Άρθρο του Steve Beckow
Κατά την άποψή μου, ο Δημιουργός μάς σχεδίασε και μας έπλασε σαν μια Μπάμπουσκα (Ρώσικη κούκλα). Εσωτερικά του φυσικού σώματος υπάρχει ένα άλλο σώμα, και μετά ένα άλλο, και μετά ένα άλλο. Στηριζόμενοι στην ίδια λογική, βαθύτερα από το «Εγώ» μας, υπάρχει ένα άλλο «Εγώ», και μετά ένα άλλο, και μετά ένα άλλο.
Πιστεύω ότι έγινε εσκεμμένα να φτάνουμε στο Θεό, γνωρίζοντας διαδοχικά τις ανώτερες μορφές του «Εγώ» μας, ή Εαυτού. Σίγουρα συμφωνούν με αυτή τη σκέψη οι δάσκαλοι της φώτισης. Ο Σρι Γιουκτεσβάρ Γκίρι είπε ότι «ο ύψιστος σκοπός της θρησκείας είναι… η Αυτογνωσία». Μιλώντας για φώτιση εννοούμε την Αυτοπραγμάτωση, την επίτευξη του Υπέρτατου Εαυτού.
Επιπλέον, οι δάσκαλοι σε παγκόσμια κλίμακα λένε ότι κάποιος δεν μπορεί να γνωρίσει το Θεό μέχρις ότου γνωρίσει τον εαυτό του. Ο Ιμπν Άραμπι λέει: «Δεν είναι εύκολο να γνωρίσει κάποιος το Θεό, αν δεν γίνει πρώτα γνώστης του εαυτού του».
Ή ο Αλ-Γκαζάλι: «Η γνώση του εαυτού είναι το κλειδί για τη γνώση του Θεού, σύμφωνα με το ρητό «Αυτός που γνωρίζει τον εαυτό του γνωρίζει το Θεό».
Ή ο Κρισναμούρτι: «Αν δεν γνωρίσεις πρώτα τον εαυτό σου, πώς θα μπορέσεις να γνωρίσεις αυτό που είναι αληθινό; Η ψευδαίσθηση είναι αναπόφευκτη χωρίς την αυτογνωσία».
Όντως, ο βαθύτερος, αληθέστερος Εαυτός μας είναι ο Θεός. Πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώς; Αν όλα τα πάντα είναι Θεός, πώς θα μπορούσαμε εμείς οι ίδιοι να μην είμαστε Θεοί επίσης; Η Αγία Αικατερίνη της Γένουας πήγε ακόμα πιο πέρα: «Το δικό μου «εμένα» είναι ο Θεός, ούτε αναγνωρίζω κανένα άλλο Εμένα εκτός από τον δικό μου Θεό».
Ο Σρι Ραζνής μας λέει «ξεκίνα από τον εαυτό σου. Μη ρωτάς αν υπάρχει Θεός, ρώτα αν εσύ υπάρχεις».
Επομένως η κατάσταση του καθαρού, αγνού όντος που είναι κοινό σε όλους και που όλοι μπορούν να έχουν άμεση επαφή μαζί του, είναι η αληθινή φύση του καθενός μας.
Ο σκοπός της ζωής είναι, τελικά, να γνωρίσουμε τον αληθινό μας Εαυτό, την αληθινή μας φύση. Όταν γνωρίσουμε τον εαυτό μας αληθινά και βαθιά, γνωρίζουμε το Θεό, επειδή ο Εαυτός και ο Θεός είναι ένα. Όταν γνωρίσουμε τον εαυτό μας βαθιά, λύνουμε το παζλ της ζωής και εκπληρώνουμε το σκοπό της ζωής – τη συνάντηση του Θεού με το Θεό.
Ο Βούδας μας υπενθυμίζει ότι δεν είναι εφικτό να φτάσουμε στη φώτιση αν δεν μάθουμε την φύση μας. Ο Σρι Ράμανα μας λέει: «όταν κάποιος γνωρίσει την αληθινή του φύση, τότε γίνεται Ον χωρίς αρχή και τέλος. Είναι η ολοκληρωτική Επίγνωση-Μακαριότητα».
Θεωρώ ότι, όταν ο Ιησούς είπε «Εγώ ειμί η οδός, η αλήθεια και η ζωή – κανείς δεν έρχεται στον Πατέρα παρά μόνο δι’ εμού», δεν ‘έδειχνε’ τον Ιησού αλλά τον Εαυτό, το Εγώ ή το «Εγώ ειμί». Είναι σίγουρο ότι κανείς δεν έρχεται στον Πατέρα, ή τον Υπέρτατο Εαυτό, αν πρώτα δεν γνωρίσει τον εξατομικευμένο του Εαυτό σε προοδευτικώς βαθύτερα επίπεδα.
Όλες οι παραβολές του Ιησού για το θησαυρό στους αγρούς, το μαργαριτάρι με τη μεγάλη αξία, το μεγάλο ψάρι, και τους σπόρους του σιναπιού σχετίζονται με το πώς η γνώση του Εαυτού γίνεται γνώση του Ολικού-Εαυτού. Να μια παραβολή:
«Και πάλι, η βασιλεία των ουρανών μοιάζει με θησαυρό κρυμμένο σε έναν αγρό, τον οποίο όταν ο άνθρωπος ανακαλύψει, τον κρύβει και μετά με μεγάλη χαρά πηγαίνει και πουλάει όλη του την περιουσία και αγοράζει εκείνο τον αγρό».
Σ’ αυτή την παραβολή, αυτό που περιγράφει ο Ιησούς είναι πώς ο υποψήφιος βλέπει ένα ξεχωριστό φως – τον Εαυτό – σε μια στιγμή επίγνωσης που ονομάζεται «πνευματική αφύπνιση» από τους Ινδουιστές. Αυτή είναι η σημασία της εύρεσης του θησαυρού στον αγρό, ο αγρός είναι το σώμα. Και αυτό συμβαίνει όταν η κουνταλίνι φθάσει στο τέταρτο τσάκρα.
Αν ο υποψήφιος αρχίσει να διαλογίζεται επάνω σε αυτό το φως, παραμερίζοντας όλες του τις επιθυμίες μόνο και μόνο για να μπορέσει να αποκτήσει πλήρη συνειδητότητα του φωτός (πουλάει όλη την περιουσία του), τότε το φως γίνεται το φως του Ολικού-Εαυτού που ξεπερνά όλη τη δημιουργία (αγοράζει τον αγρό). Αυτό συμβαίνει όταν η κουνταλίνι περάσει το έβδομο τσάκρα και επιστρέψει ξανά στην πνευματική καρδιά. Είναι η κατάσταση της «σαχάτζα σαμάντι». Είναι η κατάσταση που η καρδιά παραμένει μόνιμα ανοιχτή και αυτό φέρνει στον άνθρωπο όλα τα δώρα.
Και… πού βρίσκεται ο Εαυτός, για να βρεθεί; Μέσα σου. Γι’ αυτό ο Ιησούς λέει: «Η βασιλεία των Ουρανών είναι μέσα σου». Το φως της επίγνωσης στρέφεται προς τα μέσα όλο και πιο βαθιά.
Σ’ αυτή τη διαδικασία αναφερόμαστε όταν λέμε ότι πρέπει να γνωρίσει κάποιος πρώτα τον Εαυτό του προτού γνωρίσει το Θεό. Ο διαλογισμός είναι μια σφοδρή πνευματική πρακτική. Και είναι μια καθημερινή πρακτική αυτό-παρατήρησης, υπευθυνότητας και αποδοχής.
Έτσι, δεν είναι εγωκεντρισμός ή ναρκισσισμός το να θέλεις να γνωρίσεις τον Εαυτό σου. Δεν είναι κάτι το ασήμαντο να θέλεις να παρατηρείς τον εαυτό σου και τους τρόπους του. Δεν είναι επιπολαιότητα. Δεν υπάρχει τίποτε πιο σπουδαίο, πιο ιερό και πιο θαυμαστό από την απόλυτη γνώση του Εαυτού.
Δεν υπηρετείς τον εαυτό σου όταν θέλεις να γνωρίσεις τον Εαυτό σου. Είναι η πιο περισπούδαστη συνεισφορά στη ζωή, επειδή όλη η ζωή έχει σχεδιαστεί, κανονιστεί και διευθετηθεί να οδηγεί σε αυτό το αποκορύφωμα της γνώσης του Εαυτού, κατά το οποίο ο Θεός συναντά το Θεό, ικανοποιώντας την εντολή που είναι η βάση όλης της ζωής. Το «Γνώθι Σαυτόν» είναι η σωστότερη συμβουλή και η πιο ιερή υποχρέωση. Το μονοπάτι της αυτογνωσίας είναι ειδικά σχεδιασμένο για να μας επιτρέπει να γνωρίζουμε τους εαυτούς μας με τον πιο ιερό κι όμως πιο πρακτικό τρόπο.
Μετάφραση: Αγγελική Νατσούλη
