ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ «ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ»

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΤΕΒΕΙ «ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ ΣΑΝ ΑΣΤΡΑΠΗ» ΓΙΑ ΝΑ ΚΡΙΝΕΙ ΔΙΚΑΙΟΥΣ ΚΑΙ ΑΔΙΚΟΥΣ

«Και αμέσως μετά τη θλίψη των ημερών εκείνων, ο ήλιος θα σκοτισθεί, και η σελήνη δεν θα δώσει το φως της, και οι αστέρες θα πέσουν από τον ουρανό, και οι δυνάμεις των ουρανών θα σαλευθούν. Και τότε θα φανεί το σημάδι του Υιού του ανθρώπου στον ουρανό. Και τότε θα θρηνήσουν όλες οι φυλές της γης, και θα δουν τον Υιόν του ανθρώπου να έρχεται πάνω στα σύννεφα του ουρανού με πολλή δόξα και δύναμη» (κατά Ματθαίο ΚΔ).

«Διότι όπως η αστραπή που αστράφτει στον ουρανό λάμπει στον ουρανό, έτσι θα είναι και ο Υιός του ανθρώπου στην ημέρα του» (κατά Λουκά ΙΖ:22-25)

Είναι εξαιρετικά λυπηρό το ότι, λόγω της παρερμηνείας των ανωτέρω εδαφίων, πολλοί θεωρούν ότι ο Ιησούς θα επανέλθει στη γη σαν αστραπή από τον ουρανό. Η κατά Χριστόν Συνειδητότητα  για την οποία μίλησε ο Ιησούς μπορεί να έρθει για δεύτερη φορά στον καθένα, οποιαδήποτε στιγμή – υπό τον όρο ότι ο πιστός θα διευρύνει τη συνειδητότητά του μέχρι να μπορέσει να χωρέσει τον άπειρο ωκεανό της κατά Χριστόν Συνειδητότητας. Ακόμα κι αν στέλνονταν στη γη χίλιοι Χριστοί, δεν θα λύτρωναν τους κατοίκους της αν αυτοί οι ίδιοι δεν γίνονταν σαν τον Χριστό, με το να εξαγνίσουν και να διευρύνουν την ατομική τους συνειδητότητα ώστε να λάβουν μέσα σ’ αυτήν τον δεύτερο ερχομό (τη Δευτέρα Παρουσία) της κατά Χριστόν Συνειδητότητας όπως αυτή ήταν εκδηλωμένη στον Ιησού. Είναι μάταιο να περιμένει κάποιος ότι ο Ιησούς θα έρθει ξανά μέσα από τα σύννεφα του ουρανού. Ο Θεός δεν θα επιτρέψει ποτέ μια τέτοια θεαματική επίδειξη της δόξας Του μπροστά στα ασεβή μάτια φαύλων ανθρώπων.

Με ηθική πειθαρχία όμως, με διαρκή λατρευτική προσευχή και με βαθύ διαλογισμό, μπορεί κάποιος να έρθει σε επαφή με τον Θεό σε εσωτερική σιωπή και να Τον νιώσει σαν Πάντα Ανανεούμενη Χαρά. Αυτή η χαρά που γίνεται αισθητή στον διαλογισμό υποδηλώνει επίσης επαφή με την κατά Χριστόν Νοημοσύνη στην ουσιώδη ενότητά της με τον Θεό. Όταν ο πιστός νιώθει τον Θεό και τον αντανακλώμενο Χριστό-Υιό Του ως την αισθητή μακαριότητα του διαλογισμού, θα πρέπει να προσφέρει το γλυκό προσκύνημα της αγάπης του στο άδυτο αυτής της θεϊκής αντίληψης – με όλη την αφοσίωση της καρδιάς, με όλη τη διαίσθηση της ψυχής, με όλη την αδιάσπαστη συγκέντρωση του νου και με όλη τη δύναμη της ζωικής ενέργειας του σώματος. Μ’ αυτόν τον τρόπο ο πιστός εκπληρώνει την ύψιστη εντολή, τον υπέρτατο νόμο που απαιτείται για να γνωρίσει τον Θεό. Η επαφή μ’ αυτή τη Συνειδητότητα, που βιώνεται στην πάντα ανανεούμενη χαρά του διαλογισμού, θα είναι η πραγματική δευτέρα παρουσία του Χριστού – και θα λάβει χώρα ακριβώς μέσα στην προσωπική συνειδητότητα του πιστού.

Η συνηθισμένη κατάσταση των ανθρώπινων όντων είναι εκείνη κατά την οποία η συνειδητότητά τους είναι πλήρως δεμένη με το σώμα. Το ανθρώπινο σώμα περιορίζει τη συνειδητότητα. Η Γιόγκαδιδάσκει ότι ο πνευματικός αναζητητής θα πρέπει να ανατρέξει πίσω σε όλα τα ποικίλα στάδια των ανώτερων δονήσεων για να υψώσει τη συνειδητότητα από τις δεσμευτικές δονήσεις της αναπνοής, της καρδιάς και της κυκλοφορίας, στον πιο λεπτοφυώς δονούμενο ήχο που εκπέμπεται από τα σωματικά άτομα και τη ζωική ενέργεια . Με μια ειδική τεχνική διαλογισμού πάνω στο Ομ, γνωστή στους μαθητές των Μαθημάτων του Self-Realization Fellowship, ο πιστός αποκτά επίγνωση των περιορισμών της συνειδητότητάς του από τη σάρκα. Και τότε, βαθαίνοντας τον διαλογισμό του, μπορεί να ακούσει τη φωνή του θαυμαστού Ομ ή Αμήν, τον συμπαντικό ήχο που εκπέμπεται απ’ όλα τα ατομικά σωματίδια και τους σπινθήρες της συμπαντικής ενέργειας. Ακούγοντας αυτόν τον πανταχού παρόντα ήχο και συγχωνευόμενη μέσα στο ιερό του ρεύμα, η συνειδητότητα της εγκλωβισμένης στο σώμα ψυχής αρχίζει σταδιακά να εξαπλώνεται πέρα από τους περιορισμούς του σώματος στην πανταχού παρουσία. Με την ψυχική ικανότητα της διαίσθησης που γνωρίζει τα πάντα, οι νοητικές ικανότητες συντονίζονται με τον Συμπαντικό Νου, τη Νοημοσύνη που είναι έμφυτη μέσα στη Συμπαντική Δόνηση που διαπερνά τα πάντα.

Η συνειδητότητα του διαλογιζόμενου πιστού, αφού ακούσει και αισθανθεί ενότητα με τον συμπαντικό ήχο του Αγίου Πνεύματος  που εκπέμπεται από κάθε τμήμα και μόριο των υλικών, των παραδείσιων και των ιδεατών σφαιρών ύπαρξης, δονείται μέσα σε όλη τη δημιουργία την οποία νιώθει ως το συμπαντικό σώμα του. Όταν η διευρυμένη συνειδητότητά του σταθεροποιηθεί μέσα σε ολόκληρη τη δονητική δημιουργία, συνειδητοποιεί την παρουσία της ενυπάρχουσας κατά Χριστόν Συνειδητότητας. Τότε ο πιστός γίνεται όμοιος με τον Χριστό. Η συνειδητότητά του βιώνει, μέσα από τους φορείς του διευρυμένου Εαυτού του, τη «δευτέρα παρουσία του Χριστού» – την παρουσία μέσα του της κατά Χριστόν Συνειδητότητας, όπως ο Ιησούς ένιωσε τον Οικουμενικό Χριστό εκδηλωμένο στο σώμα του και δίδαξε στους μαθητές του να πράξουν παρόμοια.

Όταν ο πιστός νιώθει τη συνειδητότητά του ένα με τον Οικουμενικό Χριστό, συνειδητοποιεί ότι Η ΚΑΤΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ είναι η ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΗ της Συμπαντικής Συνειδητότητας του Θεού του Πατέρα ΜΕΣΑ στην ψυχή του και σε όλη τη δημιουργία. Η Συμπαντική Συνειδητότητα (ο Θεός ο Πατέρας) που υπάρχει υπερβατικά πέρα απ’ όλη τη δονητική (του Αγίου Πνεύματος) δημιουργία, και η κατά Χριστόν Συνειδητότητα (η Οικουμενική Νοημοσύνη) μέσα σε όλες τις δονητικές εκδηλώσεις, συνειδητοποιούνται ως ένα και το αυτό.

Ο πιστός ευφραίνεται μέσα στην απόλυτη χαρά, όπως ο Ιησούς διακήρυξε: «Εγώ (η κατά Χριστόν Συνειδητότητα ΜΕΣΑ στη δημιουργία) και ο Πατέρας μου (η Συμπαντική Συνειδητότητα ΠΕΡΑ από τη δημιουργία) είμαστε ένα». 

– Παραμαχάνσα Γιογκανάντα

Η συνειδητότητα του Θεού του Πατέρα ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ είναι ο «Πατέρας». Η συνειδητότητα του Θεού του Πατέρα εκδηλώθηκε ΜΕΣΑ στη δημιουργία είναι ο Υιός, δηλαδή η κατά Χριστόν Συνειδητότητα, η οποία είναι η αγνή ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΕΣΑ στη δημιουργία. Η κατά Χριστόν Συνειδητότητα είναι η μοναδική αντανακλώμενη νοημοσύνη του Θεού, ο Μονογενής Υιός. Η «κατά Χριστόν Συνειδητότητα» είναι η ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ που είχε ο Χριστός, ότι είναι ένα με τον Θεό και είναι ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ, δηλαδή κάθε άνθρωπος, κάθε θρησκείας, μπορεί να φτάσει σ’ αυτήν.

Το Άγιο Πνεύμα είναι ο δημιουργός όλων των εκδηλώσεων της δημιουργίας. Είναι δόνηση. Η κατά Χριστόν Συνειδητότητα δεν είναι το ενεργό στοιχείο στη δημιουργία. Η ξεχωριστή, ενεργή, διαφοροποιημένη, συνειδητή νοημοσύνη η οποία φέρνει σε εκδήλωση όλα τα σωματίδια της δονητικής δημιουργίας είναι το Άγιο Πνεύμα, που είναι διαποτισμένο με τον Μονογενή Υιό. Η αδρανώς δραστήρια κατά Χριστόν Συνειδητότητα ή Υιός είναι η συνειδητή Παρουσία του νοήμονος θεϊκού σχεδίου του Θεού μέσα στη δημιουργία και ο Αιώνιος Παρατηρητής της εργασίας του Αγίου Πνεύματος, που αποκαλείται «Άγιο» επειδή ενεργεί σύμφωνα με το θέλημα του Θεού που εκδηλώνεται στην εγγενή κατά Χριστόν Συνειδητότητα.

Ο Ιησούς εκδήλωσε ακριβώς αυτήν την κατά Χριστόν Συνειδητότητα. Σ’ αυτή τη συνειδητότητα νιώθει κάποιος όλη την πλάση όπως το σώμα του, δηλαδή οτιδήποτε συμβαίνει το καταλαβαίνει και το ξέρει, είναι πανταχού παρών και πλήρως ενωμένος με τον Θεό, με όλες τις δυνάμεις του Θεού.

Η συνειδητότητα του διαλογιζόμενου πιστού, αφού ακούσει και αισθανθεί ενότητα με τον συμπαντικό ήχο του Αγίου Πνεύματος που εκπέμπεται από κάθε τμήμα και μόριο των υλικών, των παραδείσιων και των ιδεατών σφαιρών ύπαρξης, δονείται μέσα σε όλη τη δημιουργία ως το δικό του συμπαντικό σώμα. Όταν η διευρυμένη συνειδητότητά του σταθεροποιηθεί μέσα σε ολόκληρη τη δονητική δημιουργία, συνειδητοποιεί την παρουσία της ενυπάρχουσας κατά Χριστόν Συνειδητότητας. Τότε ο πιστός γίνεται όμοιος με τον Χριστό. Η συνειδητότητά του βιώνει, μέσα από τους φορείς του διευρυμένου Εαυτού του, τη «δευτέρα παρουσία του Χριστού» – την παρουσία μέσα του της κατά Χριστόν Συνειδητότητας, όπως ο Ιησούς ένιωσε τον Οικουμενικό Χριστό εκδηλωμένο στο σώμα του και δίδαξε στους μαθητές του να πράξουν παρόμοια.

Όταν ο πιστός νιώθει τη συνειδητότητά του ένα με τον Οικουμενικό Χριστό, συνειδητοποιεί ότι η κατά Χριστόν Συνειδητότητα είναι η αντανάκλαση της Συμπαντικής Συνειδητότητας του Θεού του Πατέρα μέσα στην ψυχή του και σε όλη τη δημιουργία. Η Συμπαντική Συνειδητότητα (ο Θεός ο Πατέρας) που υπάρχει υπερβατικά πέρα απ’ όλη τη δονητική (του Αγίου Πνεύματος) δημιουργία, και η κατά Χριστόν Συνειδητότητα (η Οικουμενική Νοημοσύνη, η Κουτάστα Τσαϊτάνια) μέσα σε όλες τις δονητικές εκδηλώσεις, συνειδητοποιούνται ως ένα και το αυτό. Ο πιστός ευφραίνεται μέσα στην απόλυτη χαρά, όπως ο Ιησούς διακήρυξε: «Εγώ (η κατά Χριστόν Συνειδητότητα στη δημιουργία) και ο Πατέρας μου (η Συμπαντική Συνειδητότητα πέρα από τη δημιουργία) είμαστε ένα».

Η Δευτέρα Παρουσία είναι εφικτή όταν οποιοσδήποτε πιστός διευρύνει τη συνειδητότητά του με βαθύ διαλογισμό και μπορεί να νιώσει το σώμα του Ιησού ως τη Συμπαντική Δόνηση ή Άγιο Πνεύμα, και το πνεύμα του Ιησού ως την κατά Χριστόν Συνειδητότητα. Πολλοί άνθρωποι που είδαν τον Ιησού μετά την ανάσταση δεν συνειδητοποίησαν την αληθινή ουσία-Πνεύμα του Ιησού. Ήταν ικανοποιημένοι που είδαν το πνεύμα του Ιησού υλοποιημένο στο οικείο ανθρώπινο σώμα του Δασκάλου. Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα με όλους όσους προσεύχονται στο Άγιο Πνεύμα και στον Χριστό χωρίς ποτέ να τους συνειδητοποιούν μέσα στη συνειδητότητά τους. Ικανοποιούνται με τελετουργίες, πιστεύοντας ότι αυτές φέρνουν την επαφή με το Άγιο Πνεύμα και τον Χριστό. Οι ένθερμοι πιστοί όμως, οι οποίοι μέσω μιας ειδικής επιστημονικής τεχνικής διαλογισμού γιόγκα πάνω στο Ομ έρχονται σε επαφή με το Άγιο Πνεύμα και το νιώθουν ως τον πιο μακάριο, γεμάτο παρηγοριά, καταστροφέα κάθε θλίψης Συμπαντικό Ήχο, γνωρίζουν αληθινά τι σημαίνει Άγιο Πνεύμα. Οι εξελιγμένοι πιστοί οι οποίοι όχι μόνο ακούν στον διαλογισμό τον μακάριο συμπαντικό ήχο του Αγίου Πνεύματος, τον Λόγο, την ιερή δόνηση Ομ, αλλά επίσης συγχωνεύουν τη συνειδητότητά τους με την πανταχού παρουσία αυτού του ήχου, και αισθάνονται την οικουμενική κατά Χριστόν Συνειδητότητα μέσα του, είναι εκείνοι που γίνονται μάρτυρες της δεύτερης παρουσίας του Χριστού μέσα στη συνειδητότητά τους. Παρόλο που ο Ιησούς είναι ικανός και μπορεί να κάνει την κατά Χριστόν Συνειδητότητα να εμφανιστεί με τη μορφή του Ιησού στους αγίους που συνειδητοποίησαν τον Θεό, δεν είναι ούτε απαραίτητο ούτε αποτελεί δεδομένο ότι ο Ιησούς θα εμφανιστεί και πάλι με σωματική μορφή προτού οι ψυχές να είναι ικανές να λυτρωθούν. Όταν εκδηλώνεται ως Συμπαντικός Ήχος και ως κατά Χριστόν Συνειδητότητα στον πιστό, τότε αυτή είναι η αληθινή λυτρωτική Δεύτερη Παρουσία του Χριστού για την οποία μίλησε ο Ιησούς.

Όπως ένα ανθρώπινο ον έχει μια ψυχή, έναν νου και ένα σώμα, έτσι και ο Θεός είναι η αδρανώς ενεργή ψυχή του σύμπαντος, η κατά Χριστόν Νοημοσύνη είναι ο ενεργός νους του Θεού που σχεδιάζει και καθοδηγεί τις διεργασίες μέσα στη δημιουργία και η Συμπαντική Δόνηση που υλοποιείται ως το υλικό σύμπαν είναι το υλικό σώμα του Θεού. Κάθε πιστός που επιθυμεί να φέρει την κατά Χριστόν Νοημοσύνη για δεύτερη φορά στη συνειδητότητά του και μέσω αυτής της κατά Χριστόν σοφίας να φθάσει στον Πατέρα, ή τη Συμπαντική Συνειδητότητα, θα πρέπει πρώτα να κατακτήσει πλήρως την τεχνική να κοινωνεί με τον Συμπαντικό Ήχο του Αγίου Πνεύματος, και μετά να συνειδητοποιήσει την κατά Χριστόν Νοημοσύνη μέσα σ’ αυτό. Το να πιστεύει απλώς κάποιος στην Αγία Τριάδα  δεν μπορεί να του δώσει τη συνειδητοποίηση του Θεού της Συμπαντικής Συνειδητότητας.

Η Συμπαντική Δόνηση του Αγίου Πνεύματος εμφανίζεται στον πιστό κατά τη διάρκεια του διαλογισμού ως Συμπαντικό Φως, ως Συμπαντικός Ήχος, ως Συμπαντική Χαρά και ως Συμπαντική Σοφία. Ο πιστός δεν πρέπει να ικανοποιείται με το να παραμένει ένας απλός παρατηρητής αυτών των εσωτερικών ένδοξων εκδηλώσεων, θεωρώντας ότι έχει κατακτήσει τα πάντα. Όταν ο πιστός μπορεί να βλέπει το θεϊκό Φως να εκτείνεται σε ολόκληρο το σύμπαν, να αισθάνεται τον ήχο του Ομ να απλώνεται σαν βόμβος σε ολόκληρο το σύμπαν, να συγχωνεύεται με τη Χαρά που ενυπάρχει σε κάθε άτομο και σωματίδιο της οικουμένης, να διαισθάνεται τη σοφία της κατά Χριστόν Νοημοσύνης σε κάθε ίχνος του χώρου, τότε έχει κοινωνία με το Άγιο Πνεύμα. Ο προχωρημένος σπουδαστής θα δει ότι αυτή η κοινωνία με το Άγιο Πνεύμα είναι ένας Απαράμιλλος Παράκλητος (Παρηγορητής) που παρέχει εσωτερική ελευθερία από την υλική, νοητική και ψυχική δυστυχία, και αφυπνίζει μέσα στην ψυχή τη διαισθητική παντογνωσία της σοφίας του Χριστού – όπως ο Ιησούς υποσχέθηκε και τόνισε.

Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΜΗΝΥΜΑΤΟΣ ΤΟ ΟΠΟΙΟ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΚΗΡΥΞΟΥΝ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Το όνομα μιας συγκεκριμένης πίστης δίνεται στον άνθρωπο από τη γέννηση, από το γεωγραφικό μέρος, ή από το δόγμα, και αν ένα ή περισσότερα απ’ αυτά καθορίζει τη θρησκεία ενός ανθρώπου, το γεγονός αυτό έχει πολύ μικρή σημασία για να καυχιέται. Μια επιβεβλημένη κοντόφθαλμη αντίληψη απαξιώνει ως ειδωλολατρία τη χρησιμοποίηση οποιασδήποτε διαφορετικής μορφής προσευχής ή προσκυνήματος ή ορολογίας που διαφέρει από εκείνη που ενστερνίζεται κάποιος, ως προς την προσέγγιση του Θεού. Η ειδωλολατρία, μάλλον, έγκειται στην απουσία εκδήλωσης των ψυχικών ιδιοτήτων, άσχετα με την πίστη κάποιου.

Αν ο άνθρωπος έτρεφε άφθονα τον νου του με ψυχικές ιδιότητες, καλοσύνη προς τους συνανθρώπους του, δεν θα του έμενε καμία όρεξη για δυσνόητες διαφωνίες. Αυτή η συνειδητοποίηση αποτελεί τη θεμελίωση της ανεκτικότητας που αποτελεί τη βάση πάνω στην οποία έγκειται η αναγνώριση της αδελφοσύνης μεταξύ των ανθρώπων κάτω από τον έναν Πατέρα-Μητέρα-Φίλο Αγαπημένο Θεό. Αυτή είναι η διδασκαλία του Χριστού. Αυτή είναι η οικουμενική πνευματική έννοια της εντολής του Ιησού στους αποστόλους του: «Πηγαίνετε εις όλον τον κόσμο και κηρύξτε το μήνυμά μου εις όλη την κτίση». Είτε το μήνυμά του γίνεται αντιληπτό κατά έναν στοιχειώδη τρόπο ως μια οδός προς τη λύτρωση βασισμένη σε πνευματική ηθική και την αγάπη για τον Θεό και του ενός για τον άλλον, είτε γίνεται κατανοητό στην ανώτατη πρόθεσή του ως εξύμνηση της επιστήμης της ανάληψης της ψυχής, εμπεριέχεται στην έκφραση των ψυχικών ιδιοτήτων που καλλιεργούνται σε όλα τα καλά έθιμα, παραδόσεις, και θρησκευτικές πεποιθήσεις.

Όλοι οι προφήτες που εξυμνούσαν την αλήθεια μέσω της ζωής τους, σε διάφορες εποχές, ήταν σιντριβάνια της Μίας Θεϊκής Πηγής. Όποτε το σκοτάδι ερήμωνε τη γη, εκείνοι που περιφέρονταν σκοντάφτοντας απ’ αυτό εξέπεμπαν πνιχτές κραυγές. Αυτή η απόγνωση εκατομμυρίων σκοτισμένων ψυχών διαπέρασε σιωπηλά τον αιθέρα της ανθρώπινης συνειδητότητας. Οι θεϊκές ψυχές, εκείνες που έχουν αποδιώξει από μέσα τους το σκοτάδι της αυταπάτης και έχουν γίνει διάφανοι δίαυλοι ως γιοι του Θεού, εγείρονται με Θεϊκή Εντολή από τη μήτρα του χρόνου για να παράσχουν βοήθεια και να απελευθερώσουν ψυχές που είναι θαμμένες στον τάφο της άγνοιας.

Το μήνυμα ορισμένων προφητών αφορά τις ανάγκες ενός συγκεκριμένου πολιτισμού και εποχής. Οι απεσταλμένοι όμως που είναι επιφορτισμένοι με μια από τον Θεό ανατεθειμένη παγκόσμια αποστολή, μεταφέρουν οικουμενικές αλήθειες οι οποίες αντηχούν σε όλες τις εποχές άσχετα με τον χρόνο. Τέτοιο ήταν μήνυμα του Ιησού το οποίο είπε και έζησε σύμφωνα μ’ αυτό, όπως επίσης και η άχρονη επιστήμη της γιόγκα που απαθανατίστηκε σε Γραφή όπως ειπώθηκε από τον Μπάγκαβαν Κρίσνα στην Μπάγκαβαντ Γκίτα, ανοίγοντας την πόρτα για τη λύτρωση της ψυχής από αρχαιοτάτων χρόνων.

Οι απελευθερωμένες ψυχές όπως ο Ιησούς, των οποίων η αποστολή συνεχίζει και μετά την ενσάρκωσή τους, είναι ικανοί να υλοποιούν τα σώματά τους κατά βούληση οπουδήποτε, είτε στον αστρικό ουρανό είτε στον υλικό κόσμο ανά πάσα στιγμή – σήμερα και μετά από χιλιάδες χρόνια από την ανάληψή τους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Ιησούς μπορούσε να λέει αληθινά στους μαθητές του: «Εγώ είμαι μαζί σας όλες τις ημέρες, έως το τέλος του κόσμου».

Οι μεγάλοι Δάσκαλοι της Ινδίας ζουν και διαμορφώνουν τη ζωή τους με τα ίδια θεϊκά ιδανικά του Χριστού. Αυτοί οι άνθρωποι είναι η οικογένειά του που είχε εξαγγείλει: «Όποιος κάνει το θέλημα του Πατέρα μου που βρίσκεται στους ουρανούς, αυτός είναι αδελφός και αδελφή και μητέρα μου» (Κατά Ματθαίο ΙΒ:50). «Εάν μείνετε στα λόγια μου», είπε ο Χριστός, «είστε αληθινά μαθητές μου, και θα γνωρίσετε την αλήθεια, και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει» (Κατά Ιωάννη Η:31-32. Ο Άγιος Ιωάννης μαρτύρησε τα εξής: «Σε όσους τον δέχτηκαν, σ’ αυτούς έδωσε εξουσία να γίνουν τέκνα του Θεού, σ’ αυτούς που πιστεύουν στο όνομά του (σ’ αυτούς που είναι εδραιωμένοι στην πανταχού παρούσα κατά Χριστόν Συνειδητότητα)». – Κατά Ιωάννη Α:12). Όλοι απόλυτα ελεύθεροι άνθρωποι, κυρίαρχοι του εαυτού τους, οι Γιόγκι στην Ινδία που μοιάζουν στον Χριστό είναι μέρος της αθάνατης αδελφότητας: αυτών που φτάνουν στην απελευθερωτική γνώση του Ενός Πατέρα.

«Είναι δε και άλλα πολλά, όσα έκανε ο Ιησούς, τα οποία εάν γραφτούν κάθε ένα, ούτε αυτός ο κόσμος νομίζω θα χωρέσει τα γραφόμενα βιβλία». Έτσι τελειώνει ο αγαπημένος μαθητής Ιωάννης το Ευαγγέλιό του. Διαβάζοντας αυτά τα λόγια, χαμογελώ με συμπάθεια και κατανόηση που προέρχεται από τις δικές μου προσπάθειες να εξιστορήσω τους άθλους των όμοιων με τον Χριστό Δασκάλων. Όπως έγραψα στην αυτοβιογραφία μου: «Καταγράφοντας τη ζωή του Μπάμπατζι, του Λαχίρι Μαχασάγια και του Σρι Γιουκτέσβαρ, σκέφτηκα ότι είναι σκόπιμο να παραλείψω ορισμένες θαυματουργικές ιστορίες. Θα ήταν πολύ δύσκολο να τις συμπεριλάβω χωρίς να γράψω επίσης έναν επεξηγηματικό τόμο μιας δυσνόητης φιλοσοφίας».

Ειλικρινά μιλώντας, η Βίβλος δεν εξαντλεί το σύνολο του Χριστιανισμού, ούτε και οι Γραφές της Ινδίας εξαντλούν το σύνολο του Σάνατανα Ντάρμα του Ινδουισμού. Η ουσία της θρησκείας δεν μπορεί να κωδικοποιηθεί σε παλαιά βιβλία. Ζει μέσα σε γνωστούς και άγνωστους άνδρες και γυναίκες που θυσιάζουν τον εαυτό τους, και μέσα σε ψυχικά μεθυσμένους αγίους. 

– Παραμαχάνσα Γιογκανάντα

ΠΗΓΗ