Κυριακή 3 Μαρτίου 2013

Η ΜΑΧΗ ΜΕ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ




Έχει εξαπολυθεί μια επίθεση σκότους. Κάθε ευαίσθητος οργανισμός το αισθάνεται με ένταση, πίεση, βάρος και αγωνία. Το σκοτάδι για το οποίο μιλάμε δεν είναι το αθώο, ευεργετικό και ανανεωτικό σκοτάδι της νύχτας, αλλά το δολοφονικό σκοτάδι που εκπορεύεται από την πιο μαύρη επιβουλή κατά της ανθρωπότητας, κατά του πλανήτη, κατά του φωτός.

Το να στέκεις αδιάφορος, ουδέτερος ή ανεκτικός απέναντι στο σκοτάδι ισοδυναμεί με σύμπραξη στα σχέδιά του. Απορρίπτουμε με αγανάκτηση ότι ένας Εκπρόσωπος του Φωτός μπορεί να συνέστησε το δόγμα του «μη αντιστήναι τω πονηρώ» - να μην αντιστεκόμαστε στο κακό. Ένα δόγμα που εξυπηρετεί απόλυτα τις διάφορες αμαρτωλές εξουσίες ώστε να χειραγωγούν τα άβουλα, παθητικά πλήθη. Εμείς, αντίθετα, εκτιμάμε ιδιαίτερα την κατηγορηματική δήλωση του γνωστού σε μας πνευματικού Ηγέτη ότι «με το κακό δεν υπάρχει στιγμή ανακωχής». Ότι δηλαδή η μάχη με το κακό είναι αδιάλειπτη.

Απορρίπτουμε, λοιπόν, με βδελυγμία την πρακτική της μη αντίστασης στο κακό. Εξάλλου, Εκείνος ο Οποίος υποτίθεται ότι έδωσε την παραπάνω εντολή ήταν ο Ίδιος οξύτατα επιθετικός ενάντια στους εκπροσώπους του κακού. Ας βρει καθένας τα πάμπολλα σχετικά χωρία των Ευαγγελίων. Αλλά είναι γνωστό πόσες νοθείες, παραχαράξεις, παρερμηνείες και παραποιήσεις έχουν γίνει στην αρχική Διδασκαλία, όπως και σε όλες τις Διδασκαλίες. Επιτέλους, ας μάθει καθένας να ερευνά, να αναζητά και να σκέφτεται για λογαριασμό του, αντί να καταπίνει αμάσητα τα διάφορα δόγματα και τις «θεόπνευστες» ερμηνείες αυτών που έχουν καταπατήσει όλα τα θεμελιώδη αξιώματα της Διδασκαλίας που υποτίθεται ότι υπηρετούν. Στην πλειονότητά τους έχουν βουλιάξει μέσα σε όλων των ειδών τα θανάσιμα αμαρτήματα: απληστία, οργή, γαστριμαργία, λαγνεία, αλαζονεία, οκνηρία, φθόνο, και κυρίως έλλειψη ανοχής και ιδιάζουσα σκληρότητα.

Στην παρούσα όμως εποχή των μεγάλων ζυμώσεων και ανατροπών έχουν αρχίσει να χάνουν έδαφος μεταξύ των «πιστών» (ή προβάτων), κυρίως εξαιτίας της νέας, πολύ επίφοβης γι΄αυτούς θεότητας -της Επιστήμης. Πραγματικά, η νέα θεότητα έχει μεγάλη ισχύ και απήχηση στα πλήθη. Και κανείς δεν θα έχει αντίρρηση στη δυναμική της εφόσον υπηρετεί πραγματικά την Αλήθεια, τη Γνώση και το Κοινό Καλό. Άλλωστε έχει υποδειχθεί άνωθεν ότι η Επιστήμη κρατάει τις λύσεις σε πολλά αινίγματα και ζωτικά προβλήματα της ανθρωπότητας.

Είναι γεγονός, πολύ χαροποιό και ελπιδοφόρο γεγονός, ότι η σύγχρονη επιστημονική έρευνα, ειδικά στους τομείς της Φυσικής, της Αστροφυσικής και της Βιολογίας έχει δώσει εκπληκτικές πληροφορίες, οι οποίες ανατρέπουν την κατεστημένη οπτική και ερμηνεία του Κόσμου, επιβεβαιώνοντας τις πανάρχαιες βιοθεωρίες των διαφόρων Σχολών, της Ανατολής και της Ελλάδας.

Ευλογημένη, λοιπόν, η Γνώση που είναι απροκατάληπτη, αδέσμευτη, τολμηρή και ανιδιοτελής. Όταν συνειδητοποιηθούν τα πρόσφατα ευρήματα από τον πολύ κόσμο, τότε τα ανατείλει μια νέα, ωραιότερη Αυγή για την ανθρωπότητα.

Όμως, και ο χώρος της Επιστήμης έχει τη σκοτεινή του πλευρά -εκείνους που εργάζονται υπέρ συγκεκριμένων σκοτεινών παραγόντων, ενάντια στο Γενικό Καλό. Αυτοί απαντούν κυρίως στους χώρους της πυρηνικής φυσικής και των εξοπλιστικών συστημάτων, της ιατρικής και της φαρμακοβιομηχανίας, καθώς και της χημείας των τροφίμων. Και επίσης στις οικονομικές επιστήμες -αν μπορείς να αποκαλέσεις επιστήμες μερικές από αυτές, όπως, για παράδειγμα, τη Σχολή του Σικάγου, αντιανθρωπιστικής από τα θεμέλιά της. Πίσω απ΄αυτούς τους «επιστήμονες» δηλαδή τους ψευτοεπιστήμονες, οι οποίοι έχοντας αποκτήσει τη γνώση ορισμένων μηχανισμών της ύλης, την χρησιμοποιούν ενάντια στην Αλήθεια που δεν μπορεί ποτέ να αντίκειται στο Καθολικό Συμφέρον, πίσω λοιπόν απ΄αυτούς τους παραχαράκτες της Αλήθειας, κρύβεται η γνωστή παλιά θεότητα, ο χρυσός Μόσχος, ή Μαμωνάς.

Το κακό ελλοχεύει παντού, άγρυπνο, πανούργο, επινοητικό και πολύ δραστήριο. Ο παντοτινός τους στόχος είναι η ευημερία των λίγων, των ελάχιστων, σε βάρος όλων των άλλων πλασμάτων, ανθρώπινων και μη. Απεργάζονται την καταστροφή και τον πόνο όλων των όντων χάριν της δικής τους απληστίας και αλαζονείας.

Μπορούμε, λοιπόν, να είμαστε αδιάφοροι και παθητικοί απέναντι στους φορείς της ανομίας; Τότε συμπράττουμε μαζί τους. Και «τι ωφελείται άνθρωπος αν τον κόσμον όλον κερδίση, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθή;». Για να τους αντιμετωπίσουμε, πρέπει να τους γνωρίζουμε, να γνωρίζουμε τις φαύλες μεθοδικές τους. Δεν θα κουραστούμε να το επαναλαμβάνουμε, αντικρούοντας εμφατικά την άποψη ότι «δεν πρέπει να εστιάζουμε στο κακό». Το επιχείρημα είναι σαθρό, επικίνδυνο, και, ίσως, δόλιο. Είναι δυνατόν, όταν η μάχη μαίνεται, να αγνοείς τον αντίπαλο, να χώνεις το κεφάλι στην άμμο;

Αν πάλι κάποιος δεν αντιλαμβάνεται τον πόλεμο που διαδραματίζεται, τι να πει κανείς; Τότε, το μόνο που μένει για τέτοιες συνειδητότητες, είναι το σοκ ενός ισχυρού πλήγματος. Παραμένοντας παθητικοί, θα υποχρεωθούμε να δεχτούμε το φοβερό πλήγμα (ή πλήγματα), και μακάρι να μην είναι μη-αντιστρέψιμο...

Ναι, ο πόλεμος μαίνεται, και κανένας δεν δικαιούται πλέον να δηλώνει άγνοια. Τα σκοτεινά σχέδια που έχουν εξυφανθεί προ πολλού -ποιος ξέρει από πότε- έχουν πλέον γίνει επαρκώς φανερά, γιατί, αν μη τι άλλο, η εποχή μας είναι η εποχή των αποκαλύψεων και της πληροφορίας. Προ πάντων δεν δικαιούμαστε να προφασιζόμαστε άγνοια εμείς, οι Έλληνες, καθώς η χώρα μας βρίσκεται, για διάφορους λόγους, στο επίκεντρο της σκοτεινής επίθεσης.

Τι είναι εκείνο που έχει προκαλέσει αυτή τη στόχευση; Η θεωρία ότι είμαστε ένας ιδιαίτερος, μοναδικός, ανώτερος λαός δεν μας βρίσκει καθόλου σύμφωνους. Τέτοιες θεωρήσεις δεν συμβάλλουν στην αυτογνωσία και στη βελτίωση, αλλά μόνο σε αυτοδικαίωση, φαντασιοπληξία και στασιμότητα. Άλλωστε, τα περί ανώτερης και προνομιούχου φυλής γνωρίζουμε από πού εκπήγασαν και σε τι κατέληξαν. Κάθε συζήτηση περί ανώτερων και κατώτερων φυλών είναι ανίερη. Μία είναι η ανθρώπινη φυλή με όλες τις παραλλαγές και διακλαδώσεις της.

Όσον όμως αφορά τους λαούς, η ιστορία διδάσκει ότι είναι δυνατόν ένας λαός να εκφυλιστεί και να εκλείψει. Τι προκαλεί αυτή την εντροπία; Ο ξεπεσμός και η αποσύνθεση της συνειδητότητας. Είναι η μόνη πραγματική απειλή για λαούς και άτομα. Έτσι, η φροντίδα και καλλιέργεια της συνειδητότητας είναι το πρώτο μέλημα λαών και ατόμων.

Η άποψη λοιπόν ότι μας έχουν στο στόχαστρο επειδή... ζηλεύουν την ανωτερότητά μας είναι γελοία. Δεν είναι όμως καθόλου γελοία η υπόθεση ότι εποφθαλμιούν τον φυσικό και ορυκτό πλούτο, καθώς και τη γεωστρατηγική θέση αυτής της χώρας. 

Πέρα απ΄την αρπακτική βουλιμία κάποιων, δηλαδή τον εξωγενή παράγοντα, πρέπει να δούμε σοβαρά και τους εσωγενείς παράγοντες, με άλλα λόγια τις παθογένειές μας. Είναι μια δυσάρεστη διαπίστωση, αλλά η εθελοτυφλία οδηγεί ολόισια στο βάραθρο. Οι παθογένειες αυτές δημιούργησαν τις ρωγμές της σήψης κα αποτέλεσαν πύλες εισόδου των σκοτεινών συμφερόντων. 

Αν επιθυμούμε να διασωθούμε πριν μας συνθλίψει η μέγγενη και να ορθοποδήσουμε, οφείλουμε κατεπειγόντως να απαλλαγούμε από τις νοσηρότητες του παρελθόντος και να εγκαινιάσουμε μια νέα Ελλάδα. Ίσως ο παρών πυρετός να κατακάψει τη σκουριά και να επιφέρει την αναγκαία εξυγίανση. Μακάρι...
Και ας θυμόμαστε πως η υπερνίκηση των οικείων κακών, ατομική και συνολική, είναι μεγάλη νίκη πάνω στο σκοτάδι. 
AGNI YOGA HELLAS, 26/2/2013.