγνώμονες γι΄αυτό. Αξίζει σε τούτη τη χώρα να την αγαπάμε, να τη σεβόμαστε, να τη βοηθούμε. Κι όμως, την έχουμε κακοποιήσει πολλαπλώς και ποικιλοτρόπως. Της έχουμε φερθεί με αγένεια, ευτελή ιδιοτέλεια, ακόμη και βαρβαρότητα. Αλλά και η αδιαφορία δεν είναι καλύτερη στάση ζωής. Σε τελική ανάλυση, όλα είναι αποτέλεσμα καλλιέργειας και ανάπτυξης της συνειδητότητας. Αν η συνειδητότητα είναι υπανάπτυκτη και χοντροκομμένη, δεν μπορεί να εκδηλώσει ευαισθησία και λεπτούς κραδασμούς. Επομένως, η καλλιέργεια, η ανάπτυξη της συνειδητότητας είναι το μέγιστο και πρώτιστο μέλημα μιας πολιτισμένης κοινωνίας -δηλαδή θα έπρεπε να είναι, αλλά, δυστυχώς, ο πολιτισμός μας δεν είναι κάτι που μπορεί να μας κάνει ιδιαίτερα περήφανους. Γι΄αυτό ακριβώς και έχουμε περιέλθει σ΄αυτή τη μεγάλη κρίση, η οποία είναι κρίση σε όλους τους τομείς, κυρίως στον τομέα των αξιών, και τελευταία, και ως αποτέλεσμα αυτού, στον τομέα της οικονομίας.

Όμως ας μην επαναλαμβάνουμε τα ήδη γνωστά, τα οποία έχουν επαρκώς εκτεθεί στο παρελθόν. Το ζήτημα είναι αν μέσα από την κρίση θα επέλθει η αναγκαία κάθαρση για να καταστεί δυνατή η θεμελίωση μιας νέας κουλτούρας. Αυτή είναι η ελπίδα και η προσδοκία όλων των σκεπτόμενων ανθρώπων, συνάμα όμως είναι και η αγωνία μας. Και δικαιολογημένα αγωνιούμε, επειδή γνωρίζουμε πόσο ζωτικής σημασίας είναι το εν λόγω ζήτημα, και επειδή γνωρίζουμε επίσης ότι το παρόν σύστημα κλονίζεται πλέον συθέμελα και ότι η επιβίωση πάνω σ΄αυτό το ναυάγιο είναι αδύνατη.

Αλήθεια, η προαναγγελθείσα καταστροφή του κόσμου κατά την 21η Δεκεμβρίου του 2012 δεν πραγματοποιήθηκε -και πού θα πάνε τώρα να κρυφτούν όλοι αυτοί οι «προφήτες» που είχαν κατακλύσει διαδίκτυο και περιοδικά με τις... έγκυρες προγνώσεις τους;! Και τι δεν ακούσαμε αυτά τα τελευταία χρόνια! Τι για ευθυγραμμίσεις με το γαλαξιακό κέντρο, τι για πολύωρες πλανητικές συσκοτίσεις, τι για αντιστροφή των πόλων, και δεν συμμαζεύεται... Μέχρι και για στιγμιαία αναβάθμιση της πανανθρώπινης συνειδητότητας -λες και η ανθρώπινη συνειδητότητα αναπτύσσεται με εξωτερικούς μηχανικούς τρόπους και όχι με επίμονη εσωτερική προσπάθεια! Εμπνευσμένες ερμηνείες των σημείων των καιρών -και τώρα τι θα γίνουμε χωρίς βαρβάρους;

Το γεγονός είναι ότι το 2012 μας άφησε χρόνους, και το 2013 έκανε την είσοδό του με τις γνωστές ανόητες παράτες, λίγο πιο ευτελισμένες φέτος λόγω κρίσης. Κι αφού γλιτώσαμε τον όλεθρο, μπορούμε να κοιμόμαστε πλέον ήσυχοι! Και προ παντός να συνεχίσουμε να επιδιδόμαστε στις συνηθισμένες μας καταστροφικές συνήθειες, μιας και η απειλή πέρασε.

Κι όμως αυτό θα ήταν λάθος, ίσως μεγαλύτερο από την ενασχόληση με τις παραπάνω τερατολογίες. Γιατί η απειλή, ή μάλλον οι απειλές είναι και πολλές και πραγματικές. Μόνο, βλέπετε, οι καταστροφές δεν συμβαίνουν ούτε όταν τις περιμένουν οι άνθρωποι, ούτε όπως τις περιμένουν. Κι επίσης ας μην βιαστεί κανείς να χλευάσει τους παλιότερους και νεότερους διορατικούς -τους πραγματικούς φυσικά. Ήταν άτομα τα οποία έβλεπαν το παρελθόν και προέβλεπαν το μέλλον ως δυνατότητα, και έδωσαν τις προειδοποιήσεις τους χωρίς το παραμικρό ίδιο όφελος. Όχι για να τρομοκρατήσουν τους ανθρώπους αλλά ως προειδοποίηση, με σκοπό τη λήψη κατάλληλων μέτρων και αλλαγή πορείας. Κι αυτό επειδή ήταν αρκετά σοφοί για να γνωρίζουν ότι όλα τα γεγονότα πάνω στον πλανήτη είναι αποτέλεσμα της ανθρώπινης δράσης. Σπορά και θερισμός, τόσο απλά.

Τι λέμε, λοιπόν, ενόψει του Νέου Έτους και αυτών που θ΄ακολουθήσουν; Δεν επιτρέπεται εφησυχασμός αλλά επιβάλλεται δράση προς την ορθή κατεύθυνση. Οι συμφορές δεν θα λείψουν, επειδή το κάρμα της ανθρωπότητας είναι βαρύ. Έχουν διαπραχθεί φοβερά εγκλήματα σε συλλογικό και ατομικό επίπεδο. Η δικαιοσύνη, η ισορροπία και η νομιμότητα έχει καταπατηθεί παντοιοτρόπως.

Γι΄αυτό είναι απόλυτη ανάγκη να ρίξουμε το βάρος προς την αντίθετη πλευρά. Να βάλουμε ένα τέλος στην ανευθυνότητα. Και αντί να υποδεχόμαστε κάθε νέο έτος με φανφάρες, ανόητους αλαλαγμούς και φτηνά λογίδρια των απανταχού δημάρχων, να το υποδεχόμαστε με περίσκεψη, με αίσθηση ευθύνης και με κάπως πιο αξιοπρεπείς και καλαίσθητες εκδηλώσεις. Ας δείξουμε επιτέλους τον πρέποντα σεβασμό προς το μέλλον, προς το κάρμα, και προς όλους τους κοσμικούς νόμους. Τότε θα δικαιούμαστε να γιορτάζουμε την έλευση του νέου χρόνου, και η χαρά μας θα έχει νόημα και αξία. Δεν θα είναι η χαρά «του μοσχαριού που χοροπηδάει πάνω στο γρασίδι», αλλά η χαρά της καθαρής συνείδησης. Αυτή η χαρά όμως είναι μια «ιδιαίτερη σοφία». Και η σοφία είναι ένα πολύ δύσκολο απόκτημα. Πόσοι όμως έχουν σαν στόχο τη σοφία;

Και το σαμάντι, για το οποίο μιλούσαμε προηγουμένως, το κυνηγούν επειδή είναι κάπως «must». Αλίμονο, κατακαημένο σαμάντι, τι έχεις πάθει κι εσύ! Σε μπερδεύουν με την αποχαύνωση και τις παραισθήσεις. Και, αλήθεια, κανένα σαμάντι δεν έρχεται με πίεση και ζόρισμα. Έρχεται μόνο σε κατάσταση ηρεμίας και χαλάρωσης, και ακριβώς όταν καθόλου δεν το έχεις στο νου. Ξαφνικά -«εξαίφνης» που λέει ο Πλάτωνας -και αναπάντεχα. Και, πάντως, δεν έρχεται ποτέ σε στομάχι γεμάτο γαλοπούλα και χοιρινό! Αλήθεια, πολύ ωραία και ευγενικά τα έθιμα των χριστιανικών γιορτών, δυστυχώς όμως καθόλου δεν βοηθάνε ούτε το σαμάντι ούτε το κάρμα. Σίγουρα βοηθάνε «τα τρία κακά της μοίρας μας».

Πικρές διαπιστώσεις, πικρές αλήθειες, τι να γίνει όμως αφού όλα αυτά γίνονται τόσο έντονα αισθητά τούτες τις μέρες. Πάσχουμε από έλλειψη αληθινής ομορφιάς και πραγματικής αντίληψης καλαισθησίας. Χρειαζόμαστε επειγόντως ενέσεις υψηλής αισθητικής, γιατί υπάρχει τόση πραγματικότητα στη ρήση ότι «η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο». Αλλά ας μην την ψάξουμε στην τηλεόραση και στα περιοδικά μόδας. Η ομορφιά που πλασάρεται εκεί δεν είναι παρά η μάσκα της ασχήμιας.

Κι έτσι, εγκαινιάζοντας τον καινούριο χρόνο, ας αναπέμψουμε αυτή την ευχή κι επιθυμία: Είθε να αναδυθεί η αληθινή Ομορφιά, σαν τη μυθολογούμενη Αφροδίτη, από τη θάλασσα της συνειδητότητάς μας, για να μας εξαγνίσει, να μας σώσει και να μας ανοίξει τις Πύλες μιας Ανώτερης Ύπαρξης.

Οι όμορφες μέρες του ελληνικού χειμώνα μπορούν να γίνουν τέτοιες πύλες. Και δεν στοιχίζουν τίποτε -είναι δωρεάν για όλους!

AGNI YOGA HELLAS, 29/1/2013.