Είναι παράξενο το γεγονός ότι εμείς οι άνθρωποι, κυρώς βέβαια όσοι έχουμε εξασφαλίσει τα χρειώδη, θεωρούμε όλα τα πράγματα δεδομένα. Δεδομένος ο φωτισμός, δεδομένη η ύδρευση, δεδομένη η τροφή, δεδομένη η ζωή, δεδομένο ότι ο ήλιος θα ανατείλει το πρωί, και ούτω καθεξής. Κι όμως, θα ΄πρεπε να ΄χουμε διαπιστώσει πόσο ξαφνικά μπορεί να ανατραπεί οτιδήποτε από τα δεδομένα μας. Ακόμα κι ο ήλιος μπορεί να μην ανατείλει κανονικά. Το πιο αβέβαιο απ΄όλα είναι η ζωή μας. Πολιορκείται συνεχώς από αόρατους και ορατούς κινδύνους. Πόσες φορές έχει σωθεί από αόρατη παρέμβαση ή και από απλή συγκυρία...
Στην πραγματικότητα, τα πάντα στο Σύμπαν βρίσκονται σε συνεχή δοκιμασία και διακινδύνευση. Το χάος είναι έτοιμο κάθε στιγμή να καταβροχθίσει γη δημιουργημένη τάξη. Έτσι, υπάρχει σε εξέλιξη ένας αδιάλειπτος πόλεμος ανάμεσα στη δημιουργημένη τάξη και τις δυνάμεις του χάους. Αυτό ισχύει για όλα τα μεγέθη, από ένα ηλιακό σύστημα ως ένα ζωικό μικροοργανισμό. Για παράδειγμα, μέσα στον ανθρώπινο οργανισμό διεξάγεται συνεχώς μια μάχη ανάμεσα σε νοσογόνους εισβολείς και στις αμυντικές δυνάμεις της υγείας. Η έκβαση του αγώνα δεν είναι πάντοτε ευτυχής. Το αποτέλεσμα εξαρτάται από την ετοιμότητα του αμυντικού συστήματος. Αν η άμυνα έχει διαβρωθεί, εξασθενίσει ή έχει ανοιχτές πύλες εισόδου, ο εισβολέας θα μπει και, ανάλογα με τη δυναμική του και το ποιόν του, θα καταφέρει μικρότερα ή μεγαλύτερα πλήγματα, μικρότερη ή μεγαλύτερη βλάβη, έως και πλήρη καταστροφή.
Αν δεν επέλθει ολοκληρωτική καταστροφή, είναι δυνατόν, υπό το κράτος της πίεσης να διεγερθεί, να απωθήσει τον εισβολέα, και κάποιες φορές να φτιάξει μια καλύτερη κατάσταση από πριν.
Ότι ισχύει για ένα μικρό σύστημα, όπως εκείνο ενός ανθρώπου, ισχύει και για ένα μεγάλο σύστημα, όπως εκείνο ενός λαού ή μιας κοινωνίας. Και όπως ισχύει για ένα φυσικό σύστημα, έτσι ισχύει και για ένα ψυχικό σύστημα. Αυτό συμβαίνει τώρα στη χώρα μας. Έχει μολυνθεί βαθιά, καθώς επί χρόνια και δεκαετίες από τη μια, εξασθενούσε τις αμυντικές δυνάμεις της ενώ από την άλλη άνοιγε διάπλατα τις πύλες σε φθοροποιά στοιχεία.
Σε κάθε οργανικό σώμα, ορατό ή αόρατο, ατομικό ή συλλογικό, η υγεία διασφαλίζεται από την ισχύ των πνευματικών αξιών και έλξεων, όπως είναι τα μεγάλα πανανθρώπινα ιδεώδη -του σεβασμού της ιεραρχικής τάξης, της αξιοκρατίας, της συλλογικότητας, της αμοιβαιότητας, της δημιουργικότητας, κ.λ.π.. Όταν, ενάντια σ΄αυτά κατισχύσουν ο ατομικισμός, ο χυδαίος ευδαιμονισμός, η απάτη, η ασέβεια προς το ανώτερο, και η επιδίωξη ευτελών αγαθών, τότε η σήψη έχει ήδη στήσει τη φωλιά της.
Δυστυχώς, αυτό συνέβη στη χώρα μας -δεν λέμε στην Ελλάδα, γιατί αυτή είναι μια υψηλότερη και ευρύτερη έννοια. Αυτό συνέβη, αν θέλουμε να δούμε τα πράγματα χωρίς παρωπίδες και λαϊκισμούς. Το φρόνημα των πολιτών αυτής της χώρας διαβρώθηκε τραγικά από τη διαπότιση της συνείδησής τους με άθλια πρότυπα τρόπου ζωής. Ο καταναλωτισμός και η επίδειξη αναδείχτηκαν σε υπέρτατες αξίες. Κι έτσι, οι πολίτες αποδέχτηκαν τη φαυλότητα σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής σαν κάτι απολύτως φυσιολογικό και αναγκαίο! Χρόνια και χρόνια, αναδεικνύουν ανάξιες και διεφθαρμένες ηγεσίες, που δεν είναι παρά το αντικαθρέφτισμα της δικής τους ηθικής. Τώρα λοιπόν που η αθλιότητα απογυμνώθηκε απ΄όλα της τα προσωπεία και η σαπίλα φανερώθηκε, οδυνηρή και δύσοσμη, πάνω στο κοινωνικό σώμα, οι πολίτες δεν είναι καν σε θέση να αντιδράσουν. Αδρανοποιημένοι και υποδουλωμένοι οδηγούνται στην αναπόδραστη εξαθλίωση τους, «δειλοί, μοιραίοι, κι άβουλοι αντάμα», δίχως «να περιμένουν κάποιο θάμα».
Όταν το πνεύμα και η πνευματική ζήτηση θαφτεί κάτω από τα μπάζα της ηθικοπνευματικής εξαθλίωσης, τότε επέρχεται η καταστροφή και ο πόνος. Να τι διαβάζουμε στη Διδασκαλία:
Η διάρκεια της γήινης ζωής δεν μπορεί να διανυθεί χωρίς Ιεραρχία. Η διαφορά όμως βρίσκεται στο είδος της ιεραρχίας που μπορεί να περιλάβει η συνειδητότητα. Στην αποσύνθεση μπορεί να στραφεί κανείς στην ιεραρχία του χρυσού, ακόμη και στην ιεραρχία της αδηφαγίας.
[ΙΕΡΑΡΧΙΑ, 429]
Ακριβώς! Τι είδους ιεραρχίες επιλέξαμε; Πνευματικές ή τιποτένιες; Το αποτέλεσμα μιλάει από μόνο του. Κι αν επιλέξαμε την ιεραρχία του κακού που στηρίζεται στον τρίποδα εξουσία, πλούτος, φιληδονία, τότε καλά να πάθουμε! Δεν είμαστε αθώα θύματα, γιατί το κακό αδυνατεί να επικρατήσει χωρίς μαζική υποστήριξη.
Τώρα, τι μπορεί να γίνει που να αναστρέψει την κατάσταση; Αν είναι αναστρέψιμη; Πιστεύουμε ότι είναι, γιατί κάθε κρίση και δυστυχία αποτελεί και μια ευκαιρία για κάτι νέο. Και νέο σημαίνει κάτι διαφορετικό, υγιές και με προοπτικές. Γιατί αν κανείς ονειρεύεται να ξαναγυρίσει στην παλιά ψευτο-ευμάρεια, είναι βαθιά νυχτωμένος. Αν θέλουμε να ξημερώσει μια καινούργια μέρα πρέπει, πρώτα απ΄όλα να απαρνηθούμε τον παλιό κακό μας εαυτό. Δεύτερον να ζητήσουμε και να επιβάλουμε την κάθαρση στον πολιτικό, δικαστικό και οικονομικό χώρο. Τρίτον, να ενστερνιστούμε νέα ήθη, νοοτροπίες και πρακτικές. Να θελήσουμε να φτιάξουμε ένα κράτος δικαίου, γιατί όπου υπάρχουν προνόμια, εκεί γεννιέται η διαφθορά.
Τώρα είναι εποχή μεγάλων ανατροπών. Και επειδή αυτό είναι προκαθορισμένο και αναπόφευκτο, έρχονται έτσι οι περιστάσεις (τυχαία άραγε;) ώστε να βγαίνουν στο φως όλα τα κρυφά χαρτιά των σκοτεινών υπονομευτών του κοινού καλού. Κανείς λοιπόν δεν μένει απληροφόρητος αν ενδιαφέρεται να μάθει τι συμβαίνει. Πρέπει να κατανοηθεί από όλους ένα πράγμα: Ότι είναι απόλυτη ανάγκη, ζωτική ανάγκη, υπαρξιακή ανάγκη, να απεμπλακούμε οριστικά και αμετάκλητα από τους σκοτεινούς δημίους της ανθρώπινης υπόστασής μας. Δηλαδή πρέπει να γυρίσουμε την πλάτη σε ό,τι είναι δολοφονικό για το πνεύμα μας. Εκτός από την παραπληροφόρηση των διαπλεκόμενων Μ.Μ.Ε, όλα τα ψυχοφθόρα θεάματα και ακούσματα αποτελούν εργαλεία για την διαφθορά και την αποχαύνωση του πνεύματός μας. Ας το θρέψουμε λοιπόν με ποιότητα, ευγένεια και καλοσύνη.
Η καλοσύνη όμως δεν είναι πλαδαρότητα και ανεκτικότητα προς το κακό. Η καλοσύνη είναι αγάπη για τον Κόσμο, για τη Φύση, για τον άνθρωπο, για κάθε πλάσμα, αγώνας για την σωτηρία και την ευημερία τους, και σφοδρός πόλεμος προς καθετί και κάθε έναν που αντιστρατεύεται αυτή την ευημερία.
Είναι ώρα κρίσης, ώρα ανατροπής, ώρα αλλαγής. Και είναι ώρα, όχι για μοιρολατρεία, όχι για απελπισία, αλλά για να αγωνιστούμε, κατανοώντας ότι η κρισιμότητα σημαίνει ταυτόχρονα και ευκαιρία ανανέωσης και αναβάθμισης. Γι΄αυτό, καμία στήριξη στο παλιό και τους εκφραστές του. Ας στηρίξουμε το νέο, όσο ατελές κι αν είναι. Γιατί το νέο έχει ζωή και δυνατότητες τελειοποίησης, αλλά το παλιό έχει μόνο θάνατο και αποσύνθεση.
«Νέοι, νέοι, νέοι άνθρωποι!» αναφωνεί η Διδασκαλία. Ας είμαστε όλοι νέοι στο πνεύμα, γιατί δεν υπάρχει τίποτε πιο αξιοθρήνητο και αναξιοπρεπές από τη γήρανση του πνεύματος. Ο Νέος Κόσμος δεν έχει χώρο για γηραλέα πνεύματα.
«Παιδιά Μου, να ακτινοβολείτε νιάτα πνευματικά», παροτρύνει ο μεγάλος πνευματικός μας Ηγέτης. Σίγουρα «θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία», κι αυτή τη διαθέτουν μόνον οι νεανικές συνειδητότητες.
Φτάνει η ώρα της ευκαιρίας για ελευθέρωση από την τυραννία του παλιού σάπιου καθεστώτος. Μπορεί να φταίξαμε όλοι, τώρα όμως έφτασε ο χρόνος για εξιλέωση, η οποία δεν μπορεί να γίνει παρά μόνο με την αποδέσμευση από το παλιό. Ας μην του επιτρέψουμε να δολοφονήσει το μέλλον μας. Ας αφήσουμε την οχιά να πεθάνει από ασιτία. Η κρίση ας γίνει η ευκαιρία μας.
AGNI YOGA HELLAS, 13/11/2012.
