Πληροφορηθήκαμε από φιλικό πρόσωπο ότι κάποιος δάσκαλος της Χάθα Γιόγκα σε βιβλίο του αναφέρεται απορριπτικά στη Ζωντανή Ηθική. Από «δάσκαλο» αυτού του επιπέδου δεν περιμένεις και τίποτε καλύτερο. Δεν αξίζει τον κόπο ούτε καν να απαντήσει κανείς. Προφανώς ο αξιοσέβαστος αυτός γκουρού εκτιμάει μόνο τη συμβατική ηθική ή την πεθαμένη ηθική -ας την έχει κι ας την χαίρεται! Εκείνο που είναι όμως πραγματικά θλιβερό είναι ότι από τη Σοφία της Ανατολής η Δύση προτιμάει τα κατακάθια και όχι τις κορυφές.
Δείτε πόσοι προστρέχουν στη Χάθα Γιόγκα και πόσοι στη Μπάκτι ή τη Ράτζα Γιόγκα, για να μη μιλήσουμε για την Άγκνι Γιόγκα -τη σύνθεση και κορύφωσή τους. Η διαπίστωση είναι μεν θλιβερή, όχι όμως και ανεξήγητη. Την εξήγηση του φαινομένου δίνει η εξέταση του κινήτρου. Γιατί πάει κάποιος στη Χάθα Γιόγκα (με την όποια παραλλαγή της); Τι ζητάει; Βασικά, να φτιάξει το σώμα του, να φτιάξει «γράμμωση». Στη καλύτερη περίπτωση να βελτιώσει τη σωματική του υγεία, και σπανιότατα να εξυψωθεί πνευματικά. Τώρα πόσο πνευματικά μπορεί να ανέβει κανείς με τη Χάθα Γιόγκα είναι άλλο ζήτημα. Μπορούμε όμως να πούμε με κατηγορηματικό τρόπο ότι ποτέ κανένας δεν έφτασε σε μεγάλα πνευματικά επιτεύγματα μέσω της Χάθα Γιόγκα. Επιπλέον, αν κάποιοι πέτυχαν κάποια θεαματικά αποτελέσματα, όπως π.χ. υλοποίηση αντικειμένων, ανύψωση από το έδαφος κ.λ.π. αυτά τα κατορθώματα καθόλου δεν προάγουν την πνευματική φύση, ούτε καν την επίγεια ευτυχία. Και πέρα απ΄αυτό, δεν έχουν καμία μονιμότητα. Χάνονται μαζί με την αποδημία στον άλλο κόσμο. Τότε τι προσφέρουν σ΄αυτόν που τα πέτυχε; Τίποτε απολύτως, εκτός από την πρόκληση εντυπωσιασμού των ανόητων! Και η ζωή σπαταλήθηκε άσκοπα!
Γιατί, λοιπόν, έχει τόση πέραση το είδος; Πρώτα απ΄όλα γιατί είναι μόδα και κάτι καινούργιο -για τους δυτικούς βέβαια. Έπειτα γιατί οι οπαδοί θεωρούν ότι διαθέτουν κάτι που τους ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους κοινούς θνητούς. Τρίτον, γιατί προσελκύονται από το εξωτικό στοιχείο. Ακόμη γιατί ψάχνουν κάτι νέο και αδοκίμαστο. Αλλά και γιατί επιθυμούν να βελτιώσουν την φυσική τους κατάσταση.
Με όλα αυτά που είπαμε δεν έχουμε καμιά πρόθεση να κατηγορήσουμε την επιθυμία για φροντίδα του σώματος, για άσκηση και για ορθή αναπνοή. Λέμε όμως αλίμονο αν μένει κανείς σ΄αυτά μόνο, και τρις αλίμονο αν έχει δασκάλους σαν τον προαναφερθέντα! Και πάντως δεν μπορούμε να θεωρήσουμε ότι η Χάθα Γιόγκα (και οι όποιες παραλλαγές της) εμπεριέχει υψηλή πνευματικότητα, συχνότατα μάλιστα συνιστά πνευματική οπισθοδρόμηση. Αυτή η δήλωση δεν είναι υπερβολική, αν γνωρίζει κανείς ότι η Χάθα Γιόγκα είναι η κατώτατη όλων των Γιόγκα. Πάνω απ΄αυτήν στην κλίμακα είναι η Τζνάνα Γιόγκα, η Κάρμα Γιόγκα, η Μπάκτι Γιόγκα, η Ράτζα Γιόγκα και το επιστέγασμα όλων, η Άγκνι Γιόγκα. Όλες αυτές οι Γιόγκα οδηγούν σε μεγάλα πνευματικά επιτεύγματα, η καθεμία με τη δική της μέθοδο.
Έτσι, η Χάθα Γιόγκα -εάν περιοριστεί κανείς σ΄αυτήν- υπακούει σ΄εκείνο που ονομάσαμε υλιστικότητα. Και, καθώς οι πλατιές μάζες διέπονται από αυτή τη νοοτροπία και τάση, δεν είναι καθόλου περίεργη η επιλογή των πολλών για το συγκεκριμένο μονοπάτι. Επειδή θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, λέμε ότι θα μπορούσε να είναι το πρώτο βήμα ή το πρελούντιο για ένα επόμενο, πνευματικότερο, μονοπάτι. Αυτό όμως εξαρτάται από δύο παράγοντες: την εσωτερική ζήτηση κάποιου και την ποιότητα του καθοδηγητή-δασκάλου.
Το τελευταίο είναι εξαιρετικά δυσεύρετο σε μια εποχή που έχει γεμίσει από αυτόκλητους «δασκάλους», οι οποίοι δεν έχουν καμία επαφή με την πνευματικότητα, και συχνά, πολύ συχνά, πορεύονται στη σκοτεινή ατραπό των προσωπικών επιδιώξεων, της φιλοχρηματίας και της έπαρσης, αλλά εξίσου συχνά εμπίπτουν στην κατηγορία των απατεώνων.
Η Άγκνι Γιόγκα, όπως και οι άλλες πνευματικές Γιόγκα που αναφέραμε, δεν έχουν ανάγκη από περίπλοκες και δύσκολες «ασάνα» του σώματος, έχουν ανάγκη από «ασάνα» του πνεύματος. Αυτές οι τελευταίες δεν είναι καθόλου περίπλοκες, είναι πάρα πολύ απλές, παρ΄όλα αυτά δεν θα τις λέγαμε εύκολες, γιατί πρέπει να δαμάσουν κάτι πιο δύσκολο από το σώμα -τον εσωτερικό άνθρωπο.
Αυτός ο άνθρωπος, ο εσωτερικός, πρέπει να εξαγνιστεί, να αναγεννηθεί και να μεταμορφωθεί. Τι ακριβώς σημαίνει αυτό; Σημαίνει αλλαγή σκέψης. Η σκέψη πρέπει να γίνει καθαρή -τόσο με την έννοια της σαφήνειας όσο και με την έννοια της ηθικής αγνότητας. Πρέπει να διευρυνθεί, ν΄ανοίξει τους ορίζοντές της. Πρέπει να εκλεπτυνθεί, ώστε να αποκτήσει διεισδυτικότητα και, τέλος, πρέπει να εξυψωθεί, ν΄αγγίξει τον Ουρανό, του πνευματικού κόσμου. Το πρώτο και το τελευταίο είναι τα πιο δύσκολα και συνδέονται ιδιαιτέρως μεταξύ τους. Η διεύρυνση έρχεται βασικά μέσα από τη γνώση και την κατανόηση, και η εκλέπτυνση μέσα από την επαφή με το Ωραίο, αλλά και με την κατανόηση. Έτσι, τα δύο μεσαία επιτεύγματα έχουν κι αυτά μια ιδιαίτερη συνάφεια μεταξύ τους. Όλα όμως είναι απολύτως αναγκαία -αυτός είναι ο Πνευματικός Δρόμος. Αυτό είναι πνευματικότητα, αληθινή πνευματικότητα.
Πόσοι, λοιπόν, θα ήταν πρόθυμοι να βαδίσουν έναν τέτοιο δρόμο, όταν μάλιστα κατανοηθεί ότι η καθαρότητα, η αγνότητα σκέψης, σημαίνει απάρνηση κάθε ιδιοτέλειας; Οι άνθρωποι θέλουν εύκολα, γρήγορα και βραχύβια κέρδη -«εδώ και τώρα». Έννοιες, όπως η Απειροσύνη, το ατέρμονο, όχι μόνο δεν τους εμπνέουν ενθουσιασμό και κουράγιο, αλλά τους αποθαρρύνουν και τους τρομάζουν.
Αυτή είναι και η πιο βασική δυσκολία στην αποδοχή της Πύρινης Διδασκαλίας, καθώς η Διδασκαλία του Πυρός θεμελιώνεται πάνω σ΄αυτή την ιδέα, η οποία ασφαλώς είναι και πραγματικότητα, ίσως η πιο απόλυτη πραγματικότητα. Οι άνθρωποι δεν συναισθάνονται ότι η ιδέα αυτή συνεπάγεται και εγγυάται την αθανασία και τελικά την ευτυχία τους. Δεν μπορούν να σκεφτούν ότι η ιδέα αυτή εξασφαλίζει το ότι όλες οι δυσκολίες και τα βάσανα είναι παροδικά ότι τα λάθη μπορούν να διορθωθούν, ότι καμιά προσπάθεια δεν χάνεται και ότι αξίζει πραγματικά κάθε προσπάθεια για το καλύτερο. Η κατανόηση αυτής της πραγματικότητας αποκλείει κάθε συναίσθημα παραίτησης και απόγνωσης. Η απειρία χώρου, χρόνου, ύπαρξης εκμηδενίζει όλα τα αδιέξοδα.
Η απειροσύνη ως πραγματικότητα όμως μπορεί να γίνει αποδεκτή μόνο από ορισμένο βαθμό πνευματικότητας και πάνω. Και, οπωσδήποτε, δεν μπορούμε να παραλείψουμε την επισήμανση ότι και στην πνευματικότητα, όπως και σε καθετί άλλο, υπάρχουν άπειρες διαβαθμίσεις. Πάνω στην σπειροειδή ανέλιξη είναι δομημένο το μοντέλο του Σύμπαντος.
Ας τελειώσουμε με μια ακόμη επισήμανση που έχει να κάνει με την ορθή κατανόηση της πνευματικότητας. Ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων θεωρεί ότι η πνευματικότητα δεν τους αφορά, ότι είναι κάτι παρωχημένο ή αφηρημένο ή και πολυτέλεια αργόσχολων. Αυτή η άποψη προκύπτει από την αδυναμία συσχετισμού του ορατού με το αόρατο, του πνεύματος με την ύλη. Από την αδυναμία αποδοχής του άψαυστου. Αυτοί οι άνθρωποι αδυνατούν να αντιληφθούν ότι κάθε απτό γεννιέται από το άψαυστο, το αόρατο, το πνεύμα.
Υπάρχει όμως και μια ευάριθμη κατηγορία ατόμων, οι οποίοι ταυτίζουν την έννοια της πνευματικότητας με εκείνη του λεγόμενου πνευματισμού. Ο πνευματισμός εμπεριέχει τις πρακτικές του μεντιουμισμού, της επικοινωνίας με τα «πνεύματα», τα υπερκόσμια μηνύματα κ.ο.κ. Τίποτε από αυτά δεν εντάσσεται στην έννοια της πνευματικότητας, αλλά στον αντίποδά της, την υλιστικότητα, επειδή συναλλάσσονται με τα κατώτερα και πυκνότερα αόρατα πεδία, τα οποία είναι τόσο κοντά στον υλικό κόσμο. Εκτός αυτού, υπόκεινται στην πλάνη και στην απάτη που επικρατεί στα πεδία αυτά. Επομένως, κάθε ενασχόληση με τέτοιες πρακτικές όχι μόνο δεν συμβάλλει στην ενίσχυση της πνευματικότητας, αλλά, απεναντίας, παρεμποδίζει κάθε πνευματική πρόοδο. Επιπλέον, εγκυμονεί πολύ μεγάλους κινδύνους για την ψυχική και σωματική υγεία των εμπλεκομένων.
Όλα αυτά όμως έχουν επισημανθεί αρκούντως από την Πνευματική Ηγεσία του πλανήτη, κι έχουν δοθεί αφειδώς προειδοποιήσεις προς κάθε κατεύθυνση.
AGNI YOGA HELLAS, 4/12/2012.
