ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ
Το πρώτο μυθολογικό θέμα που εξετάσαμε έπειτα από τον καθορισμό αυτού του προγράμματος ήταν ο μύθος του Προμηθέα. Είναι ίσως ο ιερότερος και πιο μυστηριακός μύθος με προέλευση την Ινδία και κατάλληλα εξελληνισμένος. Τις πρώτες νύξεις του εσωτερικού του νοήματος έδωσε ο Αισχύλος, κατά παράβαση των όρκων σιωπής των Μυημένων, με τις γνωστές συνέπειες.
Τώρα, εφόσον το θέμα αυτό δεν ήταν της τελευταίας εβδομάδας, ελάχιστα μπορούμε να πούμε σχετικά. Το περιεχόμενό του αναφέρεται, όχι βέβαια στην ανόητη και επιπόλαιη ερμηνεία ότι ο Προμηθέας έφερε στην ανθρωπότητα το δώρο της φυσικής φωτιάς, αλλά στη δωρεά του πνευματικού πυρός, το οποίο -εν δυνάμει- έκρυβε την υπόσχεση της θεοποίησης των θνητών, και το οποίο δημιούργησε πολιτισμό και ανάπτυξη.
Ο Προμηθέας είναι το αιώνιο σύμβολο του Φωτοδότη, του Σωτήρα, του Φιλάνθρωπου Ανώτερου Όντος, που θυσιάζεται εξαιτίας της συμπόνιας και της αγάπης Του προς την -κατά το πλείστον, αγνώμονα- ανθρωπότητα. Είναι πρωτίστως γενετικό όνομα, δηλαδή αναφέρεται στις στρατιές των Ευεργετών και Φυλάκων της ανθρωπότητας, και δευτερευόντως στις μεμονωμένες Προσωπικότητες των διαφόρων πνευματικών Ηγετών του κόσμου μας.
Το μαρτύριό του έχει να κάνει με την πρόσδεση της Πνευματικής Υπόστασης στο βράχο της υλιστικότητας από τον ολύμπιο Τύραννο Δία, που εδώ συμβολίζει τα χειρότερα γνωρίσματα του άδικου και σκληρόψυχου ανθρώπου. Συμβολίζει δηλαδή την ελαττωματική και κακή ανθρώπινη προσωπικότητα. Το «φάγωμα του συκωτιού» από το όρνεο κάθε «ημέρα» και η ανάπλασή του κάθε «νύχτα» αναφέρεται φυσικά στις ενσαρκώσεις (την ημέρα-εκδήλωση στο φυσικό πεδίο) και τις αποσύρσεις (τη νύχτα-μετάβαση στο αόρατο πεδίο). Η τελική του λύτρωση θα έρθει από τον Ηρακλή -το προχωρημένο πνευματικά ανθρώπινο ον που επιτελεί τους άθλους του χάριν του κοινού καλού.
Φυσικά, κάθε πρόσωπο, όνομα, πράξη, τοπωνύμιο έχει την ιδιαίτερη σημασία του στο μύθο αυτό, όπως και σε κάθε μύθο, αλλά δεν είναι δυνατόν να δοθούν λεπτομέρειες σε τούτο το χώρο.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ
Το δεύτερο σύμβολο που επιλέξαμε είναι μια από τις πιο αγαπητές θεές του ελληνικού Πάνθεου -η θεά Αφροδίτη.
Ίσως ένας ολόκληρος τόμος δεν θα επαρκούσε για την ανάγνωση αυτού του συμβόλου. Γι΄αυτό, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να καταπιαστούμε με κάποια ουσιώδη στοιχεία που συγκροτούν τον σχετικό μύθο.
Στην πρώτη μας παρουσίαση ασχοληθήκαμε με τα εξής:
1.Την καταγωγή της θεότητας αυτής
2.Τη φύση της
3.Το όνομά της
4.Τη σχέση της με:
α)το Νερό-Θάλασσα
β)τον Έρωτα
γ)τον Κύκνο ή Χήνα
δ)το Αυγό
ε)τις Τρεις Ώρες.
1. Ο μύθος λέει ότι η θεά γεννήθηκε από το ακρωτηριασμένο γεννητικό μόριο του Ουρανού, το οποίο θέρισε το δρεπάνι του Κρόνου. Το μόριο έπεσε στη θάλασσα, δημιούργησε έναν λευκό αφρό γύρω του, και μέσα από εκεί αναδύθηκε η Καλλίστη των Θεαινών.
Ουρανός: Ο Ανώτερος Κόσμος-Πνευματικός Κόσμος. Η χωροχρονική Απειροσύνη
Κρόνος: Χρόνος, Χρονικότητα-Θάνατος.
Ακρωτηριασμός γεννητικών οργάνων Ουρανού: Χρονικές τομές. Οι δημιουργικές ουράνιες δυνάμεις (ουράνιο σπέρμα) από τα Ανώτερα Πεδία πέφτουν στη θάλασσα.
Θάλασσα-Νερό: α) «Νερά» του Διαστήματος: Πρωταρχική, Αρχέγονη Ύλη.
β) Αστρικό Φως. Ακάσα (Ανώτερος Αιθέρας).
γ) Επιθυμητικά -Συγκινησιακά «ύδατα» (ρευστότητα, ευμεταβλητότητα).
δ) Επαναγεννητικός Κύκλος (Νερό-ατμός).
Μ : σύμβολο Νερού (κίνηση, κυματισμός), (Μα, Μη): Γράμμα Μ
Ma-ter / Μη-τηρ / Μητέρα /Μήτρα
Ma-teria (Ύλη)
Ma-re (θάλασσα): Maria (ή Μαία ή Μάγια).
Έχοντας ουράνια καταγωγή η Δημιουργική Δύναμη (ουράνιο σπέρμα) πέφτει στα κατώτερα πεδία ύπαρξης, αναδυόμενη από τα υλικά και επιθυμητικά «νερά»: έρχεται σε υλική εκδήλωση.
2. Ως προς τη φύση της, είναι ασφαλώς μια κατεξοχήν εκπρόσωπος της Θηλυκής Αρχής -μια από τις όψεις της.
Είναι, μεταξύ άλλων:
α) Η Αρχετυπική Φύση
β) Η ορατή, εκδηλωμένη Φύση
γ) Ο εκδηλωμένος Κόσμος
δ) Το άστρο Αφροδίτη -Εωσφόρος (Lucifer) -Έσπερος
ε) Η Γυναίκα. Η Μήτρα. Το Ωάριο.
Η ομορφιά είναι η βασική ποιότητα αυτών των εκδηλώσεων.
Γραφικά σύμβολα της Αφροδίτης:
α) ο κύκλος που στο κέντρο του έχει μιά τελεία, β) ο κύκλος που έχει στο εσωτερικό του, χαραγμένη την κάθετη διάμετρό του, γ) ο κύκλος που έχει στο εσωτερικό του σαν σταυρό τις δύο κάθετες διαμέτρους του και τέλος, δ) ο κύκλος που έξω από αυτόν και στο κάτω μέρος ακουμπάει ένας μικρός σταυρός.
Τα τρία πρώτα απεικονίζουν τα τρία στάδια της διαδικασίας της εκδήλωσης (1ος, 2ος, 3ος Λόγος).
α): Πνεύμα και Ύλη = ένα. Αδιαχώριστα.
β): Η πρωταρχική ύλη, αιώνια και συνυπάρχοντα με το Διάστημα - χωρίς αρχή και τέλος. Η Ουάνια Παρθένος-Μητέρα. Η Κοσμική Μήτρα.
γ): Η Εκδήλωση, ο εκδηλωμένος Κόσμος (Βράχμας, Φάνης).
Το δ): συμβολίζει την υπέρβαση της σεξουαλικότητας. (Αντίθετα το ίδιο σύμβολο αλλά με το σταυρό προς τα επάνω, είναι σύμβολο της Γης, δηλώνει την κυριαρχία της σεξουαλικότητας).
Σε σχέση με τις ανθρώπινες φυλές, η Αφροδίτη σημειώνεται ακόμη με τα εξής σύμβολα:
Το σύμβολο β): Θηλυκή Φύση
Ο κύκλος αλλά με το γράμμα Τ στο εσωτερικό του : Ανδρόγυνη Φύση
Το γράμμα Τ με έναν μικρό κύκλο επάνω του : Πτώση στη γέννηση
Ο καγκελωτός σταυρός : Σεξουαλική γεννητική ενέργεια.
3. Το όνομα της θεάς, εκτός από την έννοια του αφρού (:δίνες, περιδίνηση, αναμόχλευση, επίσης σχηματισμοί στην επιφάνεια-ορατότητα, εκδήλωση) και της ανάδυσης, υποκρύπτει μια σανσκριτική ρίζα:
Α(-φρο-)δίτη - Aditi.
Aditi (ή Mulaprakriti): Πρωταρχική, διαστημική Ύλη. «Παρθένος», «Νερά της Αβύσσου», «Χάος» και μετά Αιθέρας (όπου, φυσικά, η ουσία δεν είναι υδάτινη αλλά πύρινη δηλαδή φωτεινή).
4. Για τη σχέση της με το Νερό ή Θάλασσα: Το νερό, είτε με την καθαρά φυσική του έννοια, είτε με την συμβολική, αποτελεί απαραίτητο στοιχείο κάθε εκδήλωσης ή γέννησης (νερό στο φυσικό περιβάλλον, νερά της κύησης, αλλά και «νερά» της επιθυμίας -χωρίς επιθυμία τίποτε δεν μπορεί να έρθει σε ύπαρξη).
Οι σημασίες όμως του συμβόλου είναι πολλές, μερικές από τις οποίες θίξαμε πιο πάνω.
5. Οι συσχετισμοί της Αφροδίτης με το Πουλί, το Αυγό και τον Έρωτα έχουν άμεση αλληλεξάρτηση και συνάφεια. Ο Έρως-Φάνης γεννιέται από ένα Αυγό (όπως και ο ινδικός Βράχμας). Το πουλί είναι ωοτόκο, αλλά και γεννιέται από Αυγό. Κατά την ορφική μυθολογική εκδοχή, «εν αρχή ην η Νυξ». Η Νύχτα των Ορφικών είναι ένα μαύρο Πουλί (: η προκοσμική κατάσταση, το Άγνωστο, το Αόρατο, το Ακατανόητο).
Γεννάει ένα Αυγό, από το οποίο εκκολάπτεται ο Έρως ή Φάνης (: Αυτός που φανερώνει τα πράγματα, η Εκδήλωση του Κόσμου). Ο Έρως-Φάνης είναι ο αχώριστος συνοδός της Αφροδίτης (ή «γιος» της, δικό της παράγωγο).
Το Πουλί που συνδέεται με την Αφροδίτη είναι είτε ο Κύκνος, είτε η Χήνα, με το οποίο Πουλί ταξιδεύει στο διάστημα, αλλά επίσης και το Περιστέρι, το οποίο έχει κι αυτό σχέση με ταξίδι, πέραν των άλλων γνωστών σημάνσεων.
ΤΟ ΑΥΓΟ
Ένα παγκόσμιο και πολυσήμαντο σύμβολο. Μερικοί συμβολισμοί:
Ο : Το κοσμικό Αυγό: Η συμπαντική σφαίρα, από την οποία προβάλλει ένα σύνολο Κόσμων ή ένας Κόσμος (π.χ. ένας πλανήτης).
Το Αυρικό Αυγό -είτε του Μακρόκοσμου, είτε του μικρόκοσμου (π.χ. του ανθρώπου).
Η Απειροσύνη, της οποίας το κέντρο είναι παντού και η περιφέρεια πουθενά.
Η κυκλική επανάληψη (περιφοράς Εποχών, ωρών, χτύπου-παύσης, γέννησης-θάνατου, κ.τ.λ.)
Η προκοσμική μη εκδηλωμένη κατάσταση, ο Ανεκδήλωτος Λόγος, [με επόμενα στάδια:
Ο κύκλος με μία τελεία στο κέντρο του :Πρώτος Λόγος,
Ο κύκλος με την κάθετη διάμετρό του :Δεύτερος Λόγος-Θηλυκός αλλά και Ερμαφρόδιτος (γενειοφόρος Αφροδίτη κ.τ.λ.),
Ο κύκλος με τις δύο κάθετες σαν σταυρό διαμέτρους του: Τρίτος Λόγος, ο «Δημιουργός» - Έρως -Φάνης, Βράχμας, κ.α.]
Η τριπλότητα των Κόσμων: Κέλυφος: ο πυκνός Κόσμος, Ασπράδι: ο Λεπτοφυής Κόσμος, Κρόκος: ο Πύρινος Κόσμος. Τέλος:
Η μήτρα, το ωάριο, το άτομο της ύλης
ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΩΡΕΣ
α) Τα τρία μόρια του Χρόνου: Παρελθόν -Παρόν -Μέλλον.
β) Ευνομία: (Ευ-νέμω). Ορθή κατανομή. Ορθοί Νόμοι.
Δίκη: Ισορροπία. Δικαιοσύνη.
Ειρήνη: Εξωτερική (μεταξύ στοιχείων, ατόμων, λαών).
Εσωτερική (μεταξύ κατώτερου και ανώτερου Εαυτού. Πνευματική γαλήνη).
Η Ειρήνη έρχεται μόνο όταν λειτουργεί η Ευνομία και η Δίκη.
Αυτά τα τρία ποιοτικά στοιχεία μπορούν να προσφέρουν το αθάνατο ένδυμα (το άφθαρτο πύρινο σώμα που διασφαλίζει τη δυνατότητα ανάβασης και διαβίωσης στον Ανώτερο Κόσμο).
Μετά την πτώση στη «θάλασσα» η επάνοδος στον «Ουρανό -Όλυμπο» με τα κέρδη της εκδηλωμένης διαδρομής.
AGNI YOGA, HELLAS 26.11.2013
