Ο Γερμανός καλλιτέχνης Bartholomaus Traubeck έχει κατασκευάσει ένα πικάπ που μπορεί να «παίξει» φέτες από κορμούς δέντρων. Έτσι έφτιαξε ένα άλμπουμ με τίτλο «Years», το οποίο αποτελεί μια ηχητική καταγραφή των δακτυλίων κορμών των δέντρων που διαβάζεται από έναν υπολογιστή και τη μετατρέπει σε μουσική. Αυτό συμβαίνει με τον ίδιο τρόπο που η βελόνα του πικάπ διαβάζει τα αυλάκια ενός δίσκου βινυλίου. Η αίσθηση που μας δίνεται είναι ότι η φύση μας μεταφέρει κάποιο μήνυμα, αλλά και μια μοναδική διάταξη ήχων που θα ήταν αδύνατον να ερμηνευτεί με οποιοδήποτε άλλο μέσο.
Άτομα που έμειναν για 3 ημέρες στο δάσος κοντά σε δέντρα και φυτά ενίσχυσαν σε σημαντικό βαθμό τα επίπεδα των πρωτεϊνών που καταπολεμούν τον καρκίνο παρουσιάζοντας λιγότερο άγχος. Στην Ιαπωνία, το «shinrin-yoku» που σημαίνει «κολύμπι στο δάσος» έχει εδώ και καιρό αναγνωριστεί ως σημαντικό μέρος του υγιεινού τρόπου ζωής. Μια άλλη μελέτη έδειξε ότι νεαροί άντρες που έμειναν στο δάσος αντί για την πόλη μόλις για 15 λεπτά, παρουσίασαν σημαντική πτώση των καρδιακών παλμών και της κορτιζόλης σιέλου.
Στην πραγματικότητα, οι δακτύλιοι των δέντρων αντί να παράγουν μουσικό ήχο οι ίδιοι, μεταφράζονται στη γλώσσα της μουσικής. Το πικάπ λαμβάνει τα δεδομένα μέσω μιας κάμερας PlayStation Eye και ενός βηματικού κινητήρα που είναι συνδεδεμένα στον βραχίονά του και τα μεταφέρουν στον υπολογιστή. Στη συνέχεια, χρησιμοποιείται ένα πρόγραμμα που ονομάζεται «Ableton Live» για να δημιουργηθεί μια απόκοσμη μελωδία.
Στην αρχαιότητα, οι άνθρωποι σέβονταν τη φύση σαν να ήταν κάτι ζωντανό. Συχνά ζητούσαν τις συμβουλές αλλά και τη συναίνεσή της. Τέτοιες πρακτικές θεωρήθηκαν «παρανοϊκές», αλλά στις μέρες μας τείνουν να αναβιώσουν. Αυτό το είδος σκέψης που προέρχεται από τη δυτική κουλτούρα μπορεί να αποκαταστήσει τη δυναμική ισορροπία και να αναζωογονήσει όχι μόνο τα δέντρα και τα φυτά αλλά και ολόκληρα οικοσυστήματα. Μια σχέση συνεργασίας και ισότητας με τη φύση στο σύνολό της και ιδιαίτερα με τα υπόλοιπα έμβια όντα αποτελεί αντιπροσωπευτικό παράδειγμα αλλαγής. Αν κοιτάξουμε έστω και λίγο στη σφαίρα κατανόησης της μητέρας φύσης, θα γίνουμε πιο δεκτικοί σε κάτι μεγαλύτερο.
Αν και στην πραγματικότητα το πικάπ «ερμηνεύει» και δεν «παίζει» μουσική από τον κορμό του δέντρου, η ψηφιακή ερμηνεία εξακολουθεί να είναι διαφορετική σε κάθε κομμάτι ξύλου αποδεικνύοντας ότι υπάρχουν πολλές διακυμάνσεις και μοναδικές συνθέσεις ανάμεσα στα δέντρα. Κάθε κομμάτι σε κάποιους θυμίζει μουσική από ταινία τρόμου, ενώ σε άλλους προκαλεί ένα αίσθημα ομορφιάς και ηρεμίας.
