Πώς το έλεγε ο αρχαίος εκείνος αθηναίος ρήτορας; «Δει δη χρημάτων, και άνευ τούτων ουδέν εστίν γενέσθαι» - «Χρειάζονται λοιπόν χρήματα, και χωρίς αυτά δεν μπορεί να γίνει τίποτε». Ήταν το μότο του Δημοσθένη σε κάθε ομιλία του προς τους συμπολίτες του.
Θα μπορούσε να επαναλάβει κανείς και σήμερα, υπό τις παρούσες συνθήκες το μότο αυτό, αλλά εμείς θα το παραφράσουμε -κατά μία μόνο λέξη- γιατί πιστεύουμε πως η πραγματική και ουσιαστική ανάγκη μπορεί να διατυπωθεί ως εξής: «Δει δη πνευμάτων, και άνευ τούτων ουδέν εστίν γενέσθαι». Πιστεύουμε δηλαδή, και το πιστεύουμε βαθιά, ότι η υλική δυσπραγία έχει τη ρίζα της στο πνευματικό έλλειμμα.
Αν υπήρχαν αρκετοί πνευματικοί ηγέτες και αρκετοί πνευματικοί πολίτες, η χώρα, και κάθε χώρα και κοινωνία, θα ευημερούσε από κάθε άποψη. Όμως το πνευματικό έλλειμμα είναι προφανές. Το χειρότερο ωστόσο είναι ότι, παρά την τραγική τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα, οι άνθρωποι όχι μόνο δεν στρέφονται προς το πνεύμα, αλλά ούτε καν αισθάνονται την έλλειψή του. Και όσο δεν καλείται το πνεύμα, τόσο η κατάσταση θα επιδεινώνεται. Διότι το πνεύμα, η πνευματικότητα, η ανεπτυγμένη και υψηλή συνειδητότητα, είναι ο φορέας και δημιουργός κάθε καλού. Το πνεύμα, κατά την κοσμική ακολουθία και ιεραρχία είναι ο κύριος και ο διαχειριστής της ύλης, και όταν συμβαίνει το αντίθετο κατά παράβαση της κοσμικής νομιμότητας, δηλαδή το κατώτερο καθυποτάσσει το Ανώτερο, τότε το αποτέλεσμα δεν μπορεί να είναι παρά καταστροφικό.
Είχαμε και παλιότερα εκφράσει την ανησυχία, μήπως ενόψει της διαβόητης πλέον κρίσης, οι άνθρωποι, υπό το κράτος του φόβου, της υλικής στέρησης και της αβεβαιότητας, στραφούν με ακόμη μεγαλύτερη επιθυμία προς τα βιοτικά αγαθά, μη κατανοώντας ότι έτσι δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος, από τον οποίο δεν υπάρχει έξοδος αλλά μόνο μεγαλύτερη βύθιση. Υποτίθεται ότι οι ευρωπαϊκοί λαοί είναι χριστιανικοί, δηλαδή μαθητές του Χριστού. Δυστυχώς, δεν φαίνεται να είναι τόσο καλοί μαθητές, αφού αγνοούν τις βασικές διδασκαλίες του Ευαγγελίου!
Για παράδειγμα, τι έγινε το χωρίο: «Μη ουν μεριμνήσητε τι φάγωμεν ή τι πίωμεν... Ζητείται δε πρώτον την Βασιλείαν του Θεού, και πάντα ταύτα προστεθήσεται υμίν»; Υπάρχει τέτοια προτεραιότητα; Όχι μόνο δεν υπάρχει τέτοια προτεραιότητα αλλά ούτε καν ζήτηση της «Βασιλείας του Θεού», δηλαδή της βασιλείας του Πνεύματος. Και πάντα αγνοείται η νομοτέλεια «Αιτείτε και δοθήσεται, ζητείτε και ευρήσετε, κρούετε και ανοιγήσεται».
Κι όμως, δεν υπάρχει άλλος τρόπος κι άλλος δρόμος από εκείνον του Πνεύματος για την σωτηρία και την ευημερία ατόμων, και κοινωνιών. Αυτό έχει τονιστεί ομόφωνα από όλες τις θρησκείες και φιλοσοφίες, και παραβλέπεται συστηματικά από άτομα και κοινωνίες! Ακόμη κι εκείνοι που κατανοούν τη σημασία της πνευματικής ζωής, δεν της δίνουν τη θέση που της ανήκει, επιδεικνύοντας ολιγωρία ή χλιαρότητα. Χωρίς το πυρ της καρδιάς όμως δεν πετυχαίνονται μεγάλα βήματα, πολύ λιγότερο άλματα και πτήσεις. Όταν ο Χριστός έλεγε: «Και πας όστις αγαπά πατέρα ή μητέρα ή γυναίκα ή τέκνα υπέρ Εμέ, ουκ έστιν άξιος Εμού», τι υποδείκνυε; Την αγάπη προς το άτομό Του; Αυτό θα ήταν μικρόπρεπο, και μια τέτοια είναι ερμηνεία χυδαία. Αυτό που εννοούσε ο Χριστός είναι η αγάπη και προτεραιότητα σ΄Εκείνο που Αυτός εκπροσωπούσε: στην Πνευματικότητα. Αυτή είναι ό,τι πιο πολύτιμο, η πεμπτουσία της Ύπαρξης και γι΄αυτό ανώτερη από όλους τους δεσμούς αίματος.
Φυσικά, πρέπει να κατανοείται ορθά η έννοια της Πνευματικότητας. Η Πνευματικότητα δεν είναι αέρας κοπανιστός, είναι ουσιαστική Πραγματικότητα. Το θέμα είναι ευρύ, ας πούμε όμως τώρα για τις ανάγκες του παρόντος άρθρου, ότι πνευματικότητα σημαίνει τη γνώση και εφαρμογή των νόμων που ορίζουν μια ανώτερη ύπαρξη, και ανοίγουν τις πύλες μιας ανώτερης διάστασης.
Οι Γνώστες αυτής της Επιστήμης είναι Κάποιοι που προηγήθηκαν σ΄αυτό το Δρόμο, και γι΄αυτό μπορούν να καθοδηγήσουν καθέναν που αισθάνεται το Κάλεσμα του Πνεύματος. Κι έτσι, φτάνουμε πάλι στην Ιεραρχία του Φωτός, που εκπροσωπεί την Πνευματικότητα και συνιστά τους πνευματικούς δεσμούς των ανθρώπων. Αυτοί είναι συλλογικά ο «Χριστός», και Αυτούς εκπροσωπούσε ο Χριστός του Ευαγγελίου, όταν έλεγε «Εμέ» και «Εμού».
Επομένως, η κλήση στο Πνεύμα είναι πολύ συγκεκριμένη: Είναι κλήση στην Πνευματική Ηγεσία του πλανήτη, την Ιεραρχία του Φωτός. Δεν υπάρχει κλήση σ΄Αυτούς χωρίς ανταπόκριση. Γι΄αυτό ο Εκπρόσωπός Τους είπε: «Ζητείτε και ευρήσετε, αιτείτε και δοθήσεται, κρούετε και ανοιγήσεται».
Το θέμα είναι -ζητάμε; Κρούουμε; Πόσοι; Πώς; Πόσο;
AGNI YOGA HELLAS, 30/10/2012.
