Αυτά τα δυο μέρη υπάρχουν: η εσωτερική σιωπή -σιωπή τόσο βαθιά που δεν υπάρχει κανείς παλμός μέσα στην ύπαρξή σου΄ υπάρχεις, αλλά δεν υπάρχει κανένα κύμα΄ είσαι μια λίμνη δίχως κύματα, ούτε ένα κύμα δεν σηκώνεται΄ όλη σου η ύπαρξη είναι σιωπηλή, ασάλευτη΄ μέσα σου, στο κέντρο, η σιωπή -και στην περιφέρεια, ο γιορτασμός και το γέλιο. Και μόνον η σιωπή μπορεί να γελά, διότι μόνο η σιωπή μπορεί και καταλαβαίνει το συμπαντικό αστείο.
Η ζωή σου λοιπόν γίνεται μια ζωηρή γιορτή, η σχέση σου γίνεται ένα γιορταστικό πράγμα΄ ό,τι κι αν κάνεις, η κάθε μια στιγμή είναι γιορτή. Τρως και γίνεται γιορτή το ότι τρως΄ κάνεις μπάνιο και το μπάνιο γίνεται γιορτή΄ μιλάς κι η ομιλία γίνεται γιορτή΄ οι σχέσεις γίνονται γιορτή. Η εξωτερική σου ζωή γίνεται γιορταστική, δεν υπάρχει καμιά λύπη μέσα της. Πώς μπορεί να υπάρχει η λύπη μαζί με τη σιωπή; Συνήθως όμως σκέφτεσαι αλλιώς: νομίζεις πως εάν είσαι σιωπηλός, θα είσαι λυπημένος. Συνήθως σκέφτεσαι πώς θα αποφύγεις τη λύπη αν είσαι σιωπηλός. Σου λέω, η σιωπή που υπάρχει μαζί με λύπη δεν μπορεί να είναι αληθινή. Κάτι δεν έχει πάει καλά. Έχεις βγει από το μονοπάτι, έχεις χάσει το δρόμο σου. Μόνο ο γιορτασμός μπορεί κι αποτελεί απόδειξη ότι έχει συμβεί η πραγματική σιωπή.
Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στην αληθινή σιωπή και την ψεύτικη σιωπή; Η ψεύτικη σιωπή είναι πάντοτε επιβεβλημένη΄ επιτυγχάνεται μέσω προσπάθειας. Δεν είναι αυθόρμητη, δεν έχει συμβεί σε σένα. Την έχεις κάνει εσύ να συμβεί. Κάθεσαι σιωπηλός και μέσα σου υπάρχει μεγάλη αναστάτωση. Την καταπιέζεις και τότε δεν μπορείς να γελάς. Θα γίνεις λυπημένος, επειδή το γέλιο θα είναι επικίνδυνο -αν γελάσεις, θα χάσεις τη σιωπή, γιατί με το γέλιο δεν μπορείς να καταπιέζεις. Το γέλιο είναι κατά της καταπίεσης. Αν θέλεις να καταπιέζεις, πρέπει να μην γελάς΄ αν γελάς, όλα θα έρθουν στην επιφάνεια. Το αληθινό πράγμα θα φανεί μέσα από το γέλιο και το ψεύτικο θα χαθεί.
Όποτε βλέπεις λοιπόν έναν άγιο, να ξέρεις καλά ότι η σιωπή του είναι ψεύτικη. Δεν μπορεί να γελάσει, δεν μπορεί να απολαύσει, διότι φοβάται. Αν γελάσει, θα χαλάσουν όλα, θα έρθει στην επιφάνεια η καταπίεση και δεν θα μπορεί εκείνος να καταπιέζει. Κοίτα τα μικρά παιδιά. Έρχονται επισκέπτες στο σπίτι σου και λες στα παιδιά, ΄΄Μην γελάτε!΄΄ Τι κάνουνε εκείνα; Κλείνουν το στόμα τους και πιέζουν την αναπνοή τους, διότι, αν δεν πιέσουν την αναπνοή τους, θα βγει έξω το γέλιο. Θα είναι δύσκολο. Δεν κοιτάνε πουθενά, γιατί αν κοιτάξουν κάτι, θα ξεχαστούν. Κλείνουν λοιπόν τα μάτια τους, ή σχεδόν τα κλείνουν, και κρατούν την αναπνοή τους.
Osho, A Bird on the Wing, Ομιλία #10
