Είναι μια πραγματικότητα ότι οι άνθρωποι δεν έχουν συνειδητοποιήσει τη σημασία της σκέψης. Δεν έχουν αντιληφθεί την απόλυτη δύναμη αυτής της ενέργειας, η οποία μπορεί να δημιουργήσει, να καταστρέψει, να ζωογονήσει ή να σκοτώσει. Η σκέψη είναι η μεγαλύτερη κινητήρια δύναμη, ο ισχυρότερος προωθητικός εκτοξευτήρας.
Οι άνθρωποι δεν θέλουν να πιστέψουν την επίδραση της σκέψης πάνω στα στοιχεία, τα οποία μπορεί είτε να τα τιθασσεύσει είτε να τα μετατρέψει σε χαοτικές δυνάμεις καταστροφής. Πώς να πείσει κανείς τους ανθρώπους ότι όλα τα φυσικά φαινόμενα και οι καταστάσεις υπόκεινται στα ρεύματα της ανθρώπινης σκέψης; Πώς να τους πείσει κανείς ότι οι σεισμοί, οι λιμοί, οι κλιματολογικές συνθήκες ενός πλανήτη εξαρτώνται από τη ροπή της σκέψης τους; Εντούτοις, η Διδασκαλία επισημαίνει με έμφαση τη σπουδαιότητα της σκέψης σε κάθε σελίδα της. Ας την ακούσουμε.
"Απ΄όλες τις δημιουργικές ενέργειες, η σκέψη παραμένει υπέρτατη..."
"... Έτσι, η σκέψη είναι ο συνδετικός κρίκος με τα στοιχεία."
"Όταν μιλάμε για την ανάγκη ενδυνάμωσης της συσκευής της σκέψης, προειδοποιούμε ενάντια στην αχαλίνωτη επίθεση των στοιχειακών δυνάμεων.
Ορισμένες περίοδοι της πλανητικής ύπαρξης υπόκεινται σε επιθέσεις των στοιχείων. Η μόνη αντίσταση σ΄αυτά είναι ένας επίμονος αγώνας των ανθρώπων προς μια ανανέωση της ζωής. Αυτός ο εμποτισμός της σκέψης θα επιτρέψει τη συγκέντρωση στη Διδασκαλία και, σαν σπαθί που χτυπά, θα σχίσει τα σύννεφα του ασύλληπτου χάους. Η σκέψη μπορεί να προστατέψει ενάντια στις στοιχειακές δυνάμεις, διαφορετικά, η ισορροπία είναι δυνατόν να διαταραχτεί τόσο πολύ, ώστε να προκληθούν κοσμικές καταστροφές. Μήπως μια χρονιά πείνας, ξηρασίας, ασθένειας, δεν είναι αποτέλεσμα μαζικού εκφυλισμού της σκέψης; Οι σκέψεις ενός ανθρώπου δεν αρκούν για να αντισταθούν στα στοιχεία. Μια νέα ροπή της συνειδητότητας δεν μπορεί ακόμη να δώσει την απαιτούμενη μορφή στη συνειδητή σκέψη. Μόνο η πλήρης κατανόηση και η υπευθυνότητα θα καταφέρουν να μεταδώσουν δύναμη στη σκέψη..."
Ακριβώς, υπευθυνότητα. Η υπευθυνότητα γεννιέται από την κατανόηση της σπουδαιότητας της σκέψης. Γιατί πραγματικά ο άνθρωπος έχει ευθύνη απέναντι στον εαυτό του, στους γύρω του, στον πλανήτη του, στον Λεπτοφϋή Κόσμο. Το ατομικό, ομαδικό και πλανητικό κάρμα είναι κατ΄εξοχήν προϊόν της ανθρώπινης σκέψης.
Πώς δυναμώνει η σκέψη; Όπως και το σώμα: με την άσκηση. Η αφιέρωση καθημερινά ενός μέρους από το χρόνο μας για βύθισμα σε σοβαρά και βαθυστόχαστα θέματα, η ενασχόληση με την επίλυση ουσιωδών προβλημάτων, φιλοσοφικών, επιστημονικών και άλλων, συνιστά εξαιρετική νοητική άσκηση. Εννοείται ότι η εντρύφηση στη Διδασκαλία της Ζωής είναι η άριστη ενδυνάμωση της σκέψης.
Εάν ένας άνθρωπος αναλώνει την εγκεφαλική του ουσία συνεχώς σε σκέψεις ασήμαντες, ανόητες, ανάξιες, τότε ο νους του γίνεται χαλαρός, νωχελικός και οκνηρός, και ως εκ τούτου παθητικός. Ένας νους οκνηρός και παθητικός είναι έρμαιο κάθε εισβολέα. Οποιαδήποτε εξωτερική σκέψη μπορεί εύκολα να παρεισφρήσει και να θρονιαστεί σ΄έναν τέτοιο νου. Οι έμμονες ιδέες και η κατοχή δεν είναι σπάνια φαινόμενα σ΄έναν αποδυναμωμένο νου. Η βλάβη είναι μεγάλη όχι μόνο για το συγκεκριμένο άτομο αλλά και για το ευρύτερο περιβάλλον.
Και πάλι από τη Διδασκαλία:
"Πιο βλαβερές απ΄όλες είναι οι λεγόμενες ακούσιες σκέψεις. Κάθε συνειδητή σκέψη είναι σε κάποιο βαθμό οργανωμένη, αλλά οι μικροί αλήτες, οι χωρίς κανένα νόημα, φράζουν τους δρόμους."
Η σκέψη είναι μια εκδήλωση νοημοσύνης, και ως τέτοια ενυπάρχει σε καθετί υπαρκτό, ακόμη και σε μια πέτρα: «Το ανθρώπινο πλάσμα διαπράττει ένα χαρακτηριστικό λάθος αποδίδοντας στον εαυτό του την αποκλειστική ικανότητα να σκέφτεται... Συλλογιστείτε πάνω στην εκδήλωση της σκέψης. Κατανοήστε την πανταχού παρουσία της και χαρείτε με το εργαστήριο της σκέψης, το οποίο, από το ορυκτό κύτταρο μέχρι το Άπειρο, συνδέει όλα τα βασίλεια...
Η φύση της σκέψης πρέπει να ερευνηθεί. Για παράδειγμα, είναι δυνατόν σκέψεις ορισμένης ποιότητας και έντασης να επηρεάσουν τη φυτική ζωή; Πώς αντιδρούν τα ζώα σε ορισμένες σκέψεις; Και, τέλος, πώς επηρεάζουν οι σκέψεις τον άνθρωπο; Πώς δρα η σκέψη ως στοιχείο σε χημικές ενώσεις; Δεν θα ήταν χρήσιμο να ελέγξουμε τη σκέψη με χαρτί ηλιοτροπίου; Δεν θα μπορούσε η σκέψη να συναγωνιστεί με τοξικό δηλητήριο ή με μουσική στη δύναμή της; Γενικά, η σκέψη πρέπει να ερευνηθεί ως ζωντανός παράγοντας της ύπαρξης..."
Πράγματι, η σκέψη είναι ο βασικός παράγοντας της συνειδητότητας, και επομένως της ύπαρξης. Τότε πόση σημασία για την ευημερία των πλασμάτων έχει η σκέψη! Η υγιής, αγνή, ποιοτική σκέψη είναι το κλειδί της ευτυχίας. Όμως το να σκέφτεται κανείς ορθά δεν είναι εύκολο: «Δεν είναι εύκολο να μάθει κανείς να σκέφτεται. Είναι δύσκολο να αναπτυχθεί η ένταση της σκέψης, κι ακόμη πιο δύσκολο να επιτευχθεί σκέψη υψηλής ποιότητας. Ένα άτομο συχνά θα επαναλαμβάνει νοερά στον εαυτό του: Θα σκέφτομαι αγνά. Η οντότητά του όμως είναι συνηθισμένη σε εγωιστική σκέψη και το αποτέλεσμα είναι ένας πολύ ανεπιθύμητος τύπος σκέψης. Δύο πουλιά που πετούν σε διαφορετικά σμήνη δεν είναι δυνατόν να ενωθούν σαν ένα. Είναι ανάγκη να ασκηθεί η σκέψη όχι νοητικά αλλά με το πυρ του πνεύματος, ώσπου να εξαφανιστεί κάθε διάσπασή της. Η σκέψη μπορεί να έχει δύναμη μόνο αν είναι ενιαία. Κάθε ρωγμή μειώνει τη δύναμή της και προκαλεί κοσμική βλάβη καθώς προκαλεί παραφωνία στο διάστημα.»
Η ποιοτική σκέψη διαθέτει αγνότητα και δύναμη λοιπόν. Τι είναι αγνότητα σκέψης; Είναι η απουσία εγωιστικότητας, της απομόνωσης δηλαδή του ατομικού καλού από το γενικό καλό. Και ποια σκέψη είναι δυνατή; Η ενιαία, εκείνη που δεν έχει ρωγμές, δυαδικότητα. Όταν τρέφει κανείς παράλληλα σκέψεις ανιδιοτέλειας και σκέψεις ιδιοτέλειας, τότε υπάρχει διχασμός σκέψης, άρα και διχασμός συνειδητότητας. Αυτή η σκέψη είναι αδύνατη και αναποτελεσματική. Η δύναμη όμως και η αποτελεσματικότητα της σκέψης εξαρτάται κι από έναν άλλο παράγοντα, την ακρίβεια και διαύγειά της. Η ασαφής, συγχυσμένη, θολή σκέψη δεν είναι πολύ άξια σκέψη. Και επειδή οι σκέψεις είναι οντότητες που κυκλοφορούν στο διάστημα, βρίσκουν αποδέκτες τους οποίους ωφελούν ή βλάπτουν, ανάλογα με την ποιότητά τους. Επομένως η ευθύνη για τις σκέψεις μας είναι μεγάλη. Εξάλλου, η σκέψη είναι ο πρώτος και μεγαλύτερος καρμικός συντελεστής, άρα ο δημιουργός του μέλλοντός μας.
«Κάθε καλή σκέψη είναι ένας ισχυρός μοχλός, για τον δέκτη όπως και για τον αποστολέα... Οι πνευματικές αποστολές δεν μπορούν να οδηγήσουν σε λάθος. Δεν έχουν μονοπάτι προς το σκοτάδι... Όπως οι πύρινες πράξεις, έχουν κι αυτές μεγάλη σημασία για την ισορροπία του διαστημικού πυρός. Η Διδασκαλία οφείλει να προειδοποιεί ότι η άτακτη σκέψη δεν μπορεί να φέρει όφελος στο περιβάλλον... Τόσες πολλές φορές χρειάζεται να επαναλαμβάνουμε για προσοχή με τις ενέργειες. Ας μην κρίνουμε σαν τους ανθρώπους που είναι απρόθυμοι να σκεφτούν σε επίπεδο υψηλότερο από το γήινο φλοιό...» «Με κάθε προσοχή καθένας πρέπει να εξοβελίσει από τη σκέψη του όλα όσα τον δένουν στο συνηθισμένο καθημερινό τρόπο ζωής. Μέσα και ευκαιρίες δεν πρέπει να αναζητούνται στην καθημερινή ρουτίνα. Έχει παρατηρηθεί σε τι βαθμό δομούμε Εμείς με ασυνήθιστο τρόπο. Ακριβώς τώρα όμως οφείλει κανείς να εντυπωσιάσει ακόμη πιο πολύ με το ασυνήθιστο. Δείτε το αυτό σαν ένα μέσο για επιτυχία. Οι άνθρωποι έχουν μπει σε μια στενωπό. Δεν πρέπει να ακολουθεί κανείς τις προκαταλήψεις τους. Αυτές πρέπει να δαμαστούν από μια απροσδόκητη θέση μάχης.»
Η κοινοτοπία λοιπόν και η προκατάληψη στη σκέψη οδηγούν μόνο σε εγκλωβισμό και αποκλείουν την πρόοδο και την επιτυχία. Η Διδασκαλία είναι ακριβώς το είδος της σκέψης που βρίσκεται στον αντίποδα αυτών των δύο θανάσιμων παραγόντων, της κοινοτοπίας και της προκατάληψης. Γι΄αυτό οδηγεί με τον πλέον ασφαλή τρόπο στην απελευθέρωση και την επιτυχία.
Η Άγκνι Γιόγκα είναι η τέχνη του σκέπτεσθαι. Η τέχνη του σκέπτεσθαι είναι η τέχνη του ζην.
Οι άνθρωποι δεν θέλουν να πιστέψουν την επίδραση της σκέψης πάνω στα στοιχεία, τα οποία μπορεί είτε να τα τιθασσεύσει είτε να τα μετατρέψει σε χαοτικές δυνάμεις καταστροφής. Πώς να πείσει κανείς τους ανθρώπους ότι όλα τα φυσικά φαινόμενα και οι καταστάσεις υπόκεινται στα ρεύματα της ανθρώπινης σκέψης; Πώς να τους πείσει κανείς ότι οι σεισμοί, οι λιμοί, οι κλιματολογικές συνθήκες ενός πλανήτη εξαρτώνται από τη ροπή της σκέψης τους; Εντούτοις, η Διδασκαλία επισημαίνει με έμφαση τη σπουδαιότητα της σκέψης σε κάθε σελίδα της. Ας την ακούσουμε.
"Απ΄όλες τις δημιουργικές ενέργειες, η σκέψη παραμένει υπέρτατη..."
"... Έτσι, η σκέψη είναι ο συνδετικός κρίκος με τα στοιχεία."
"Όταν μιλάμε για την ανάγκη ενδυνάμωσης της συσκευής της σκέψης, προειδοποιούμε ενάντια στην αχαλίνωτη επίθεση των στοιχειακών δυνάμεων.
Ορισμένες περίοδοι της πλανητικής ύπαρξης υπόκεινται σε επιθέσεις των στοιχείων. Η μόνη αντίσταση σ΄αυτά είναι ένας επίμονος αγώνας των ανθρώπων προς μια ανανέωση της ζωής. Αυτός ο εμποτισμός της σκέψης θα επιτρέψει τη συγκέντρωση στη Διδασκαλία και, σαν σπαθί που χτυπά, θα σχίσει τα σύννεφα του ασύλληπτου χάους. Η σκέψη μπορεί να προστατέψει ενάντια στις στοιχειακές δυνάμεις, διαφορετικά, η ισορροπία είναι δυνατόν να διαταραχτεί τόσο πολύ, ώστε να προκληθούν κοσμικές καταστροφές. Μήπως μια χρονιά πείνας, ξηρασίας, ασθένειας, δεν είναι αποτέλεσμα μαζικού εκφυλισμού της σκέψης; Οι σκέψεις ενός ανθρώπου δεν αρκούν για να αντισταθούν στα στοιχεία. Μια νέα ροπή της συνειδητότητας δεν μπορεί ακόμη να δώσει την απαιτούμενη μορφή στη συνειδητή σκέψη. Μόνο η πλήρης κατανόηση και η υπευθυνότητα θα καταφέρουν να μεταδώσουν δύναμη στη σκέψη..."
Ακριβώς, υπευθυνότητα. Η υπευθυνότητα γεννιέται από την κατανόηση της σπουδαιότητας της σκέψης. Γιατί πραγματικά ο άνθρωπος έχει ευθύνη απέναντι στον εαυτό του, στους γύρω του, στον πλανήτη του, στον Λεπτοφϋή Κόσμο. Το ατομικό, ομαδικό και πλανητικό κάρμα είναι κατ΄εξοχήν προϊόν της ανθρώπινης σκέψης.
Πώς δυναμώνει η σκέψη; Όπως και το σώμα: με την άσκηση. Η αφιέρωση καθημερινά ενός μέρους από το χρόνο μας για βύθισμα σε σοβαρά και βαθυστόχαστα θέματα, η ενασχόληση με την επίλυση ουσιωδών προβλημάτων, φιλοσοφικών, επιστημονικών και άλλων, συνιστά εξαιρετική νοητική άσκηση. Εννοείται ότι η εντρύφηση στη Διδασκαλία της Ζωής είναι η άριστη ενδυνάμωση της σκέψης.
Εάν ένας άνθρωπος αναλώνει την εγκεφαλική του ουσία συνεχώς σε σκέψεις ασήμαντες, ανόητες, ανάξιες, τότε ο νους του γίνεται χαλαρός, νωχελικός και οκνηρός, και ως εκ τούτου παθητικός. Ένας νους οκνηρός και παθητικός είναι έρμαιο κάθε εισβολέα. Οποιαδήποτε εξωτερική σκέψη μπορεί εύκολα να παρεισφρήσει και να θρονιαστεί σ΄έναν τέτοιο νου. Οι έμμονες ιδέες και η κατοχή δεν είναι σπάνια φαινόμενα σ΄έναν αποδυναμωμένο νου. Η βλάβη είναι μεγάλη όχι μόνο για το συγκεκριμένο άτομο αλλά και για το ευρύτερο περιβάλλον.
Και πάλι από τη Διδασκαλία:
"Πιο βλαβερές απ΄όλες είναι οι λεγόμενες ακούσιες σκέψεις. Κάθε συνειδητή σκέψη είναι σε κάποιο βαθμό οργανωμένη, αλλά οι μικροί αλήτες, οι χωρίς κανένα νόημα, φράζουν τους δρόμους."
Η σκέψη είναι μια εκδήλωση νοημοσύνης, και ως τέτοια ενυπάρχει σε καθετί υπαρκτό, ακόμη και σε μια πέτρα: «Το ανθρώπινο πλάσμα διαπράττει ένα χαρακτηριστικό λάθος αποδίδοντας στον εαυτό του την αποκλειστική ικανότητα να σκέφτεται... Συλλογιστείτε πάνω στην εκδήλωση της σκέψης. Κατανοήστε την πανταχού παρουσία της και χαρείτε με το εργαστήριο της σκέψης, το οποίο, από το ορυκτό κύτταρο μέχρι το Άπειρο, συνδέει όλα τα βασίλεια...
Η φύση της σκέψης πρέπει να ερευνηθεί. Για παράδειγμα, είναι δυνατόν σκέψεις ορισμένης ποιότητας και έντασης να επηρεάσουν τη φυτική ζωή; Πώς αντιδρούν τα ζώα σε ορισμένες σκέψεις; Και, τέλος, πώς επηρεάζουν οι σκέψεις τον άνθρωπο; Πώς δρα η σκέψη ως στοιχείο σε χημικές ενώσεις; Δεν θα ήταν χρήσιμο να ελέγξουμε τη σκέψη με χαρτί ηλιοτροπίου; Δεν θα μπορούσε η σκέψη να συναγωνιστεί με τοξικό δηλητήριο ή με μουσική στη δύναμή της; Γενικά, η σκέψη πρέπει να ερευνηθεί ως ζωντανός παράγοντας της ύπαρξης..."
Πράγματι, η σκέψη είναι ο βασικός παράγοντας της συνειδητότητας, και επομένως της ύπαρξης. Τότε πόση σημασία για την ευημερία των πλασμάτων έχει η σκέψη! Η υγιής, αγνή, ποιοτική σκέψη είναι το κλειδί της ευτυχίας. Όμως το να σκέφτεται κανείς ορθά δεν είναι εύκολο: «Δεν είναι εύκολο να μάθει κανείς να σκέφτεται. Είναι δύσκολο να αναπτυχθεί η ένταση της σκέψης, κι ακόμη πιο δύσκολο να επιτευχθεί σκέψη υψηλής ποιότητας. Ένα άτομο συχνά θα επαναλαμβάνει νοερά στον εαυτό του: Θα σκέφτομαι αγνά. Η οντότητά του όμως είναι συνηθισμένη σε εγωιστική σκέψη και το αποτέλεσμα είναι ένας πολύ ανεπιθύμητος τύπος σκέψης. Δύο πουλιά που πετούν σε διαφορετικά σμήνη δεν είναι δυνατόν να ενωθούν σαν ένα. Είναι ανάγκη να ασκηθεί η σκέψη όχι νοητικά αλλά με το πυρ του πνεύματος, ώσπου να εξαφανιστεί κάθε διάσπασή της. Η σκέψη μπορεί να έχει δύναμη μόνο αν είναι ενιαία. Κάθε ρωγμή μειώνει τη δύναμή της και προκαλεί κοσμική βλάβη καθώς προκαλεί παραφωνία στο διάστημα.»
Η ποιοτική σκέψη διαθέτει αγνότητα και δύναμη λοιπόν. Τι είναι αγνότητα σκέψης; Είναι η απουσία εγωιστικότητας, της απομόνωσης δηλαδή του ατομικού καλού από το γενικό καλό. Και ποια σκέψη είναι δυνατή; Η ενιαία, εκείνη που δεν έχει ρωγμές, δυαδικότητα. Όταν τρέφει κανείς παράλληλα σκέψεις ανιδιοτέλειας και σκέψεις ιδιοτέλειας, τότε υπάρχει διχασμός σκέψης, άρα και διχασμός συνειδητότητας. Αυτή η σκέψη είναι αδύνατη και αναποτελεσματική. Η δύναμη όμως και η αποτελεσματικότητα της σκέψης εξαρτάται κι από έναν άλλο παράγοντα, την ακρίβεια και διαύγειά της. Η ασαφής, συγχυσμένη, θολή σκέψη δεν είναι πολύ άξια σκέψη. Και επειδή οι σκέψεις είναι οντότητες που κυκλοφορούν στο διάστημα, βρίσκουν αποδέκτες τους οποίους ωφελούν ή βλάπτουν, ανάλογα με την ποιότητά τους. Επομένως η ευθύνη για τις σκέψεις μας είναι μεγάλη. Εξάλλου, η σκέψη είναι ο πρώτος και μεγαλύτερος καρμικός συντελεστής, άρα ο δημιουργός του μέλλοντός μας.
«Κάθε καλή σκέψη είναι ένας ισχυρός μοχλός, για τον δέκτη όπως και για τον αποστολέα... Οι πνευματικές αποστολές δεν μπορούν να οδηγήσουν σε λάθος. Δεν έχουν μονοπάτι προς το σκοτάδι... Όπως οι πύρινες πράξεις, έχουν κι αυτές μεγάλη σημασία για την ισορροπία του διαστημικού πυρός. Η Διδασκαλία οφείλει να προειδοποιεί ότι η άτακτη σκέψη δεν μπορεί να φέρει όφελος στο περιβάλλον... Τόσες πολλές φορές χρειάζεται να επαναλαμβάνουμε για προσοχή με τις ενέργειες. Ας μην κρίνουμε σαν τους ανθρώπους που είναι απρόθυμοι να σκεφτούν σε επίπεδο υψηλότερο από το γήινο φλοιό...» «Με κάθε προσοχή καθένας πρέπει να εξοβελίσει από τη σκέψη του όλα όσα τον δένουν στο συνηθισμένο καθημερινό τρόπο ζωής. Μέσα και ευκαιρίες δεν πρέπει να αναζητούνται στην καθημερινή ρουτίνα. Έχει παρατηρηθεί σε τι βαθμό δομούμε Εμείς με ασυνήθιστο τρόπο. Ακριβώς τώρα όμως οφείλει κανείς να εντυπωσιάσει ακόμη πιο πολύ με το ασυνήθιστο. Δείτε το αυτό σαν ένα μέσο για επιτυχία. Οι άνθρωποι έχουν μπει σε μια στενωπό. Δεν πρέπει να ακολουθεί κανείς τις προκαταλήψεις τους. Αυτές πρέπει να δαμαστούν από μια απροσδόκητη θέση μάχης.»
Η κοινοτοπία λοιπόν και η προκατάληψη στη σκέψη οδηγούν μόνο σε εγκλωβισμό και αποκλείουν την πρόοδο και την επιτυχία. Η Διδασκαλία είναι ακριβώς το είδος της σκέψης που βρίσκεται στον αντίποδα αυτών των δύο θανάσιμων παραγόντων, της κοινοτοπίας και της προκατάληψης. Γι΄αυτό οδηγεί με τον πλέον ασφαλή τρόπο στην απελευθέρωση και την επιτυχία.
Η Άγκνι Γιόγκα είναι η τέχνη του σκέπτεσθαι. Η τέχνη του σκέπτεσθαι είναι η τέχνη του ζην.
AGNI YOGA HELLAS, 1/6/2010.
