"ΕΧΕΙ ΔΙΑΠΙΣΤΩΘΗ ΠΩΣ ΚΑΙ ΠΡΙΝ ΑΚΟΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ, ΥΠΗΡΧΕ ΕΠΑΦΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΙΝΔΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. Η ΕΠΑΦΗ ΑΥΤΗ ΑΡΧΙΣΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΜΠΟΡΟΥΣ ΣΤΟΝ ΙΝΔΙΚΟ ΩΚΕΑΝΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΑΧΑΙΜΕΝΙΔΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΣΤΗΚΕ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΕΛΕΥΚΙΔΕΣ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ. ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΟ ΠΩΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ, ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ, ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ ΚΑΙ ΑΦΟΣΙΩΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΑΞΙΔΕΥΑΝ ΣΠΑΝΙΑ ΣΤΙΣ ΔΥΟ ΧΩΡΕΣ. ΤΟ ΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΚΛΙΜΑ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ ΙΔΕΩΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΙΝΔΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. ΓΡΑΠΤΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΣΕ ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΙΝΔΩΝ ΣΟΦΩΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΣΕ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΜΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥΣ, ΔΕΝ ΕΛΛΕΙΨΑΝ.
Ο ΕΥΣΕΒΙΟΣ (315 π.Χ.) ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ, ΠΟΥ ΤΗΝ ΑΠΟΔΙΔΕΙ ΣΤΟΝ ΑΡΙΣΤΟΞΕΝΗ – ΤΟΝ ΠΟΛΥ ΓΝΩΣΤΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΠΕΡΙ ΑΡΜΟΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΗ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ – ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΙΝΔΟΙ ΣΟΦΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΕΠΙΣΚΕΦΤΗΚΑΝ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΜΙΛΗΣΑΝ ΜΕ ΤΟΝ ΣΩΚΡΑΤΗ. ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΕ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΙΝΔΩΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΠΕΡΙΕΧΕΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΕ ΕΝΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ ΠΟΥ ΔΙΑΣΩΘΗΚΕ ΣΤΟΝ ΔΙΟΓΕΝΗ ΛΑΕΡΤΙΟ. Η ΕΠΟΧΗ ΕΚΕΙΝΗ ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ ΚΑΙ ΣΤΗ ΔΥΣΗ, ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΣΙΑ. Ο ΚΟΣΜΟΣ ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ, ΜΟΛΟΝΟΤΙ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΑ ΟΧΙ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΚΑΛΟ ΣΗΜΑΔΙ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΟΤΙ ΤΟΣΟ ΝΩΡΙΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΣΥΝΑΝΤΗΘΗΚΑΝ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΟΥΜΑΝΙΣΜΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΙΝΔΙΚΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΣΚΗΣΑΝ ΜΙΑ ΤΟΣΟ ΕΥΝΟΪΚΗ ΕΠΙΔΡΑΣΗ Ο ΕΝΑΣ ΕΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟΝ.
Ο ΚΟΣΜΟΣ, ΣΗΜΕΡΑ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΧΤΕΣ, ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΩΝ ΔΥΟ. Ο ΑΓΑΘΟΣ ΚΑΙ Ο ΣΟΦΟΣ ΔΕΝ ΔΙΑΚΡΙΝΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟ, ΛΑΟ ΑΠΟ ΛΑΟ. ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.
ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΙΝΔΙΚΗ ΣΚΕΨΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΕΣ ΠΟΛΛΕΣ, ΟΣΕΣ ΗΤΑΝ ΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΟΤΕ ΣΥΝΘΗΚΕΣ.
ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΔΑΧΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ ΤΗΣ ΙΩΝΙΑΣ, ΠΟΥ ΥΠΗΡΞΑΝ ΟΙ ΘΕΜΕΛΙΩΤΕΣ ΕΚΕΙΝΗΣ ΠΟΥ ΟΝΟΜΑΣΤΗΚΕ ΚΑΤΟΠΙΝ «ΔΥΤΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ», ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΒΡΗ ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΡΗΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΒΕΔΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ UPANISADS. Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΩΝ ΗΓΕΤΩΝ ΤΗΣ ΕΛΕΑΤΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ, ΞΕΝΟΦΑΝΗ, ΠΑΡΜΕΝΙΔΗ, ΖΗΝΩΝΟΣ, ΜΙΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΥΛΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ, ΜΟΙΑΖΕΙ ΠΟΛΥ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΩΝ ΟΡΑΜΑΤΙΣΤΩΝ ΤΩΝ UPANISADS, «ΕΚΕΙΝΟΥ» ΠΟΥ «ΑΜΑ ΓΙΝΗ ΓΝΩΣΤΟ, ΟΛΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΓΝΩΣΤΑ».
Η ΣΩΚΡΑΤΙΚΗ ΕΙΡΩΝΙΑ ΒΡΙΣΚΕΙ ΤΗΝ ΟΜΟΙΑ ΤΗΣ ΣΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΤΗΣ KATHA UPANISAD ΠΟΥ, ΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΔΙΑΚΗΡΥΣΣΕΙ: «ΔΕΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ, ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ».
ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΤΣΙ ΣΤΗΝ ΤΥΧΗ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΗ ΟΜΟΙΕΣ ΡΗΣΕΙΣ ΕΙΠΩΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΣΟΦΟΥΣ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΕΠΟΧΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΞΗ ΠΩΣ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ. Ο ΟΡΑΜΑΤΙΣΤΗΣ ΤΩΝ UPANISADS ΔΙΔΑΣΚΕΙ: «ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ», (ATMANAM VIDDHI) KAI Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ: «ΓΝΩΘΙ ΣΕΑΥΤΟΝ». Ο ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ ΠΑΡΑΤΗΡΕΙ: «ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΥΠΟΔΗΛΩΝΕΙ ΜΙΑ ΚΑΠΟΙΑ ΦΥΛΗ, ΑΛΛΑ ΜΙΑ ΔΙΑΝΟΗΣΗ ΚΑΙ Ο ΤΙΤΛΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΜΑΛΛΟΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΜΟΙΡΑΖΟΝΤΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΜΑΣ, ΠΑΡΑ ΣΕ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΟΜΟΙΟ ΑΙΜΑ ΜΕ ΜΑΣ».
Ο SWAMI VIVEKANANDA ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΤΟ ΣΑΝΣΚΡΙΤΙΚΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ: «ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΞΕΝΟΙ, ΑΛΛΑ ΕΚΕΙΝΟΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΡΙΖΩΜΕΝΗ ΜΕΣΑ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΣΟΦΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΟΙ ΣΕΒΑΣΜΟΥ».
ΟΤΑΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΙΟ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΟΜΟΕΘΝΕΙΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΕΘΝΕΙΣ.
ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ ΓΝΩΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΙΝΔΙΚΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ. ΑΥΤΗ Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΑΠΑΝΤΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΛΟΥΡΑΛΙΣΤΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ. ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΟ, ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΛΟΥΡΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ «ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΕΣ» ΙΝΔΙΚΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ, ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΟΛΛΑΠΛΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ. ΑΛΛΑ ΚΑΘΩΣ ΕΧΟΥΝ ΥΠΟΓΡΑΜΜΙΣΕΙ ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΤΗΣ ADVAITA – VEDANTA (ΜΗ ΔΥΪΣΜΟΥ), ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ Ο ΜΕΓΑΣ ΘΕΜΕΛΙΩΤΗΣ ΗΤΑΝ Ο SHANKARA, OΛΑ ΤΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΒΛΗΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΕΣ – ΠΛΟΥΡΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ ΚΑΤΑΦΕΡΝΟΥΝ ΝΑ ΘΕΜΕΛΙΩΣΟΥΝ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΠΟΛΛΑΠΛΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΜΠΕΙΡΙΚΩΝ ΨΥΧΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ. ΟΙ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΟΝΤΑΙ ΣΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ, ΣΤΙΣ ΦΥΣΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ, ΣΤΙΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ, ΣΤΗΝ ΙΔΙΟΣΥΓΚΡΑΣΙΑ, ΣΤΟΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ Κ.Λ.Π. ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΟΠΩΣ ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΕΤΑΙ ΑΥΤΗ, ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΛΕΓΜΑ ΝΟΥΣ-ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΘΑΡΗ ΤΗΣ ΥΠΟΣΤΑΣΗ. ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΡΟΠΟ Ο ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ ΜΟΝΟ ΣΑΝ ΚΑΤΙ ΔΙΑΦΟΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΑΤΟΜΙΚΕΥΜΕΝΗ ΨΥΧΗ. ΟΛΑ ΤΟΥΤΑ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΜΕ ΤΗΝ «ΠΛΗΡΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΑΤ» ΤΟΥ «ΜΗ-ΔΥΪΚΟΥ» ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ. ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΤΟ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟ, ΤΟ ΟΛΟ ΤΑ ΜΕΡΗ ΤΟΥ, ΤΟ ΘΕΜΕΛΙΑΚΟ ΤΙΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ Ή ΤΙΣ ΕΚΦΑΝΣΕΙΣ ΤΟΥ. Η ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΠΕΙΑΝ ΜΙΑ ΔΙΔΑΧΗ ΠΟΥ ΔΙΑΤΡΕΧΕΙ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΗΣ ΙΝΔΙΚΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ. Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΦΤΑΝΕΙ ΣΤΟ ΚΟΡΥΦΩΜΑ ΤΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ADVAITA – VEDANTA (ΜΗ ΔΥΪΣΜΟ).
ΟΙ UPANISADS ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΑ – ΤΑ ΥΣΤΑΤΑ ΤΜΗΜΑΤΑ – ΤΗΣ ΒΕΔΑΣ. ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥΤΟΝ ΑΠΟΚΛΗΘΗΚΑΝ VEDA-ANTA = BΕΔΑ ΤΕΛΟΣ-ΣΚΟΠΟΣ. Η ΕΚΦΡΑΣΗ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΗΜΑΣΙΑ ΠΩΣ ΟΙ ΔΙΔΑΧΕΣ ΤΩΝ UPANISADS ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΟΥΝ ΤΟΝ ΣΤΟΧΟ ΤΗΣ ΒΕΔΑΣ. Ο ΣΑΝΣΚΡΙΤΙΚΟΣ ΟΡΟΣ «ΑΝΤΑ» ΣΗΜΑΙΝΕΙ – ΟΠΩΣ ΚΑΙ Ο ΑΓΓΛΙΚΟΣ «END» - ΤΟΣΟ ΤΟ ΤΕΡΜΑ ΟΣΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΚΟΠΟ.
ΑΙΤΙΑ ΤΩΝ ΔΕΣΜΩΝ (ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ) ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ UPANISADS, Η ΑΓΝΟΙΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΦΥΣΗΣ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ. Η ΑΓΝΟΙΑ ΤΟΥΤΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΝΙΚΗΘΗ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΒΡΑΧΜΑΝ. Η ΓΝΩΣΗ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΔΩ ΛΟΓΟΣ, ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑΥΤΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΛΟΓΙΚΗ ΣΚΕΨΗ Ή ΜΕ ΤΗΝ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΜΟΝΟ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΤΗΣ ΜΗ ΔΥΪΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ. ΤΟ ΒΡΑΧΜΑΝ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΜΟΝΟ ΣΑΝ ΤΑΥΤΙΣΤΗ ΜΕ ΑΥΤΟ, ΔΗΛΑΔΗ ΣΑΝ ΓΙΝΗ Ο ΙΔΙΟΣ ΒΡΑΧΜΑΝ.
ΤΟ ΒΡΑΧΜΑΝ, ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ADVAITA (ΜΗ-ΔΥΪΣΜΟ) ΕΙΝΑΙ ΤΟ «ΕΝΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΕΥΤΕΡΟ» (ΕΚΑΜ EVA ADVITIYAM), Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΚΟΙΝΙ ΠΟΥ ΠΑΙΡΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΠΟ ΜΑΚΡΙΑ ΓΙΑ ΦΙΔΙ Ή ΤΟ ΜΑΡΓΑΡΟ ΠΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΣΑΝ ΑΣΗΜΙ. ΟΙ ΛΕΓΟΜΕΝΕΣ ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΨΥΧΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΜΟΝΟΝ ΟΣΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΠΛΕΓΜΑΤΩΝ «ΝΟΥΣ-ΣΩΜΑ» ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ «ΜΗ ΕΑΥΤΟΙ», ΜΟΛΙΣ ΟΜΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΤΗΣ ΑΓΝΟΙΑΣ, ΠΑΨΗ Η ΣΦΑΛΕΡΗ ΤΟΥΤΗ ΔΙΑΚΡΙΣΗ, ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΝΤΙΛΗΠΤΟ ΠΩΣ Η ΨΥΧΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΗ ΑΠΟ ΤΟ ΒΡΑΧΜΑΝ. ΟΤΑΝ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΚΗΣ ΕΚΤΙΜΗΣΗΣ ΑΠΟΡΡΙΦΘΟΥΝ, Η ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΑΞΙΑ ΑΥΤΟΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ. Η ΕΚΦΡΑΣΗ «ΟΧΙ ΔΥΟ» Ή «ΜΗ ΔΥΪΣΜΟΣ» ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΡΟ «ΕΝΑ» ΓΙΑΤΙ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΡΙΘΜΗΘΗ, ΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΟΣΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΘΕΣΗ ΣΕ ΑΥΤΟΝ.
ΠΑΡΑ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ Ο «ΜΗ-ΔΥΪΣΜΟΣ» (ADVAITA) ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΑΛΛΩΣΤΕ ΔΙΔΑΧΤΗ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ ΣΑΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ. Ο ΜΗ-ΔΥΪΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ «ΙΣΜΟΣ». ΤΟ ΑΡΝΗΤΙΚΟ ΜΟΡΙΟ «ΜΗ» ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΔΥΪΚΟΤΗΤΑ, ΑΛΛΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ Σ΄ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ «ΙΣΜΟ». ΜΟΛΟΝΟΤΙ ΛΟΙΠΟΝ Η ADVAITA ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ ΟΛΑ ΤΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ, ΔΕΝ ΕΞΑΝΤΛΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΑ. ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΠΛΟΥΡΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΕΣ (WELTANSCHAUNGEN) ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΘΕΩΡΗΘΟΥΝ ΠΩΣ ΑΝΤΙΤΙΘΕΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ADVAITA , Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ Η ADVAITA ΔΕΝ ΑΝΤΙΤΙΘΕΤΑΙ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΣΤΙΚΗ ΑΠΟΨΗ.
ΕΚΕΙΝΟ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΠΟΒΛΕΠΕΙ Η ADVAITA ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΔΕΙΞΗ ΠΩΣ ΟΙ ΑΝΤΙΘΕΤΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΠΟΥ ΛΕΓΟΝΤΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΕΧΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΧΡΗΣΙΜΕΣ, ΜΟΝΟ ΓΙΑΤΙ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΕ «ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΕΚΕΙΘΕ». ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΛΗΡΗΣ Ή «Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ» (PURNANUBHAVA). Ο ΥΠΕΡΤΑΤΟΣ ΣΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ADVAITA ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΡΟΤΡΕΨΗ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΝΑ ΜΗΝ ΗΣΥΧΑΣΗ, ΑΝ ΔΕΝ ΑΠΟΚΤΗΣΗ Ή ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝ ΔΕΝ ΖΗΣΗ, ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ.
H ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΒΡΑΧΜΑΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΕ ΤΡΙΑ ΣΤΑΔΙΑ: SRAVANA, MANANA KAI NIDIDHYASANA. ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΥΝΙΣΤΑΤΑΙ ΣΤΗΝ ΜΕΛΕΤΗ ΤΩΝ UPANISADS ΜΕ ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ. ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΑΠΑΙΤΕΙ ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΗ ΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΣΕ Ο,ΤΙ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΟΙ UPANISADS, ΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΠΟΥ ΑΠΟΚΤΙΕΤΑΙ ΜΕ ΑΚΟΥΡΑΣΤΗ ΣΚΕΧΗ ΚΑΙ ΜΕ ΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ. ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΠΟΥ ΣΥΝΙΣΤΑΤΑΙ ΣΕ ΑΔΙΑΚΟΠΗ ΑΥΤΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ, ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΓΝΩΣΗ. ΟΙ UPANISADS ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΕΙΔΗ ΑΥΤΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ, ΓΝΩΣΤΑ ΣΑΝ VIDYA. ΟΛΩΝ ΑΥΤΩΝ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΟΔΗΓΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΜΑΘΗΤΕΥΟΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΜΗ-ΔΥΪΚΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ.
ΓΕΝΙΚΑ, ΟΙ UPANISADS ΘΕΩΡΟΥΝ ΠΩΣ Ο «ΕΡΑΣΤΗΣ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ» ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΥΨΗΛΗ ΗΘΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ. ΕΠΕΙΔΗ ΟΜΩΣ Η ΗΘΙΚΗ ΖΩΗ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΣΑΝ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ ΤΟΥ ΒΡΑΧΜΑΝ – ΑΤΜΑΝ, ΟΙ UPANISADS ΔΕΝ ΕΠΕΚΤΕΙΝΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΔΙΑΤΥΠΩΣΗ ΗΘΙΚΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ. ΜΟΛΑΤΑΥΤΑ ΠΟΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΣΤΙΣ UPANISAD ΠΟΥ ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΜΙΑΣ ΗΘΙΚΗΣ ΖΩΗΣ, ΟΠΩΣ ΕΚΕΙΝΑ ΤΗΣ TAITTYRIYA UPANISAD ΠΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΥΝ ΟΔΗΓΙΕΣ ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΙΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ. ΣΤΗΝ BRHANDARANYAKA UPANISAD ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗΣ ΗΘΙΚΗΣ ΔΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗ ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΗΧΟΥ ΝΤΑ-ΝΤΑ-ΝΤΑ ΤΟΥ ΚΕΡΑΥΝΟΥ. ΤΑ ΤΡΙΑ «ΝΤΑ» ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΤΡΕΙΣ ΕΠΙΤΑΓΕΣ: DAMYATA, DATTA KAI DAYADHVAM ΠΟΥ ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ: «ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΣΕ ΤΟΝ ΑΥΤΟΕΛΕΓΧΟ», «ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΓΕΝΝΑΙΟΔΩΡΟΣ» ΚΑΙ «ΕΧΕ ΣΥΜΠΟΝΟΙΑ». ΒΑΣΙΚΑ ΕΧΟΜΕ ΕΔΩ ΤΗΝ ΔΙΔΑΧΗ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΚΑΛΑ ΟΣΟΙ ΕΧΟΥΝ ΜΕΛΕΤΗΣΕΙ ΤΗΝ ΣΩΚΡΑΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ, ΔΗΛΑΔΗ ΠΩΣ Η ΓΝΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΡΕΤΗ.
ΕΝΑ ΟΥΠΑΝΙΣΑΔΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΔΙΔΑΣΚΕΙ: «ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ, ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΗΡΕΜΟΣ, ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΝ ΝΟΥ ΤΟΥ… ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΕ ΤΗ ΓΝΩΣΗ». Ο SHANKARA, Π.Χ. ΣΥΓΚΑΤΑΛΕΓΕΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΗ ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΣΠΟΥΔΑΣΗ ΤΗΝ VEDANTA , ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΘΗ, ΤΗΝ ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΑΝΑΤΑΣΗ ΤΟΥ ΝΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΤΩΝ ΘΕΜΕΛΙΑΚΩΝ ΑΡΕΤΩΝ. ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ, ΑΛΛΑ Ο ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΚΑΙ Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ. ΑΝ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΝΟΣ, Η ΘΕΑΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ.
…ΟΙ UPANISADS ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ ΤΟ ΒΡΑΧΜΑΝ – ΑΤΜΑΝ ΜΕ ΔΥΟ ΤΡΟΠΟΥΣ: Α) ΣΑΝ ΤΟ ΚΑΘΟΛΙΚΟ ΘΕΜΕΛΙΟ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΚΑΙ Β) ΣΑΝ ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΜΙΑ ΕΚΦΑΝΣΗ.
Ο ΠΡΩΤΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΗΝ «ΚΟΣΜΙΚΗ» (SAPRAPANCA) ΚΑΙ Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΤΗΝ «ΑΚΟΣΜΙΚΗ»(NISPRAPANCA) ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟΛΥΤΟΥ. ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΗ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΣΗΜΑΣΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΩΝ ΑΡΝΗΤΙΚΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑ «ΔΙΑΒΑΣΗ» ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΑΝΤΙΛΗΦΘΗ ΣΕ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ ΜΕ ΑΛΛΑ ΚΕΙΜΕΝΑ, ΘΕΤΙΚΑ ΤΟΥΤΑ, ΣΑΝ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΑ Π.Χ. ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΒΡΑΧΜΑΝ ΣΑΝ «ΥΠΑΡΞΗ» (SAT) ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ (CΗIT) ΚΑΙ ΣΑΝ ΜΑΚΑΡΙΟΤΗΤΑ (ANANDA). ΟΙ ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ ΑΥΤΕΣ, ΒΕΒΑΙΑ, ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΘΟΥΝ ΕΔΩ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΣΑΝ ΝΑ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΟΥΝ, ΟΠΩΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙ, ΤΙΣ ΥΨΗΛΟΤΕΡΕΣ ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ ΤΟΥ ΝΟΥ, ΣΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΜΠΟΡΕΣΕ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΝΑ ΦΤΑΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΟΔΗΛΩΣΗ ΤΗ ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΥΠΕΡΤΑΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ.
ΟΠΩΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΥΟ ΤΟΠΟΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΤΟΥ ΒΡΑΧΜΑΝ, ΕΤΣΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΥΟ ΑΠΟΨΕΙΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΘΕΩΡΗΘΗ Ο ΚΟΣΜΟΣ: (Α) ΟΤΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΒΡΑΧΜΑΝ ΚΑΙ (Β) ΟΤΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΚΦΑΝΣΗ (ΕΜΦΑΝΙΣΗ) ΤΟΥ ΒΡΑΧΜΑΝ. ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΑΥΤΕΣ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΥΝΗΘΩΣ ΣΑΝ (Α) ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗΣ Η ΠΡΩΤΗ (PARINAMAVADA), KAI (B) ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ (VIVARTAVADA) Η ΔΕΥΤΕΡΗ. ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΗ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑ, ΕΙΤΕ ΔΗΛΑΔΗ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΝΑΙ ΜΙΑ ΑΝΑΔΙΠΛΩΣΗ ΕΙΤΕ ΜΙΑ ΕΚΦΑΝΣΗ, ΤΟ ΘΕΜΕΛΙΟ ΤΟΥ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ UPANISADS , ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΒΡΑΧΜΑΝ. Η ΠΗΓΗ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑ ΤΗΣ ΥΛΗΣ, ΑΛΛΑ ΤΟ ΥΠΕΡΤΑΤΟ ΠΝΕΥΜΑ.
ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΣΥΜΦΩΝΟΥΝ, ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΤΟ ΒΡΑΧΜΑΝ ΔΕΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟ ΑΛΛΟ ΥΛΙΚΟ, ΑΛΛΑ ΠΩΣ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΕΙΝΑΙ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΙΑΣ ΟΨΗΣ ΤΟΥ ΒΡΑΧΜΑΝ. ΤΟ ΒΡΑΧΜΑΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΕΓΚΟΣΜΙΟ ΟΣΟ ΚΑΙ ΥΠΕΡΒΑΤΙΚΟ. ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΛΑΘΕΥΗ ΚΑΝΕΙΣ, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΘΕΩΡΗΣΗ ΣΑΝ «TAJJALAN». Η ΕΚΦΡΑΣΗ TAJ-JALAN ΕΡΜΗΝΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΑΝΚΑΡΑ ΟΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ «ΕΚΕΙΝΟ» (TAT) ΠΟΥ ΕΔΩΣΕ ΑΦΟΡΜΗ ΣΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ (JA) ΚΟΣΜΟΥ, ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΜΠΕΡΙΕΧΕΙ (LI) ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΤΗΡΙΖΕΙ (AN). ΑΠΟ ΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΦΑΝΕΡΟ ΠΩΣ ΤΟ ΒΡΑΧΜΑΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΕΚΕΙΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΜΩΜΕΝΟ ΤΟΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΜΕ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΤΟ ΦΤΙΑΧΝΕΙ. ΤΟ ΒΡΑΧΜΑΝ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ Η ΥΛΙΚΗ ΟΣΟ ΚΑΙ Η ΓΕΝΕΣΙΟΥΡΓΟΣ ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.
ΠΑΡΑ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ Ο ΠΟΛΥΜΟΡΦΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΞΕΠΗΔΗΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΝΑ ΕΣΩΤΕΡΟ ΕΑΥΤΟ (ANTARATMAN), Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΔΕΝ ΕΠΗΡΕΑΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΕΛΑΤΤΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ. Η KATHA UPANISAD ΛΕΕΙ «ΟΠΩΣ Ο ΗΛΙΟΣ, ΤΟ ΜΑΤΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΔΕΝ ΛΕΡΩΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΕΞΩΤΕΡΙΚΑ ΕΛΑΤΤΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΜΑΤΙΩΝ, ΕΤΣΙ ΚΑΙ Ο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ, ΔΕΝ ΛΕΡΩΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΘΛΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ».
ΑΠΟ ΤΗΝ «ΑΚΟΣΜΙΚΗ» ΑΠΟΨΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΗΘΙΝΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ. Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ. ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΑΠΟΨΗ, ΦΥΣΙΚΑ, ΦΕΡΝΕΙ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ MAYA, ΕΚΕΙΝΗ ΔΗΛΑΔΗ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΟΦΕΙΛΟΝΤΑΙ ΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΚΑΤΗΓΟΡΗΤΟΥ ΑΠΟΛΥΤΟΥ.
… Η ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΣΟΦΙΑ, ΛΟΙΠΟΝ, ΕΙΝΑΙ Η ΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ. Η ΓΝΩΣΗ ΤΟΥΤΗ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΓΧΕΕΤΑΙ ΜΕ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΛΕΓΟΜΕ ΣΥΝΗΘΩΣ ΓΝΩΣΗ. ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΤΟΥΤΗ, ΘΑ ΗΤΑΝ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΛΕΧΘΗ ΠΩΣ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΗ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΓΝΩΣΗΣ. ΠΩΣ ΤΟΤΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΕΑΥΤΟ-ΓΝΩΣΙΑ. Ο ΠΙΟ ΔΙΑΚΕΚΡΙΜΕΝΟΣ ΣΟΦΟΣ ΣΤΗ BRAHNDARANYAKA UPANISAD, O YAJNAVALKYA, ΔΙΔΑΣΚΕΙ (ΕΤΣΙ) ΤΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΟΡΟΥ «ΓΝΩΣΗ» ΣΕ ΑΝΑΦΟΡΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ: «ΟΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΥΪΣΜΟΣ, ΣΑΝ ΝΑ ΥΠΗΡΧΕ, Ο ΕΝΑΣ ΒΛΕΠΕΙ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ, Ο ΕΝΑΣ ΟΣΦΡΑΙΝΕΤΑΙ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ, Ο ΕΝΑΣ ΣΚΕΠΤΕΤΑΙ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ, Ο ΕΝΑΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ. ΟΠΟΥ ΟΜΩΣ ΟΛΑ ΕΧΟΥΝ ΓΙΝΕΙ Ο ΕΑΥΤΟΣ (ΜΑΣ), ΕΚΕΙ, ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΟΣΦΡΑΝΘΗ ΠΟΙΟΝ; ΠΟΙΣ ΘΑ ΙΔΗ ΠΟΙΟΝ, ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΙΛΗΣΗ ΣΕ ΠΟΙΟΝ, ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΣΚΕΦΘΗ ΠΟΙΟΝ, ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΗ ΠΟΙΟΝ;».
ΤΟΥΤΗ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ. Ο ΕΑΥΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΓΝΩΣΗΣ, ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΗ Η ΓΝΩΣΗ ΤΟΥ, ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΒΑΣΗ ΚΑΘΕ ΓΝΩΣΗΣ, ΕΙΝΑΙ Η ΙΔΙΑ Η ΓΝΩΣΗ. Η KENA UPANISAD ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΤΟΥΤΟ ΟΤΑΝ ΛΕΗ ΠΩΣ : «ΕΚΕΙ (ΔΗΛΑΔΗ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ), ΤΟ ΜΑΤΙ ΔΕΝ ΦΤΑΝΗ, ΟΥΤΕ Ο ΛΟΓΟΣ, ΟΥΤΕ Ο ΝΟΥΣ ΚΑΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΑΠΟ ΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΚΑΙ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΨΗΛΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ».
Η ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΟΙ ΟΥΠΑΝΙΣΑΔΙΚΟΙ ΣΟΦΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΤΑ ΔΥΟ ΤΟΥΤΑ, ΤΟ ΑΤΜΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΒΡΑΧΜΑΝ, ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΥΤΟ. Η ΔΙΔΑΧΗ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΩΝ UPANISADS ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΚΕΨΗ. ΟΙ ΔΥΟ ΟΡΟΙ: ΒΡΑΧΜΑΝ ΚΑΙ ΑΤΜΑΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΣΑΝ ΣΥΝΩΝΥΜΑ ΣΤΙΣ UPANISADS ΚΑΙ ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΞΩ (ΑΠΟ ΕΜΑΣ) ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ (ΜΑΣ).
ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΗΓΗ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΗ-ΔΥΪΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΑΝΑΚΑΛΥΨΑΝΕ ΠΩΣ ΑΥΤΗ Η ΜΗ-ΔΥΪΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΗ ΠΟΥ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΣΑΝ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟ ΣΥΜΠΑΝ ΚΑΙ ΣΑΝ ΠΛΗΘΟΣ ΑΠΟ ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΨΥΧΕΣ.
…ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ Ή Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΙΑ, ΕΙΤΕ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΘΕΜΕΛΙΟΥ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ, ΕΙΤΕ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΦΥΣΗΣ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ. Η ΜΕΘΟΔΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΛΙ Η ΙΔΙΑ: ΠΡΕΠΕΙ (ΔΗΛΑΔΗ) ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΙΟ «ΧΟΝΔΡΟΕΙΔΕΙΣ» ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΠΙΟ «ΛΕΠΤΟΦΫΕΙΣ». ΟΙ UPANISADS ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΕΣ ΜΕ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΑΥΤΗ ΤΗ ΜΕΘΟΔΟ ΚΑΙ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΚΑΘΑΡΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΜΗ-ΔΥΪΚΟΤΗΤΑΣ. ΣΤΗΝ ΑΠΟΛΑΥΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟΛΥΤΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΕΚΕΙΝΟΝ ΠΟΥ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ. ΣΤΟ ΑΠΕΙΡΟ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΑΙΡΕΣΗ.
Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΙΝΤΡΑ – ΒΙΡΟΚΑΝΑ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΗΝ CHANDOGYA UPANISAD, ΦΩΤΙΖΕΙ ΩΡΑΙΑ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΠΩΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΚΑΙ ΕΠΙΜΟΝΗ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΗ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ. Ο ΕΑΥΤΟΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΓΧΕΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΣΩΜΑ – ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ Η ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΤΟΥ – ΟΥΤΕ ΜΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΒΑΘΜΙΔΕΣ ΤΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ, ΟΣΟ ΚΑΝΕΙΣ ΤΑΥΤΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΣΩΜΑ, ΤΟΣΟ ΧΤΥΠΙΕΤΑΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΠΟΛΑΣΥΣΗ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΠΟΝΟ. ΟΤΑΝ ΚΑΝΕΙΣ ΑΠΑΛΛAΓΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΑΘΕΜΕΝΗ ΤΟΥΤΗ ΤΑΥΤΙΣΗ ΔΕΝ ΝΙΩΘΗ ΠΙΑ ΟΥΤΕ ΑΠΟΛΑΥΣΗ ΟΥΤΕ ΠΟΝΟ. ΟΤΑΝ ΑΠΟΚΤΗΘΗ Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΓΝΩΣΗ, Ο ΕΑΥΤΟΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΕΙ ΤΗΝ ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΣΑΝ ΜΑΚΑΡΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΗ.
…Η ΑΤΟΜΙΚΗ ΨΥΧΗ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ JIVA. Η ΛΕΞΗ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΡΙΖΑ JIV ΠΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ «ΝΑ ΖΗ ΚΑΝΕΙΣ». ΣΥΜΦΩΝΑ ΤΟΣΟ ΜΕ ΤΗΝ «ΚΟΣΜΙΚΗ» ΟΣΟ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ «ΑΚΟΣΜΙΚΗ» ΑΠΟΨΗ, Η ΨΥΧΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΗ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΡΑΧΜΑΝ. ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΤΗΣ ΠΕΡΙΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΕ ΣΥΝΑΦΕΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ ΤΗΣ ΑΠΟ ΣΩΜΑ ΣΕ ΣΩΜΑ ΤΗΝ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ, ΣΑΝ ΝΑ ΗΤΑΝ. ΟΤΑΝ ΟΜΩΣ ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ ΑΥΤΟΝ, ΓΙΝΕΤΑΙ ΦΑΝΕΡΟ ΠΩΣ Η ΨΥΧΗ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΑ ΜΕ ΤΟ ΜΗ-ΔΥΪΚΟ ΠΝΕΥΜΑ. Η ΨΥΧΗ, ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ UPANISADS, ΔΕΝ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΣΩΜΑ, ΟΥΤΕ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΜΕ ΑΥΤΟ. «Ο ΣΟΦΟΣ (ΔΗΛΑΔΗ Η ΨΥΧΗ) ΔΕΝ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΟΥΤΕ ΠΕΘΑΙΝΕΙ. ΑΥΤΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΡΘΕΙ ΑΠΟ ΠΟΥΘΕΝΑ ΟΥΤΕ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ. ΑΓΕΝΝΗΤΟΣ, ΑΜΕΤΑΒΛΗΤΟΣ, ΑΙΩΝΙΟΣ, ΑΡΧΕΤΥΠΟΣ, ΔΕΝ ΣΚΟΤΩΝΕΤΑΙ ΟΤΑΝ ΤΟ ΣΩΜΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙ».
ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ, ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ Η ΘΑΝΗ ΤΟΥ ΦΥΣΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ. Η ΨΥΧΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΕΙ ΑΠΟ ΖΩΗ ΣΕ ΖΩΗ ΚΑΙ Η ΑΙΤΙΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΝΟΙΑ. ΟΡΓΑΝΟ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ «ΛΕΠΤΟ» ΣΩΜΑ. Η ΠΡΩΤΗ ΑΠΕΡΙΦΡΑΣΤΗ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗΣ ΑΠΑΝΤΑ ΣΤΗ BRHANDARANYAKA UPANISAD. ΤΟ ΕΙΔΟΣ ΚΑΙ Η ΜΟΡΦΗ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΡΗ Η ΨΥΧΗ, ΘΑ ΕΞΑΡΤΗΘΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΚΑRMA.
ΠΡΟΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΔΙΔΑΧΗΣ ΤΟΥ KARMA ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΗ ΒΕΔΙΚΗ ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ «RTA», ΠΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΠΡΟΚΑΘΟΡΙΣΜΕΝΗ ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΗΘΙΚΗ ΤΑΞΗ. ΤΟ KARMA ΣΑΝ ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΗΘΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΝΟΜΟ ΤΗΣ ΑΙΤΙΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΦΥΣΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ. ΕΚΕΙΝΟ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΟ ΣΗΜΕΙΩΣΕΩΣ ΕΔΩ, ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΔΙΔΑΧΗ ΤΩΝ UPANISADS ΔΕΧΕΤΑΙ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΠΑΛΛΑΓΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΡΜΙΚΟ ΚΥΚΛΟ.
Η MOKSHA Ή ΛΥΤΡΩΣΗ ΣΥΝΙΣΤΑΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΞΑΝΑΓΕΝΝΗΘΗ. ΟΤΑΝ ΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΟ ΓΝΩΡΙΣΗ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΝ «ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΑΥΤΟΣ», ΜΕ ΠΟΙΑ ΕΠΙΘΥΜΙΑ; ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΑΓΑΠΗ ΘΑ ΘΕΛΗ ΝΑ ΠΡΟΣΚΟΛΛΑΤΑΙ ΣΤΟ ΣΩΜΑ; ΟΤΑΝ Η ΑΓΝΟΙΑ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΑΙΤΙΑ ΤΩΝ ΔΕΣΜΩΝ, ΔΙΑΛΥΘΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΑΜΨΗ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ, Η ΨΥΧΗ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΤΗΝ ΜΗ-ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΡΑΧΜΑΝ, ΚΑΙ ΤΟΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΛΥΤΡΩΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΗ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΗ ΤΗΝ ΘΑΝΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ. Η MOKSHA (ΛΥΤΡΩΣΗ) ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΔΕΣΜΑ, Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ, ΑΛΛΑ ΠΡΟΠΑΝΤΩΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΗ ΜΑΚΑΡΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΔΙΑΤΑΡΑΚΤΗ ΕΙΡΗΝΗ”.
T.M.P. MAHADEVAN
ΟΜΟΤΙΜΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΤΟΥ MADRAS, ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ ADI SHANKARA
