Στη Διδασκαλία της Άγκνι Γιόγκα απαντά πολύ συχνά η λέξη επίτευξη. Ας σταθούμε λίγο σ΄αυτή την έννοια.
Στο τελικό του νόημα ο όρος δηλώνει την ολοκλήρωση της ανθρώπινης βιοπορείας πάνω στη Γη. Σημαίνει το τέλος της γήινης εκπαίδευσης, και επομένως την αναγκαία σ΄αυτό το επίπεδο τελειότητα. Εκεί οδηγεί η Πύρινη Ατραπός, στην έξοδο από τους γήινους περιορισμούς.
Εντούτοις, το τελικό επίτευγμα προσεγγίζεται σταδιακά, βαθμιδωτά. Και κάθε βαθμίδα αποτελεί ένα επιμέρους επίτευγμα, ένα σκαλοπάτι προς την κορυφή. Μπορούμε να πούμε ότι τα βήματα της τελειοποίησης είναι προς τις κατευθύνσεις.
1. Κυριαρχία του κατώτερου εαυτού.
2. Αύξηση της Γνώσης, και της κατανόησης.
3. Ανάπτυξη ψυχικών δυνάμεων.
Η πρώτη κατεύθυνση αρχίζει από τις τετριμμένες σε κάθε Γιόγκα σωματικές, συγκινησιακές και νοητικές πειθαρχίες για να ανηφορίσει στην ψηλή κορυφή της ολοκληρωτικής προσωπικής απάρνησης. Είναι ένας δρόμος θυσίας, με την έννοια ότι το άτομο αφήνει συνεχώς πίσω του πράγματα, καταστάσεις, συνήθειες. Απελευθερώνεται από πολλά δεσμά και αποκαθαίρεται.
Η δεύτερη κατεύθυνση, απεναντίας είναι μια πορεία πρόσκτησης, συσσώρευσης και επαύξησης. Οι γνώσεις που προστίθενται στο θησαυροφυλάκιο της συνειδητότητας δεν είναι ακαδημαϊκού τύπου, αλλά αφορούν τα θεμελιώδη και ουσιώδη της ύπαρξης. Αφορούν, κατά βάση, τον τρόπο λειτουργίας του Κόσμου και του Ανθρώπου, και, φυσικά, την εναρμόνιση αυτών των δύο.
Η Τρίτη κατεύθυνση είναι φυσικό επακόλουθο των δύο προηγουμένων. Στο βαθμό που το άτομο ακολουθεί με συνέπεια τις παραπάνω γραμμές πλεύσης, οι ψυχικές του δυνάμεις αναπτύσσονται αυτόματα. Και όχι μόνο δεν χρειάζεται να κάνει οτιδήποτε γι΄αυτό, αλλά η Άγκνι Γιόγκα αντιτάσσεται σθεναρά σε κάθε μηχανιστική προσπάθεια διάνοιξης των κέντρων, ή απόκτησης της μιας ή της άλλης ψυχικής ιδιότητας. Η Οδός αυτή αποκηρύσσει απερίφραστα κάθε μαγεία, κάθε τεχνική, και κάθε εκβιαστική μέθοδο. Υποδεικνύει τη φυσική ατραπό και μόνο.
Και οι τρεις παράμετροι που περιγράψαμε είναι στην ουσία τους πύρινες διαδικασίες, οι οποίες συντελούνται κατά κύριο λόγο στα πύρινα κέντρα. Επομένως, έχουμε να κάνουμε με την πύρινη ενέργεια, αυτήν που ονομάσαμε ψυχική. Με απλά λόγια, η διαδικασία τελειοποίησης ισοδυναμεί με την ανάπτυξη της ψυχικής Ενέργειας.
Σ΄αυτή τη διαδικασία, ο βασικός μοχλός κίνησης και συντελεστής επιτυχίας είναι η Σκέψη. Δεν υπάρχει στο Σύμπαν ισχυρότερος παράγοντας δημιουργίας, όπως και καταστροφής άλλωστε. Και αφού είναι δημιουργός των πάντων, είναι και δημιουργός του Τέλειου Ανθρώπου. Κάθε υψηλή Διδασκαλία προσφέρει περιεχόμενο, ποιότητα και κατεύθυνση σ΄αυτή την πιο πύρινη, την πιο λεπτοφυή και την πιο δυναμική ενέργεια. «Όπως σκέφτεται κανείς, έτσι και είναι». Αμφιβάλλει κανείς σ΄αυτό; Η σκέψη καθορίζει τα πάντα σ΄ένα έλλογο ον: ποιότητα, ευρύτητα, ευθυκρισία, προοπτική.
Φυσικά, υπάρχει σκέψη στεγνή, υπολογιστική, σκέψη θανατηφόρα. Μιλούμε όμως για τη σκέψη που είναι συνδεδεμένη με την καρδιά, η οποία μόνη οδηγεί στα Ύψη.
Επομένως, το Α και το Ω της ανάπτυξης, της τελειοποίησης, της επιτυχίας είναι η καλλιέργεια της σκέψης. Η σημασία της σκέψης δεν έχει γίνει επαρκώς κατανοητή. Και επειδή είναι η σπουδαιότερη λειτουργία της ψυχικής ενέργειας και ρυθμίζει όλη μας την ύπαρξη, είναι το αντικείμενο του πιο αναγκαίου διαλογισμού, ώστε να κατανοηθεί ο τρόπος λειτουργίας της, οι εκδηλώσεις της, οι συνέπειές της.
Ο άνθρωπος είναι ο Στοχαστής που υπήρξε, και θα υπάρχει. Ο Στοχαστής επομένως μπορεί να παρατηρεί και να επιτηρεί τα γεννήματά του, τις σκέψεις. Έτσι, ας πούμε, μπορεί κανείς να διαπιστώσει ότι η σκέψη συχνά είναι φλύαρη, συνήθως άστατη (πηδάει από το ένα θέμα σε άλλο), πολλές φορές επιπόλαιη και επουσιώδης. Αυτό ακριβώς είναι το είδος σκέψης που ο διαλογισμός προσπαθεί να εξουδετερώσει -τη διεσπαρμένη, επιφανειακή, άστατη σκέψη. Όταν όμως η σκέψη είναι εστιασμένη στο αντικείμενό της, τότε κατ΄ανάγκην γίνεται διεισδυτική, έρχεται σε επαφή με βαθύτερα επίπεδα ύπαρξης ή συνείδησης. Τότε πολλά θαύματα μπορούν να συμβούν. Και πάντως μόνο με τέτοια σκέψη μπορούν να ανοίξουν οι πύλες του Ανώτερου Κόσμου. Μερικές φορές φαίνεται σαν η σκέψη να σωπαίνει. Αυτή την αίσθηση έχει κανείς σε στιγμές έκστασης που μπορεί να προκληθεί από πολλές αιτίες, όπως από βαθιά χαρά ή πόνο, από θαυμασμό μπροστά σε κάτι ωραίο ή υψηλό, κ.τ.λ. Στην πραγματικότητα, αυτό που σιγεί είναι η αεικίνητη, επιφανειακή σκέψη, κάνοντας τόπο σε ένα διαφορετικό είδος σκέψης, βαθύτατα αισθαντικής και εκτός τόπου και χρόνου. Αλλά η σκέψη δεν σταματά ποτέ, δεν κοιμάται ποτέ, ούτε καν τις ώρες του ύπνου μας.
Πραγματικά, η σκέψη δεν θα μπορούσε να σταματήσει ποτέ την κίνησή της, επειδή είναι η ίδια η αντίδραση της συνειδητότητας στη Ζωή, στην Ύπαρξη -σε όποιο πεδίο κι αν αυτή εστιάζεται, είναι ο διάλογος της συνειδητότητας με τη Ζωή. Και τώρα αντιμετωπίζουμε ένα καίριο ερώτημα: υπάρχει τίποτε το οποίο να μην είναι σκέψη; Το σπίτι μας είναι σκέψη, τα ρούχα μας είναι σκέψη, το στυλό μας είναι σκέψη. Σωστά μας έχουν πει: Ο Κόσμος είναι Σκέψη. Και μήπως η θέληση δεν είναι σκέψη; Η απόφαση δεν είναι σκέψη; Το δίλημμα δεν είναι σκέψη; Και η χαρά, η ζήλεια, ο φόβος; Είναι συναισθήματα θα μας πουν. Ωραία, μάλιστα. Αλλά πίσω από κάθε συναίσθημα υπάρχει σκέψη.
Η σκέψη λοιπόν είναι η κύρια λειτουργία της ψυχικής ενέργειας. Η ψυχική ενέργεια όμως έχει αμέτρητες εκδηλώσεις και όψεις. Και καθώς η Φύση εκφράζεται με απόλυτη ποικιλότητα, η ψυχική ενέργεια εκδηλώνει διαφορετικές όψεις σε κάθε ανθρώπινο ον. Ας θυμηθούμε κάποιες απ΄αυτές: Τηλεκινησία, ραβδοσκοπία, ραδιαισθησία, ψυχομετρία, υλοποίηση, μετεώριση, βάδισμα ή κάθισμα στο νερό, διόραση, διακοή, τηλεπάθεια, κ.τ.λ. Οι πρώτες από αυτές δεν αποτελούν καθόλου ένδειξη υψηλής συνειδησιακής ανάπτυξης. Οι τρεις τελευταίες είναι σαφώς ανώτερης κλάσης, αλλά και πάλι η κλάση τους εξαρτάται από το σε ποια επίπεδα έχει πρόσβαση η συνειδητότητα. Δηλαδή ένας διορατικός, για παράδειγμα, μπορεί να έχει πρόσβαση σε χαμηλά αστρικά επίπεδα, οπότε όχι μόνο δεν αποτελεί απόδειξη εσωτερικής ανάπτυξης, αλλά συνιστά μεγάλο κίνδυνο για την πνευματική του πρόοδο, η οποία συνήθως ανακόπτεται. Το ίδιο ισχύει για τη διακοή και την τηλεπάθεια.
Το ίδιο θα μπορούσαμε να πούμε και για την έμπνευση, η οποία δεν είναι παρά η δεκτικότητα σε εκπομπές σκέψεων, ιδεών και πληροφοριών. Η αγιότητα των προθέσεων και η ροπή της σκέψης προς τα Άνω εξασφαλίζει την υψηλή ποιότητα των προσλαμβανόμενων ρευμάτων. Σ΄αυτή την περίπτωση, η έμπνευση είναι μεγάλη ευλογία και πνευματικό επίτευγμα.
Οι επόμενες λειτουργίες της Ψυχικής Ενέργειας συνιστούν πάντα ικανότητες πολύ εξελιγμένων συνειδητοτήτων, και αποτελούν τις κατ΄εξοχήν ιδιότητες που πρέπει να αναπτύξει ο Γιόγκι. Αυτές είναι οι εξής:
Ενόραση, της οποίας υψηλός βαθμός είναι η άμεση γνώση, η θεραπεία, η προόραση (προφητεία), η διαιρετότητα του πνεύματος (δηλ. της συνειδητότητας, που σημαίνει την ικανότητα να παρευρίσκεται κανείς συνειδητά σε περισσότερα του ενός μέρη), η πρόσβαση σε διάφορους κόσμους, η επικοινωνία με Ανώτερα Όντα, και η συνέχεια της συνείδησης (δηλαδή η εξάλειψη του φαινομένου που αποκαλείται θάνατος).
Πέρα από τις ιδιότητες που απαριθμήσαμε, η ψυχική ενέργεια εκδηλώνεται με άπειρους άλλους τρόπους στην καθημερινή μας ζωή. Τέτοιες εκδηλώσεις είναι παραδείγματος χάριν, η «τυχαία» εξεύρεση ενός χρειαζούμενου βιβλίου ή μιας σελίδας σ΄έναν τόμο, η ακαριαία αντίδραση στον κίνδυνο, η δύναμη του ματιού, τα προαισθήματα, κ.τ.λ.
Στο τελικό του νόημα ο όρος δηλώνει την ολοκλήρωση της ανθρώπινης βιοπορείας πάνω στη Γη. Σημαίνει το τέλος της γήινης εκπαίδευσης, και επομένως την αναγκαία σ΄αυτό το επίπεδο τελειότητα. Εκεί οδηγεί η Πύρινη Ατραπός, στην έξοδο από τους γήινους περιορισμούς.
Εντούτοις, το τελικό επίτευγμα προσεγγίζεται σταδιακά, βαθμιδωτά. Και κάθε βαθμίδα αποτελεί ένα επιμέρους επίτευγμα, ένα σκαλοπάτι προς την κορυφή. Μπορούμε να πούμε ότι τα βήματα της τελειοποίησης είναι προς τις κατευθύνσεις.
1. Κυριαρχία του κατώτερου εαυτού.
2. Αύξηση της Γνώσης, και της κατανόησης.
3. Ανάπτυξη ψυχικών δυνάμεων.
Η πρώτη κατεύθυνση αρχίζει από τις τετριμμένες σε κάθε Γιόγκα σωματικές, συγκινησιακές και νοητικές πειθαρχίες για να ανηφορίσει στην ψηλή κορυφή της ολοκληρωτικής προσωπικής απάρνησης. Είναι ένας δρόμος θυσίας, με την έννοια ότι το άτομο αφήνει συνεχώς πίσω του πράγματα, καταστάσεις, συνήθειες. Απελευθερώνεται από πολλά δεσμά και αποκαθαίρεται.
Η δεύτερη κατεύθυνση, απεναντίας είναι μια πορεία πρόσκτησης, συσσώρευσης και επαύξησης. Οι γνώσεις που προστίθενται στο θησαυροφυλάκιο της συνειδητότητας δεν είναι ακαδημαϊκού τύπου, αλλά αφορούν τα θεμελιώδη και ουσιώδη της ύπαρξης. Αφορούν, κατά βάση, τον τρόπο λειτουργίας του Κόσμου και του Ανθρώπου, και, φυσικά, την εναρμόνιση αυτών των δύο.
Η Τρίτη κατεύθυνση είναι φυσικό επακόλουθο των δύο προηγουμένων. Στο βαθμό που το άτομο ακολουθεί με συνέπεια τις παραπάνω γραμμές πλεύσης, οι ψυχικές του δυνάμεις αναπτύσσονται αυτόματα. Και όχι μόνο δεν χρειάζεται να κάνει οτιδήποτε γι΄αυτό, αλλά η Άγκνι Γιόγκα αντιτάσσεται σθεναρά σε κάθε μηχανιστική προσπάθεια διάνοιξης των κέντρων, ή απόκτησης της μιας ή της άλλης ψυχικής ιδιότητας. Η Οδός αυτή αποκηρύσσει απερίφραστα κάθε μαγεία, κάθε τεχνική, και κάθε εκβιαστική μέθοδο. Υποδεικνύει τη φυσική ατραπό και μόνο.
Και οι τρεις παράμετροι που περιγράψαμε είναι στην ουσία τους πύρινες διαδικασίες, οι οποίες συντελούνται κατά κύριο λόγο στα πύρινα κέντρα. Επομένως, έχουμε να κάνουμε με την πύρινη ενέργεια, αυτήν που ονομάσαμε ψυχική. Με απλά λόγια, η διαδικασία τελειοποίησης ισοδυναμεί με την ανάπτυξη της ψυχικής Ενέργειας.
Σ΄αυτή τη διαδικασία, ο βασικός μοχλός κίνησης και συντελεστής επιτυχίας είναι η Σκέψη. Δεν υπάρχει στο Σύμπαν ισχυρότερος παράγοντας δημιουργίας, όπως και καταστροφής άλλωστε. Και αφού είναι δημιουργός των πάντων, είναι και δημιουργός του Τέλειου Ανθρώπου. Κάθε υψηλή Διδασκαλία προσφέρει περιεχόμενο, ποιότητα και κατεύθυνση σ΄αυτή την πιο πύρινη, την πιο λεπτοφυή και την πιο δυναμική ενέργεια. «Όπως σκέφτεται κανείς, έτσι και είναι». Αμφιβάλλει κανείς σ΄αυτό; Η σκέψη καθορίζει τα πάντα σ΄ένα έλλογο ον: ποιότητα, ευρύτητα, ευθυκρισία, προοπτική.
Φυσικά, υπάρχει σκέψη στεγνή, υπολογιστική, σκέψη θανατηφόρα. Μιλούμε όμως για τη σκέψη που είναι συνδεδεμένη με την καρδιά, η οποία μόνη οδηγεί στα Ύψη.
Επομένως, το Α και το Ω της ανάπτυξης, της τελειοποίησης, της επιτυχίας είναι η καλλιέργεια της σκέψης. Η σημασία της σκέψης δεν έχει γίνει επαρκώς κατανοητή. Και επειδή είναι η σπουδαιότερη λειτουργία της ψυχικής ενέργειας και ρυθμίζει όλη μας την ύπαρξη, είναι το αντικείμενο του πιο αναγκαίου διαλογισμού, ώστε να κατανοηθεί ο τρόπος λειτουργίας της, οι εκδηλώσεις της, οι συνέπειές της.
Ο άνθρωπος είναι ο Στοχαστής που υπήρξε, και θα υπάρχει. Ο Στοχαστής επομένως μπορεί να παρατηρεί και να επιτηρεί τα γεννήματά του, τις σκέψεις. Έτσι, ας πούμε, μπορεί κανείς να διαπιστώσει ότι η σκέψη συχνά είναι φλύαρη, συνήθως άστατη (πηδάει από το ένα θέμα σε άλλο), πολλές φορές επιπόλαιη και επουσιώδης. Αυτό ακριβώς είναι το είδος σκέψης που ο διαλογισμός προσπαθεί να εξουδετερώσει -τη διεσπαρμένη, επιφανειακή, άστατη σκέψη. Όταν όμως η σκέψη είναι εστιασμένη στο αντικείμενό της, τότε κατ΄ανάγκην γίνεται διεισδυτική, έρχεται σε επαφή με βαθύτερα επίπεδα ύπαρξης ή συνείδησης. Τότε πολλά θαύματα μπορούν να συμβούν. Και πάντως μόνο με τέτοια σκέψη μπορούν να ανοίξουν οι πύλες του Ανώτερου Κόσμου. Μερικές φορές φαίνεται σαν η σκέψη να σωπαίνει. Αυτή την αίσθηση έχει κανείς σε στιγμές έκστασης που μπορεί να προκληθεί από πολλές αιτίες, όπως από βαθιά χαρά ή πόνο, από θαυμασμό μπροστά σε κάτι ωραίο ή υψηλό, κ.τ.λ. Στην πραγματικότητα, αυτό που σιγεί είναι η αεικίνητη, επιφανειακή σκέψη, κάνοντας τόπο σε ένα διαφορετικό είδος σκέψης, βαθύτατα αισθαντικής και εκτός τόπου και χρόνου. Αλλά η σκέψη δεν σταματά ποτέ, δεν κοιμάται ποτέ, ούτε καν τις ώρες του ύπνου μας.
Πραγματικά, η σκέψη δεν θα μπορούσε να σταματήσει ποτέ την κίνησή της, επειδή είναι η ίδια η αντίδραση της συνειδητότητας στη Ζωή, στην Ύπαρξη -σε όποιο πεδίο κι αν αυτή εστιάζεται, είναι ο διάλογος της συνειδητότητας με τη Ζωή. Και τώρα αντιμετωπίζουμε ένα καίριο ερώτημα: υπάρχει τίποτε το οποίο να μην είναι σκέψη; Το σπίτι μας είναι σκέψη, τα ρούχα μας είναι σκέψη, το στυλό μας είναι σκέψη. Σωστά μας έχουν πει: Ο Κόσμος είναι Σκέψη. Και μήπως η θέληση δεν είναι σκέψη; Η απόφαση δεν είναι σκέψη; Το δίλημμα δεν είναι σκέψη; Και η χαρά, η ζήλεια, ο φόβος; Είναι συναισθήματα θα μας πουν. Ωραία, μάλιστα. Αλλά πίσω από κάθε συναίσθημα υπάρχει σκέψη.
Η σκέψη λοιπόν είναι η κύρια λειτουργία της ψυχικής ενέργειας. Η ψυχική ενέργεια όμως έχει αμέτρητες εκδηλώσεις και όψεις. Και καθώς η Φύση εκφράζεται με απόλυτη ποικιλότητα, η ψυχική ενέργεια εκδηλώνει διαφορετικές όψεις σε κάθε ανθρώπινο ον. Ας θυμηθούμε κάποιες απ΄αυτές: Τηλεκινησία, ραβδοσκοπία, ραδιαισθησία, ψυχομετρία, υλοποίηση, μετεώριση, βάδισμα ή κάθισμα στο νερό, διόραση, διακοή, τηλεπάθεια, κ.τ.λ. Οι πρώτες από αυτές δεν αποτελούν καθόλου ένδειξη υψηλής συνειδησιακής ανάπτυξης. Οι τρεις τελευταίες είναι σαφώς ανώτερης κλάσης, αλλά και πάλι η κλάση τους εξαρτάται από το σε ποια επίπεδα έχει πρόσβαση η συνειδητότητα. Δηλαδή ένας διορατικός, για παράδειγμα, μπορεί να έχει πρόσβαση σε χαμηλά αστρικά επίπεδα, οπότε όχι μόνο δεν αποτελεί απόδειξη εσωτερικής ανάπτυξης, αλλά συνιστά μεγάλο κίνδυνο για την πνευματική του πρόοδο, η οποία συνήθως ανακόπτεται. Το ίδιο ισχύει για τη διακοή και την τηλεπάθεια.
Το ίδιο θα μπορούσαμε να πούμε και για την έμπνευση, η οποία δεν είναι παρά η δεκτικότητα σε εκπομπές σκέψεων, ιδεών και πληροφοριών. Η αγιότητα των προθέσεων και η ροπή της σκέψης προς τα Άνω εξασφαλίζει την υψηλή ποιότητα των προσλαμβανόμενων ρευμάτων. Σ΄αυτή την περίπτωση, η έμπνευση είναι μεγάλη ευλογία και πνευματικό επίτευγμα.
Οι επόμενες λειτουργίες της Ψυχικής Ενέργειας συνιστούν πάντα ικανότητες πολύ εξελιγμένων συνειδητοτήτων, και αποτελούν τις κατ΄εξοχήν ιδιότητες που πρέπει να αναπτύξει ο Γιόγκι. Αυτές είναι οι εξής:
Ενόραση, της οποίας υψηλός βαθμός είναι η άμεση γνώση, η θεραπεία, η προόραση (προφητεία), η διαιρετότητα του πνεύματος (δηλ. της συνειδητότητας, που σημαίνει την ικανότητα να παρευρίσκεται κανείς συνειδητά σε περισσότερα του ενός μέρη), η πρόσβαση σε διάφορους κόσμους, η επικοινωνία με Ανώτερα Όντα, και η συνέχεια της συνείδησης (δηλαδή η εξάλειψη του φαινομένου που αποκαλείται θάνατος).
Πέρα από τις ιδιότητες που απαριθμήσαμε, η ψυχική ενέργεια εκδηλώνεται με άπειρους άλλους τρόπους στην καθημερινή μας ζωή. Τέτοιες εκδηλώσεις είναι παραδείγματος χάριν, η «τυχαία» εξεύρεση ενός χρειαζούμενου βιβλίου ή μιας σελίδας σ΄έναν τόμο, η ακαριαία αντίδραση στον κίνδυνο, η δύναμη του ματιού, τα προαισθήματα, κ.τ.λ.
ΑGNI YOGA HELLAS, 29/6/2010.
